Η Κυβέρνηση εμπράκτως έχει καταδείξει την ευαισθησία και το ενδιαφέρον της για την καταπολέμηση των αδικημάτων σεξουαλικής φύσης με την τροποποίηση των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας. Αλλά και στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης της έμφυλης βίας έχει αναλάβει πρόσθετες νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Ωστόσο, ο αυξανόμενος αριθμός των περιστατικών και των αδικημάτων έμφυλης και σεξουαλικής βίας, αλλά και η εμφάνιση νέων μορφών βίας, όπως η εκδικητική πορνογραφία, δημιουργεί την ανάγκη σχεδιασμού μιας ολοκληρωμένης πολιτικής που θα στοχεύει στην ολιστική αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων και σε επίπεδο πρόληψης και σε επίπεδο καταστολής.

Την ανάγκη αυτή έχω υπερθεματίσει ως βουλευτής έγκαιρα και με ομιλία μου στη Βουλή αλλά και μέσω σχετικής ερώτησης που κατέθεσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Ειδικότερα, στη χώρα μας το φαινόμενο της «Εκδικητικής Πορνογραφίας» ή «Revenge Porn» εξελίσσεται σε ένα από τα πλέον σοβαρότερα εγκλήματα βίας, κυρίως κατά των γυναικών, με αυξανόμενα περιστατικά που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστυνομικές αρχές, αλλά και η ίδια η κοινωνία ευρύτερα.

Και όμως, η εκδικητική πορνογραφια δεν είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε τις μέρες αυτές. Απλά η δημοσιότητα που δόθηκε εξαιτίας της ιδιότητας του φερόμενου ως θύτη αποκάλυψε τις ανησυχητικές διαστάσεις του φαινομένου αυτού με τις ολέθριες συνέπειες για τα θύματα.

Οφείλει την ύπαρξη της στο sexting (sex και texting), δηλαδή στην αποστολή σεξουαλικών μηνυμάτων ή φωτογραφιών μέσω κινητών τηλεφώνων, chat μηνυμάτων και ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας με τη διαρκή αναβάθμιση των κινητών τηλεφώνων και των social media αλλά και τα εκατομμύρια πορνογραφικά sites καλλιέργησαν τις συνθήκες για την εμφάνιση και της εκδικητικής πορνογραφιας.

Θεωρώ ότι οι ανησυχητικές διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο αυτό καθιστούν επιβεβλημένη την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, ώστε η εκδικητική πορνογραφια να τιμωρείται ως αυτοτελές αδίκημα προσβολής της γενετήσιας ελευθερίας, δηλαδή ως σεξουαλικό αδίκημα. Έχω έγκαιρα καταθέσει την πρόταση μου αυτή με σχετική ερώτηση μου στη Βουλή.

Μέχρι σήμερα όλες αυτές οι υποθέσεις στην χώρα μας τιμωρούνται με τις διατάξεις του Νόμου 4624/2019 περί προστασίας προσωπικών δεδομένων και το αδίκημα αυτό είναι πλημμέλημα. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 38 Ν. 4624/2019 προστίθεται διαζευκτικά στην ποινή φυλάκισης η χρηματική ποινή. Το γεγονός αυτός καθιστά την τιμωρία του δράστη αρκετά ευνοϊκή για τον ίδιο, και ενδεχομένως να αποδυναμώνεται ο αποτρεπτικός χαρακτήρας της. Διακεκριμένη μορφή του αδικήματος αυτού είναι να αποδειχθεί ότι ο δράστης είχε σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος ή να προκαλέσει περιουσιακή ζημία και το συνολικό όφελος ή η συνολική ζημία υπερβαίνει το ποσό των εκατόν είκοσι χιλιάδων (120.000) ευρώ, οπότε απειλείται στον νόμο φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους ή κάθειρξη έως 6 έτη.

Ωστόσο, σε κάποιες άλλες χώρες όπως η Γερμανία, η Μάλτα και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν θεσπιστεί διατάξεις για την ποινικοποίηση της εκδικητικής πορνογραφίας ως σεξουαλικο αδίκημα. Ήδη, όπως διαφάνηκε από τις δημόσιες δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Τσιαρα, ότι και στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο σχεδιάζει να προχωρήσει στις κατάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Η εκδικητική πορνογραφία αποτελεί ξεκάθαρα μορφή σεξουαλικής κακοποίησης μέσω Διαδικτύου, αφορά άτομα όλων των ηλικιών και έχει δραματικές συνέπειες στην ψυχική υγεία των θυμάτων, τα οποία δεν μπορούν να αντέξουν τα σχόλια από τον κοινωνικό διασυρμό και εξ αυτού έχουν καταγραφεί μέχρι και αυτοκτονίες. Μάλιστα, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο γίνεται, φέρνει και το χαρακτηρισμό του διαδικτυακού βιασμού (porn rape). Είναι κρίσιμο δε ότι πολλά από τα θύματα είναι ανήλικοι ή άτομα πολύ νεαρής ηλικίας.

Στη χώρα μας τα στόματα άνοιξαν μόλις μια γυναίκα βρήκε το θάρρος να καταγγείλει τον πρώην σύντροφο της για αναπαραγωγή και διάθεση των προσωπικών σεξουαλικών τους στιγμών στο διαδίκτυο, χωρίς τη συγκατάθεση της. Ο πρώην σύντροφος της, ωστόσο, απολάμβανε δημοσιότητας μεγάλης και κοινωνικής αποδοχής, και έτσι, στην περίπτωση αυτή η κοινωνική κατακραυγή και τα κοινωνικά αντανακλαστικά λειτούργησαν ακαριαία. Όμως, το αδίκημα αυτό δεν είναι κάτι περιστασιακό ή μια τάση που εμφανίζεται ανά τα χρόνια και μετά εξαφανίζεται. Και όταν τα στόματα είναι κλειστά, δε σημαίνει ότι η εγκληματική αυτή πράξη σταματά.

Οι γυναίκες έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε στον αγώνα μας κατά της έμφυλης βίας. Αρωγός στην προσπάθεια μας αυτή οφείλει να είναι και η Πολιτεία και η κοινωνία, ώστε να συνδιαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες που θα εμπεδώνουν την ισότητα των δυο φύλων και το σεβασμό της γυναικείας φύσης και αξιοπρέπειας.

*Η Άννα Ευθυμίου είναι Δικηγόρος και Βουλευτής Ν.Δ. Α’ Θεσσαλονίκης

Διαβάστε επίσης:

Του άνδρα τού πολλά βαρύ…

Ο διχασμός κοινωνίας και πολιτικής εξουσίας

Άλλο σάτιρα και άλλο σάτυρος!