Δίχως να παριστάνουμε τους μετά Χριστόν Προφήτες, η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μας έπεισαν οι αρβυλοφόροι σωματοφύλακες της ηθικής.

Όπως και κανένας ηθικολόγος! Εμείς που γουστάρουμε τις κοινοτοπίες του στυλ «η ζωή γράφει τα καλυτέρα σενάρια», αρκούμαστε να επιβεβαιωνόμαστε μελαγχολικά: δεν υπάρχει περίπτωση πίσω από κάθε ηθικολόγο να μην κρύβεται ένας άρρωστα ανήθικος άνθρωπος. Δεν υπάρχει περίπτωση πίσω από κάθε σταυροφόρο κατά της υποκρισίας να μην κρύβεται ένας καθ’ έξιν υποκριτής. 

Δεν είναι η αντιαισθητική προσέγγιση της σάτιράς τους. Στο όνομα του Αριστοφάνη, έχουν διαπραχθεί έτσι κι αλλιώς ασέβειες και ασέβειες. Είναι η συστηματική κακοποίηση του κοινού γούστου όπου τέσσερεις τυχάρπαστοι μάγκες κάνουν πλακίτσα γυμνασιακού επιπέδου παριστάνοντας την ελίτ της διανόησης, της κουλτούρας και της ανατρεπτικής σκέψης, ενώ στην ουσία, η μόνη τους δεξιότητα είναι να φέρνουν τούμπα το βινύλιο στο πικ-απ.  Φτωχά ελληνικά, άθλιο χιούμορ, αβαθείς, αδιάβαστοι και επικίνδυνα λαϊκιστές αποτελούσαν την πίσω σκοτεινή όψη των γραφικών τύπων που εξευτέλιζαν. Γελοιοποιούσαν-δεν σατίριζαν, κακοποιούσαν– δεν ασκούσαν κριτική, κουλουρτζήδες όντες, παρίσταναν τις διάνοιες.  

Το βασικό τους προφίλ, ωστόσο, ήταν ο ρόλος του αδιάφθορου. Έχοντας την ανεξέλεγκτη χρήση του δημόσιου λόγου που δεν έχει αντίλογο και κολακεύοντας γλοιωδώς τα κατώτερα ένστικτα του κοινού, αναδείχτηκαν πρωτοπόροι του λαϊκισμού παριστάνοντας τους καλαμπουρτζήδες Έλιοτ Νες της ελληνικής κοινωνίας. Κάθε κριτική συντριβόταν πίσω από την σατιρική τους ιδιότητα. Κάθε επιφύλαξη στο έμεσμα, εκλαμβανόταν ως απόπειρα φίμωσης της σάτιρας, ως αντιδημοκρατική ενέργεια. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.  Ο Κανάκης αρεσκόταν να εκφωνεί συγκινητικούς δεκάρικους λόγους περί διαφθοράς, ασυνειδησίας απουσίας ευθιξίας – όλα τα έσφαζε, όλα τα μαχαίρωνε. Βέβαια, δεν του πέρασε από το μυαλό πως εκτός από τα γραπτά, μένουν και τα βιντεάκια. «Ακόμη και αν δεν γνώριζε, όφειλε να γνωρίζει πριν τοποθετήσει κάποιον σε μία τέτοια θέση», έλεγε για την Μενδώνη και το διαδίκτυο που τόσο υπολήπτεται, τώρα κάνει πάρτι με την πάρτη του!  

Αν οι τρεις εναπομείναντες κήνσορες της δημόσιας ζωής είχαν αίσθηση της αξιοπρέπειας, όφειλαν δίχως πολλά λόγια να παραιτηθούν. Ούτε συγγνώμες, ούτε σπαραξικάρδιες παραστάσεις, ούτε να βγαίνουν στα πρωινάδικα  (που κορόιδευαν και σε βάρος τους έτρωγαν με χρυσά κουτάλια) να ζητούν έλεος και συγχώρηση παριστάνοντας τις εξαπατημένες χήρες…  

Αναφερόμαστε στον Κανάκη, καθώς είναι ο κηδεμόνας των άλλων τριών χειροκροτητών του, που εκστασιάζονταν με  τα κατηγορητήρια εναντίον των άθλιων πολιτικών που δεν έχουν τσίπα και ευθιξία και αγκιστρώνονται στις καρέκλες τους. Δεν ήξερε για τον Στάθη και τις ελεεινότητές του, τις αθλιότητές του. Δεν τον πιστεύουμε, ούτε και σε αυτό, αλλά για λόγους δημόσιου σεβασμού, ας πούμε ότι ισχύει ο βαρύς και έγκυρος λόγος του. Ωστόσο, απλά αναρωτιόμαστε πώς ο άνθρωπος, ο οποίος σατίριζε σκληρά ότι κινείτο στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας παραδίδοντας ηθικά μαθήματα, δεν γνώριζε ότι ο επί τριάντα ολόκληρα χρόνια, κολλητός του ήταν άρρωστα μισογύνης, ελεεινός και τρισάθλιος χαρακτήρας. Γιατί η πράξη του δεν έχει δικαιολογία και ελαφρυντικά.

Ο επί δεκαετίες δημοφιλής τιμητής της ελληνικής κοινωνίας που οσμιζόταν όλες τις βρωμιές της, φαίνεται ότι έχασε την όσφρησή του, αλλιώς θα οσμιζόταν ότι οι Αρβύλες του βρωμούσαν περισσότερο.

Διαβάστε επίσης:

ΚΙΝΑΛ: Το (μεγάλο) πρόβλημα του Ανδρουλάκη

Πώς βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ τη νίκη Ανδρουλάκη

Αυτό το στοίχημα δεν είναι μόνο του Ανδρουλάκη