Αισιοδοξία για τις πολιτικές εξελίξεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, φαίνεται να καταλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Τόσο λόγω της κυβερνητικής φθοράς, που είναι πλέον ορατή διά γυμνού οφθαλμού στις δημοσκοπήσεις, όσο και με το χαμήλωμα του πήχη της αυτοδυναμίας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ειδικότερα, τα δύο – σχετικά με την αυτοδυναμία – σημεία της τοποθέτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου την Τρίτη προκάλεσαν το ειρωνικό σχόλιο του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: «Από το ‘‘αυτοδυναμία ή χάος’’ ο κ. Μητσοτάκης πέρασε στο ‘‘δεν είναι στόχος επί τούτου η αυτοδυναμία’’ και ‘‘ο λαός θα επιλέξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή δύο κόμματα’’. Όσο καταρρέει τόσο θα απογυμνώνονται και τα επιχειρήματα και η στρατηγική του».

Χτες, πηγές της Κουμουνδούρου έκαναν λόγο για «κυβίστηση» Μητσοτάκη όσον αφορά τη θέση του για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, η οποία «είναι ενδεικτική του αδιεξόδου και της ραγδαίας κατάρρευσης της Ν.Δ.», η οποία, όπως σημείωναν, δεν μπορεί να αντιστραφεί κι εντείνεται. Κι αυτό διότι, όπως επισήμαιναν, «πριν από μία εβδομάδα ακριβώς (23 Μαρτίου) χαρακτήριζε ‘‘πειραματισμούς’’ και ‘‘εφήμερες συμμαχίες που δεν αντέχουν’’ τις κυβερνήσεις συνεργασίας». Παραπέμπουν δε πιο αναλυτικά στη δευτερολογία του στη Βουλή, όπου σημείωνε πως «σήμερα αυτό το οποίο χρειάζεται η χώρα πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι πολιτική σταθερότητα. Δεν χρειάζεται πειραματισμούς, δεν χρειάζεται εφήμερες συμμαχίες οι οποίες δεν θα αντέξουν στη δοκιμασία του χρόνου». Πέρα από τη μεταστροφή μέσα σε λίγες μέρες, από τον ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνουν ότι με αυτή του την κίνηση ο Μητσοτάκης «διαψεύδει μόνος του πολλές δημοσκοπήσεις που με μεθοδολογικές ακροβασίες προσπαθούν ακόμα να εμφανίσουν σενάρια αυτοδυναμίας της Ν.Δ.». Εκτιμούν επίσης πως «θα επιχειρήσει να πιέσει την Ελληνική Λύση και πρωτίστως το ΚΙΝΑΛΛ» για σχηματισμό κυβέρνησης και υπό αυτό το πρίσμα στρέφουν την πίεση και προς το ΚΙΝΑΛΛ καλώντας το να πάρει θέση «για το πώς, με ποιες προγραμματικές δεσμεύσεις και από ποιους θα κυβερνηθεί η χώρα μετά τις εκλογές για να βγει από την κρίση».

Τη φθορά αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ τη συνδέει ξεκάθαρα με την κρίση ακρίβειας και τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση και προειδοποιεί διαρκώς ότι θα βαθύνει το προσεχές διάστημα και σιγά σιγά θα αρχίσουν να φαίνονται οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία και να αποτυπώνονται στις τιμές οι ελλείψεις σε πρώτες ύλες (σιτάρι, ηλιέλαιο κ.λπ.) και στο φυσικό αέριο. Στην καθημερινή ρητορική ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παραλείπει να επισημαίνει ότι αυτά που βλέπουν οι πολίτες στους λογαριασμούς ρεύματος ή του σούπερ μάρκετ είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής πριν από τον πόλεμο και συγκεκριμένα της κυβερνητικής απραξίας και ανικανότητας (αλλά και της στήριξης στο καρτέλ της ενέργειας) απέναντι στο κύμα ακρίβειας που εμφανίστηκε πολύ πριν από τον πόλεμο, επτά μήνες τώρα, συνεπεία των προβλημάτων στις αλυσίδες παραγωγής που προκάλεσε η πανδημία. Επομένως θεωρούν ότι η επιδείνωση του προβλήματος θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, όπως προαναφέρθηκε, ότι η φθορά θα καταστεί ανεπίστρεπτη.

Ικανοποίηση

Εξ ου και στην Κουμουνδούρου «πανηγυρίζουν» με τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων που δείχνουν όλο και μεγαλύτερο κλείσιμο της ψαλίδας. Από τη δημοσκόπηση της MARC, που θεωρείται εταιρεία δημοσκοπήσεων του Μαξίμου, η οποία έδειχνε την ψαλίδα να κλείνει στο μονοψήφιο 9,3% και, το σημαντικότερο, με απώλειες κατά 1,7 μονάδες μέσα σε 20 μέρες, έως τη χθεσινή δημοσκόπηση της MRB που κατέγραψε τη διαφορά στο 7,4%, ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί με ικανοποίηση τα όλο και πιο εμφανή δείγματα φθοράς της κυβέρνησης.

Ειρήσθω εν παρόδω, το αισιόδοξο κλίμα ήρθε να ενισχύσει και η μεγάλη αντιπολεμική συναυλία στα Προπύλαια την Τρίτη, που είχε τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ – άλλωστε το «παρών» έδωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του κόμματος –, η οποία είχε αξιοσημείωτη μαζικότητα και η οποία είχε και έναν κάποιο αντικυβερνητικό χαρακτήρα, καθώς θεωρείται από πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ πως ενδυναμώθηκε και από το γεγονός ότι «χτυπήθηκε» αναφορικά με το αρχικό πλαίσιο από υποστηρικτές της κυβέρνησης, ακόμα και από τον γιο του πρωθυπουργού.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι ο ίδιος δεν επιβραβεύεται (δημοσκοπικά) στον βαθμό που θα περίμενε κανείς για ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απλώς «τσιμπάει» λίγο, επιδεικνύοντας έτσι σχετική σταθερότητα και κρατώντας μια απόσταση ασφαλείας από το Κίνημα Αλλαγής. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση πέφτει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει.

Σύμφωνα με τα όσα εκπέμπει το ηγετικό επιτελείο, αυτό μπορεί να αλλάξει με την προκήρυξη των εκλογών, ειδικά αν αυτή έρθει σε ένα σημείο όπου η φθορά της κυβέρνησης θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, αφού, όπως εκτιμάται, θα έχει επιδεινωθεί η κρίση ακρίβειας.

Πάντως, παρά το ότι ο πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα έκλεισε τα σενάρια για πρόωρες και τον εκλογικό νόμο και παρόλο που όλο και περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι πλέον είναι πιθανότερο το σενάριο για εκλογές το φθινόπωρο, ο Αλέξης Τσίπρας κρατά ψηλά τον εκλογικό συναγερμό. Και για να είναι καλυμμένος απέναντι σε τυχόν εκλογικό αιφνιδιασμό και για εσωτερικούς λόγους κομματικής συσπείρωσης αλλά και για να διατηρεί ζωηρή τη συζήτηση για την επόμενη μέρα, τις εκλογικές συνεργασίες και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι η εναλλακτική στη διακυβέρνηση της χώρας, όσο κι αν οι πολίτες αυτή τη στιγμή δείχνουν να μην συμφωνούν στην πλειονότητά τους.

Κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης – και υπογραμμίζοντας διαρκώς την κρίση ακρίβειας και την προοπτική επιδείνωσης λόγω των πολιτικών προτεραιοτήτων της κυβέρνησης σε βάρος της κοινωνίας – ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας προχθές το πρωί στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη έκανε λόγο για μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας που θα μπορεί να συνεργαστεί πάνω σε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, χωρίς να είναι απαραίτητο ότι θα εξαντλήσει τετραετία. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως «εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει αυτές τις εκλογές, ώστε το πρώτο κόμμα να μπορεί να συνεργαστεί με το τρίτο, με το τέταρτο», μπορούν «να φτιάξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα πάει τον τόπο σε ένα σχέδιο, αν όχι τετραετίας, αλλά σε ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Σε αυτό το σχέδιο έκτακτης ανάγκης αναφέρεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ περίπου τις τελευταίες δύο εβδομάδες, περιγράφοντας δημόσια κάποιους βασικούς άξονες, ωστόσο κατά πληροφορίες εκπονείται μια πλήρης επεξεργασία από το οικονομικό επιτελείο σε συνεργασία και με μέλη του think tank που είχε παρουσιαστεί τους προηγούμενους μήνες.

Υπενθυμίζεται ότι στις 22 Μαρτίου σε συνάντηση που είχε με εκπροσώπους της Ένωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ) καθώς και με εκπροσώπους συνδέσμων Βιομηχανιών, είχε αναφερθεί σε αυτό το σχέδιο με την επισήμανση μάλιστα ότι «οι έκτακτες συνθήκες απαιτούν την εκπόνηση ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης ‘‘out of the box’’». Αναφερόμενος στη λογική αυτού του σχεδίου, είχε σημειώσει πως «είναι αναγκαίο να υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις, ακολουθώντας και αυτό που έγινε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες», οι οποίες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν πλαφόν στη χονδρική αλλά και στη λιανική τιμή της ενέργειας και πως θα πρέπει να βασίζεται «στην ουσιαστική παρέμβαση του κράτους, τους ουσιαστικούς ελέγχους και τη ρύθμιση της αγοράς ενέργειας», με εργαλεία όπως «την ενίσχυση της προθεσμιακής αγοράς, την υποχρεωτικότητα διμερών συμβολαίων και, αν χρειαστεί για κάποιο διάστημα, την αναστολή του χρηματιστηρίου (ενέργειας) για να μπορέσουμε να σταθεροποιήσουμε τις τιμές».

Εντείνονται οι ζυμώσεις στην τελική ευθεία για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Αντίστροφα αρχίζει και μετρά ο χρόνος για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. στις 17 – 24 Απριλίου με την προσυνεδριακή συζήτηση να διεξάγεται σε γενικές γραμμές σε αναμενόμενα πλαίσια, παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό Τσίπρα στο Πολιτικό Συμβούλιο του Ιανουαρίου, οπότε ανακοίνωσε τις οργανωτικές αλλαγές στην εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής προκαλώντας την έντονη αντίδραση της μειοψηφίας.

Τα βασικά επίδικα της κάθε πλευράς έχουν αναδειχθεί και για τη μεν πλειοψηφία είναι η διεύρυνση και μαζικοποίηση του κόμματος με ό,τι συνεπάγεται για το πολιτικό προφίλ του κόμματος, για τη δε μειοψηφία η διατήρηση της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του αριστερού ριζοσπαστικού χαρακτήρα του με τον οποίο έφτασε εδώ που είναι σήμερα, έναντι της μετατόπισης προς το Κέντρο.

Η γενική εκτίμηση είναι ότι οι προτάσεις Τσίπρα για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, καθώς και οι υπόλοιπες οργανωτικές αλλαγές θα «περάσουν», άλλωστε για τη στήριξη των οργανωτικών προτάσεων και του πολιτικού πλαισίου έχουν «συνασπιστεί» οι τάσεις της πλειοψηφίας (Κίνηση μελών, Γέφυρα και λοιποί πασοκογενείς, ΡΕΝΕ, ΔΗΜΑΡ).

Τα «βαρίδια» απαντούν

Καθώς πλησιάζει η ώρα του συνεδρίου, οι ζυμώσεις εντείνονται και τα κείμενα πληθαίνουν.

Στον απόηχο της συνάντησης που οργάνωσε η Ομπρέλα με δημοσιογράφους σε μπαρ πέριξ του Συντάγματος προ δύο εβδομάδων, από την ομάδα των 53 κυκλοφόρησε κείμενο με 13 υπογραφές που επιγράφεται κείμενο «13 μελών του ΣΥΡΙΖΑ» κι έχει τον τίτλο «Βαρίδια. Ή μήπως όχι;».

Το κείμενο υπογράφουν οι Όλγα Αθανίτη, Μαρία Γιαννακάκη, Αννέτα Καββαδία, Μαρία Κανελλοπούλου, Κατερίνα Κνήτου, Νίκος Κούτσης, Ερμίνα Κυπριανίδου, Πάνος Λάμπρου, Γιώργος Μπουγελέκας, Μίλτος Οικονόμου, Μανώλης Σαρρής, Μιχάλης Υδραίος, Έλενα Χριστούλη.

Στο κείμενό τους ουσιαστικά απαντούν στην κατηγορία που αναπαράγουν συστημικά ΜΜΕ περί των «βαριδίων» που κρατούν τον ΣΥΡΙΖΑ χαμηλά και άρα, υπονοείται, πρέπει να πεταχτούν ή να αγνοηθούν. Τα 13 στελέχη που υπογράφουν το κείμενο επιχειρούν να αντικρούσουν αλλά και να αποδομήσουν την «κατηγορία» αυτή, υποστηρίζοντας ότι προέρχεται από πρόσωπα που επιτίθενται συνολικά στη φυσιογνωμία, τις ιδέες, τις αξίες και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, εν τέλει στην αριστερή του ταυτότητα και όχι μόνο σε πρόσωπα.

Αφήνουν αιχμές για «νεοαυριανισμό», απορρίπτουν τον ισχυρισμό ότι εκπροσωπούν το 3% και δεν θέλουν τη διεύρυνση, επισημαίνουν ότι έδωσαν με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ πολλές μάχες για να γίνει ένα ριζοσπαστικό μαζικό λαϊκό κόμμα της Αριστεράς και πως οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ανοιχτές «για τον κόσμο της εργασίας, της νεολαίας, των κοινωνικών κινημάτων, του φεμινισμού, της οικολογίας» και στους ανθρώπους που προέρχονταν από άλλα πολιτικά ρεύματα και με τους οποίους συναντήθηκαν στους εκάστοτε αγώνες.

Τονίζουν από την άλλη ότι αντέδρασαν «σε προσχωρήσεις ‘‘παραγόντων’’, που ουδεμία σχέση είχαν με την Αριστερά, τις ιδέες και την πολιτική της πορεία».

Όσο για την κατηγορία ότι δεν θέλουν να μιλήσει η βάση του κόμματος για την εκλογή της ηγεσίας (Κεντρικής Επιτροπής και προέδρου), αφήνουν αιχμές για «δημιουργία μελών μιας χρήσης κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια» και επισημαίνουν πως «η ίδια εύλογη και σωστή αγωνία να δοθεί ο λόγος στα μέλη του κόμματος θα έπρεπε ασφαλώς να είχε υπάρξει (που δεν υπήρξε) όταν ένα υβριδικό μη εκλεγμένο όργανο, η ΚΕΑ, αποφάσισε – ερήμην των μελών και του συνεδρίου – να αλλάξει τον τίτλο του κόμματος. Το ίδιο συνέβη με το έμβλημά του, στρατηγικά αλλά και ταυτοτικά ζητήματα».

Για μια «νέα πλατφόρμα εξουσίας»

Κείμενο, προσαρμοσμένο στις συνθήκες που διαμορφώνονται μετά το ξέσπασμα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, κυκλοφόρησε και η ΡΕΝΕ – το υπογράφουν οι Γιάννης Βουλγαράκης, Αντώνης Κοτσακάς, Πάνος Ρήγας, Νίκος Σκορίνης, Διονύσης Τεμπονέρας.

Μεταξύ άλλων σημειώνουν ότι «από την παγκόσμια κοινωνία απουσιάζουν τα ιδεολογικά αντίβαρα, μια εναλλακτική που θα δώσει όραμα και διέξοδο προς μια άλλη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας», κενό που «έχει τη χρυσή ευκαιρία να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. «Διαβάζοντας τη νέα κατάσταση, οφείλει, στην πορεία του προς το συνέδριο, να συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας, ολοκληρωμένης, εναλλακτικής, ιδεολογικοπολιτικής πλατφόρμας εξουσίας, που θα συγκροτήσει ένα μπλοκ δυνάμεων, με στόχο όχι μόνο την ανάσχεση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης αλλά και τη δημιουργία μιας νέας δημοκρατικής αφετηρίας για την κοινωνική πλειοψηφία».

Με δεδομένη την «οξεία κρίση του κομματικού φαινομένου» θεωρούν ότι οι προτάσεις Τσίπρα για εκλογή του προέδρου του κόμματος και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, από τα ίδια τα μέλη, συμβάλλει προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της δημοκρατίας και της ουσιαστικής πολιτικής συμμετοχής.

Επισημαίνουν ότι ο τρόπος εκλογής των μελών της Κ.Ε. σε επίπεδο περιφερειών ενέχει έναν κίνδυνο ομοσπονδοποίησης του κόμματος, καθησυχάζουν ωστόσο ότι «οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, η απουσία ενδιάμεσων και μεσαζόντων, είναι κέρδος για ένα κόμμα που, όπως συμβαίνει σε όλα τα κόμματα, συχνά μπαίνει στον πειρασμό των μηχανισμών».

Διαβάστε επίσης:

Συνεχή κύματα ανατιμήσεων – Στα ύψη τα τρόφιμα, οι λογαριασμοί των νοικοκυριών και η ενέργεια

Πλήγμα στις κατασκευές: Στα ύψη το κόστος δημόσιων και ιδιωτικών έργων

Yπουργείο Εργασίας: Παιδικοί σταθμοί σε χώρους εργασίας – Πρόγραμμα για 120 ιδιωτικές επιχειρήσεις