Όπως είναι γνωστό, από 1ης Ιουλίου εφαρμόζεται στην Ελλάδα το μέτρο της Ηλεκτρονικής Κάρτας Εργασίας. Είναι ένα μέτρο το οποίο η ΓΣΕΕ είχε ζητήσει από το 2010 και η τότε κυβέρνηση το είχε θεσμοθετήσει πιλοτικά.

Δυστυχώς, οι επόμενες κυβερνήσεις το εγκατέλειψαν. Η παρούσα κυβέρνηση έφερε νόμο, με τον οποίο εισήγαγε στο Εργατικό Δίκαιο την Ηλεκτρονική Κάρτα Εργασίας, όμως, δυστυχώς, παρουσιάζονται μεγάλες ανακολουθίες και αυτό που θα λέγαμε «τρύπες» στην εφαρμογή του.

Αφενός, διότι δεν εφαρμόζεται σε όλο το εύρος των επιχειρήσεων, αλλά μόνο στις τράπεζες και τα σούπερ μάρκετ, τα οποία απασχολούν πάνω από 250 εργαζομένους.

Αυτό δεν αντιμετωπίζει το μεγάλο πρόβλημα που είναι η παραβατικότητα της «μαύρης» και ανασφάλιστης εργασίας από τους μικρούς, κυρίως, εργοδότες, όπου παρατηρείται σε μεγάλη κλίμακα. Και αφετέρου, γιατί ακόμα και αυτές οι επιχειρήσεις, στις οποίες εφαρμόζεται, βρήκαν κενά στις διαδικασίες και ασκούν πιέσεις στους εργαζομένους, προκειμένου να την παραβιάσουν.

Όσον αφορά στην απόφαση το μέτρο να εφαρμοστεί αρχικά σε επιχειρήσεις όπως οι τράπεζες και τα σούπερ μάρκετ, θα πάρω την καλή εκδοχή και θα πω ότι έγινε για να διαπιστωθούν κενά στην εφαρμογή του. Ήδη, ιδίως στα σούπερ μάρκετ, εμφανίζονται φαινόμενα με τα οποία παραβιάζεται η λογική της κάρτας, δηλαδή, η ηλεκτρονική αποτύπωση της εισόδου στην εργασία, της εξόδου από αυτή, των υπερωριών, των αδειών, κ.λπ.

Δυστυχώς, όπως αποκαλύπτουν και οι οργανώσεις των τραπεζοϋπαλλήλων, ακόμα και στις τράπεζες εμφανίζονται πρακτικές που θέλουν να υπερκεράσουν αυτή την υποχρέωση και, πολλές φορές πιέζουν τους εργαζόμενους να μην δηλώνουν αυθεντικά και σε πραγματικό χρόνο τα στοιχεία της εργασίας τους.

Αλλά, ως μέτρο είναι ικανό και αναγκαίο και με τη βοήθεια και του ΣΕΠΕ (που πλέον είναι ανεξάρτητη αρχή) και των συνδικάτων, μπορούν να παταχθεί η μάστιγα που κοστίζει και σε ανθρώπινους πόρους, αλλά και σε ασφαλιστικές εισφορές.

Ελπίζω με τις παρατηρήσεις που θα γίνουν και με τη συνδρομή της ΓΣΕΕ, όλα αυτά τα ζητήματα να διορθωθούν και η Ηλεκτρονική Κάρτα Εργασίας να μπορεί επιτέλους να είναι, όχι μόνο ένας καλός οδικός χάρτης, αλλά το εργαλείο εκείνο που πραγματικά θα οδηγεί σε συνθήκες μη επισφαλούς, ανασφαλούς, υποδηλωμένης ή «μαύρης» εργασίας.

Όσον αφορά στο ζήτημα της ανεργίας, όντως, έχει στατιστικά μειωθεί. Όμως πρέπει να δούμε ποια είναι η ποιότητα της εργασίας: η ανεργία έχει μειωθεί γιατί κυριαρχούν πλέον οι επισφαλείς μορφές εργασίας, δηλαδή, η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής απασχόληση που στατιστικά, όμως, απεικονίζεται ως απασχόληση.

Αυτό που εμείς λέμε είναι ότι η απελευθέρωση των οικονομιών, έτσι όπως έγινε και με το υπόδειγμα που και η παρούσα κυβέρνηση ακολουθεί, έχει οδηγήσει σε απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που οδηγεί σε πολλών ειδών αποκλεισμούς ακόμα και αυτούς που είναι στην εργασία, αλλά δεν έχουν σταθερή απασχόληση.

Προφανώς, για να αλλάξει αυτή η εικόνα, το υπ’ αριθμόν ένα μέτρο θα ήταν η επαναφορά του αποδομημένου από τα μνημόνια πλαισίου των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η επέκταση της ισχύος τους, η αρχή της εύνοιας, η καθολικότητα στην εφαρμογή τους και, βεβαίως, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, οι οποίοι -δυστυχώς- από ισχυρά «όπλα» στα χέρια του Κράτους, μεταβλήθηκαν σε «άνευρες» ανεξάρτητες αρχές, όπως το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.

Στην Ελλάδα το ΣΕΠΕ έγινε ανεξάρτητη αρχή, δηλαδή, η κυβέρνηση απεκδύθει των πολιτικών ευθυνών για την παραβατικότητα στην αγορά εργασίας και τη φόρτωσε σε κάποιους που, και λόγω της φύσης των αρχών αυτών, δεν απολογούνται, δεν αναλαμβάνουν ευθύνες και, δεδομένου ότι το νομοθετικό πλαίσιο δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί όπως στο προηγούμενο ΣΕΠΕ, δεν μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις και πρόστιμα, καθώς υπάρχει ακόμα μεγάλη ασάφεια στην παρέμβασή τους.

Διαβάστε επίσης:

Δαπάνες (αμυντικές) στον βρόντο

O λαός απορρίπτει την πρόταση «προοδευτικής συγκυβέρνησης»

Πρέπει να μπει ένα τέλος στον εφιάλτη των πυρκαγιών