Κακοποιητικές συμπεριφορές σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εν γένει κακοποίησης ανηλίκων εμφανίζουν έξαρση.

Η Κυβέρνηση έχει συγκροτήσει το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, που στόχο έχει τη μηδενική ανοχή στη σεξουαλική βία κατά των παιδιών, αλλά και σε κάθε μορφή εκμετάλλευσής τους. Τα προβλήματα που καλείται να επιλύσει το παραπάνω εθνικό σχέδιο δράσης είναι πολλά τόσο σε επίπεδο πρόληψης όσο και σε επίπεδο καταστολής.

Σε επίπεδο πρόληψης, ο ρόλος του σχολείου είναι μεγάλος. Οι εκπαιδευτικοί είναι ο πρώτος κρίκος, για να αντιμετωπισθούν γρήγορα τα περιστατικά κακοποίησης παιδιών. Δεν πρέπει, όμως, να παραβλέπουμε από τη μια, τη δυσκολία και το φόβο εμπλοκής των εκπαιδευτικών σε τέτοια περιστατικά Και από την άλλη, πως τα παιδιά που βιώνουν μια τέτοια κατάσταση φοβούνται, ντρέπονται και κρύβονται. Ένας ακόμα δύσκολος κρίκος είναι η δυσκολία ενημέρωσης των γονέων, αφού οι τελευταίοι είτε φοβούνται είτε ντρέπονται είτε είναι η αιτία του προβλήματος.

Είναι σημαντικό βήμα τόσο η διδασκαλία του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης όσο και η ενίσχυση των ψυχολόγων με αποφάσεις της σημερινής Κυβέρνησης. Ωστόσο, η ύπαρξη ψυχολόγου ή κοινωνικού λειτουργού δεν είναι αυτονόητη για όλες τις σχολικές μονάδες, παρά τις σημαντικές προσπάθειες που έχει καταβάλει το Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία χρόνια στην κατεύθυνση αυτή. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας υπηρετούν 2.996 ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί για 13.201 σχολεία γενικής παιδείας. Οι παραπάνω αριθμοί καταδεικνύουν πως δεν επαρκούν.

Παράλληλα, αξίζει να σημειωθεί πως οι υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας στους περισσότερους Δήμους είναι υποστελεχωμένες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας.

Επομένως, είναι σημαντικό η λήψη πρόσθετων μέτρων στις διαδικασίες που αφορούν το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών, ώστε να διευκολύνεται η ουσιαστική αντιμετώπισή τους από το σχολικό περιβάλλον. Εξίσου σημαντική προβάλει και η περαιτέρω στελέχωση τόσο των σχολικών ιδρυμάτων με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους όσο και των κοινωνικών δομών με εξειδικευμένους επιστήμονες.

Σε επίπεδο καταστολής, είναι γεγονός ότι με την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα από την Κυβέρνηση τον περασμένο Νοέμβριο, για τον βιασμό ανηλίκου επιβάλλεται πλέον η μοναδική ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Δεδομένου ότι η σεξουαλική παιδική κακοποίηση, η ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων είναι από τα πιο ειδεχθή αδικήματα με τεράστια ηθική απαξία και κοινωνική κατακραυγή και δικαιολογημένα, καθίσταται αναγκαία η εκ νέου αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισής τους. Συγκεκριμένα, οι καταδικασθέντες για τέτοια αδικήματα να εκτίουν το σύνολο της επιβληθείσας από το Δικαστήριο ποινής και να μην εφαρμόζονται οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που ρυθμίζουν την απόλυση καταδίκου υπό όρο. Με άλλα λόγια, τα ισόβια να είναι ισόβια.

Και αυτό, διότι έχει καταδειχθεί από επιστημονικές μελέτες ότι οι δράστες τέτοιων αδικημάτων δε σωφρονίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις από την ποινή τους αλλά διαπράττουν και πάλι τα ίδια αδικήματα. Επομένως, είναι εύλογο, αφού δεν είναι αποτελεσματικός ο σωφρονισμός, τουλάχιστον να εκτίουν το σύνολο της ποινής μακριά από κάθε δυνατότητα επαφής με ανήλικους.  

Η ευθύνη μας, ως κοινωνία και ως Πολιτεία, απέναντι σε τέτοια φαινόμενα είναι τεράστια. Η κοινωνία οφείλει να διαπλάθει σωστά πρότυπα, να έχει τα μάτια της ανοιχτά και να καταγγέλλει. Η Πολιτεία να ενεργεί στα πλαίσια του θεσμικού της ρόλου, πολυδιάστατα, άμεσα και εμπεδώνοντας το μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία ανοχή σε τέτοιες φρικτές πράξεις.

*Η Άννα Ευθυμίου είναι βουλευτής Ν.Δ. Α΄ Θεσσαλονίκης και δικηγόρος

Διαβάστε επίσης:

Παιδική κακοποίηση – ένα έγκλημα διαρκείας

Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της δικαιοσύνης

Στήριξη της εργασίας και μείωση των ανισοτήτων για βιώσιμη ανάπτυξη – Τρεις άξονες ενίσχυσης εργαζομένων και συνταξιούχων