Στο επίκεντρο σφοδρής κριτικής και επιθέσεων έχει μπει ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την επαναφορά της θέσης του «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας», που σημαίνει ότι παραμένει η πρόθεση να συνεργαστεί με όποιο κόμμα έρθει πρώτο ανεξαρτήτως προγράμματος, εν τούτοις βάζει προϋπόθεση για να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ να οριστεί ένας πρωθυπουργός κοινής αποδοχής.

Περαιτέρω τις τελευταίες μέρες διευκρίνισε ότι μιλάει για «πολιτικό πρόσωπο», κάτι που έδωσε τροφή σε σενάρια πώς το πρόσωπο που μπορεί να εννοεί ο Ανδρουλάκης ή να ταιριάζει σε ένα τέτοιο ρόλο είναι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ακόμη περισσότερο φούντωσαν τα σενάρια, από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βενιζέλος φάνηκε να μην απορρίπτει το σχετικό ενδεχόμενο: «Προς το παρόν ας κρατήσουμε τη διαπίστωση ότι πλέον όλοι συζητούν και αντιμετωπίζουν το σενάριο μιας κυβέρνησης συνεργασίας, ως εξίσου λογικό, θεμιτό και πιθανό με το σενάριο μιας μονοκομματικής κυβέρνησης», ήταν η απάντηση που δόθηκε από συνεργάτες του σε τηλεοπτικό σταθμό. Κοινώς ο ίδιος δηλώνει διαθέσιμος το λιγότερο, αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ανδρουλάκης δεν έχει κανένα όνομα ακόμη.

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτουν κατηγορηματικά ούτως ή άλλως το ενδεχόμενο ο τρίτος να ορίσει ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός. “Πρωθυπουργός της χώρας θα είναι ο Αρχηγός του πρώτου κόμματος, αυτός που θα ψηφίσουν οι Έλληνες πολίτες. Από κει και πέρα αυτό που είναι απολύτως σαφές και καθαρό, είναι αυτό που λέει ο κ. Ανδρουλάκης, “ψηφίστε το κόμμα μου και Πρωθυπουργός θα είναι ο άγνωστος Χ”» ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου. Με τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ Τ. Γαϊτάνη, να το «τραβάει» παραπάνω λέγοντας πως η πρόταση αυτή είναι «αλαζονική» και «αντιθεσμική». «Το ποιος θα είναι πρωθυπουργός το αποφασίζει ο λαός με την ψήφο του» απάντα η Κουμουνδούρου η οποία επικεντρώνει την πίεση προς τον Ανδρουλάκη με το πρόγραμμα. Τον καλεί να απαντήσει δηλαδή, πώς θα υλοποιήσει ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ.

Το θέμα είναι ότι μάλλον υπάρχει και μια στενότητα επιλογών ως προς τα διαθέσιμα πρόσωπα που θα μπορούσε να προτείνει ο Ανδρουλάκης – πολλοί εξ όσων διατηρούνται στο προσκήνιο μάλλον έχουν καεί από προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους και δεν εμπνέουν τους πολίτες αν δεν τους εξοργίζουν κιόλας.

Από την άλλη όσοι καλλιεργούν αυτές τις μέρες τα σενάρια για Βενιζέλο, ενδεχομένως πιθανολογούν πως πχ ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να στηρίξει επειδή ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, έχει πάει κόντρα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τα δύο τελευταία χρόνια και ειδικά στην περίπτωση των υποκλοπών που έχει έντονο θεσμικό χρώμα.

Αν πάρουμε την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, το ερώτημα είναι τι κάνει τον Βενιζέλο ιδανικότερο για πρωθυπουργό από τον Αλέξη Τσίπρα που στην τελική, υπό την ηγεσία του ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και χαμένος των εκλογών του 2019, διατηρήθηκε σε δεύτερο πολιτικό πόλο. Απεναντίας ο Ευάγγελος Βενιζέλος επί της ηγεσίας του από το 2012 έως το 2015 οδήγησε το ΠΑΣΟΚ σε συρρίκνωση στο μονοψήφιο ποσοστό που είναι τώρα. Ο δε Αλέξης Τσίπρας και μόνο στο ερώτημα περί πιθανής αξιοποίησής του σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, στο σχετικό ερώτημα του «Π» τον περασμένο Σεπτέμβριο στην ΔΕΘ, απαντούσε ότι ο Β.Βενιζέλος έχει κριθεί από τους πολίτες.

Σε κάθε περίπτωση δείχνει «μικρομεγαλισμός» και παραβίαση της λαϊκής ετυμηγορίας, η αξίωση του «τρίτου» να ορίζει πρωθυπουργό άλλον από αυτό που οι πολίτες ανέδειξαν με την ψήφο τους και με δεδομένο ότι στην Ελλάδα παίζει ρόλο το πρόσωπο του αρχηγού στην ανάδειξη ενός κόμματος σε αυτοδύναμο ή σε πρώτο.

Το θέμα είναι ότι η εν λόγω πρόταση δείχνει να προκύπτει από αδυναμία και αδιέξοδο, του πώς ο Νίκος Ανδρουλάκης θα μπορέσει να αποκρούσει τις πιέσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα εν όψει των εκλογών και όχι από κάποια βαθιά περίσκεψη και επεξεργασία.

Διαβάστε επίσης

Να επιστρέψει η ηθική στην πολιτική

Δώρο – άδωρο η αύξηση του κατώτατου μισθού χωρίς επαναφορά των ΣΣΕ

Η εκκωφαντική κατάρρευση της ψεύτικης επιτυχίας της Νέας Δημοκρατίας