Αναμφίβολα το εκλογικό αποτέλεσμα της 21^ης Μάϊου δημιουργεί την αίσθηση ενός παντοδύναμου πρωθυπουργού.

Η κατάρρευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η διαφορά των δύο κομμάτων συντελούν βάσιμα στην δημιουργία αυτών των εντυπώσεων. Όμως για όποιον παρακολουθεί συστηματικά την πολιτική ιστορία της χώρας και αναλύει τα δεδομένα με ακρίβεια και αντικειμενικότητα, υπάρχουν πολλές αναγνώσεις.

Αρχικά έχει αξία να δούμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όλα αυτά τα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Κατάφερε να διατηρήσει τις εκλογικές δυνάμεις του σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς δημοσιονομικής χαλάρωσης λόγω παγκόσμιων συνθηκών. Πρόσεθεσε δεκάδες δισεκατομμύρια στο δημόσιο χρέος μετά από μια δεκαετία που ο δανεισμός για την Ελλάδα ήταν απαγορευμένη λέξη. Δεν αναγκάστηκε να εφαρμόσει ουδεμία περιοριστική πολιτική – επέλεξε να μην εφαρμόσει ούτε μία διαρθρωτική πολιτική. Αυτό συνιστά τεράστιο πλεονέκτημα καθώς σε μια εξαντλημένη οικονομικά χώρα και κοινωνία, είχε τη δυνατότητα αύξησης των δαπανών. Στο ερώτημα όμως «δαπανήθηκαν αυτά τα δισεκατομμύρια ορθολογικά, κοινωνικά δίκαια, αναπτυξιακά» η απάντηση είναι αρνητική. Συνοδεύτηκαν αυτές οι δαπάνες από μεταρρυθμίσεις; Πέτυχαν την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας; Ενίσχυσαν τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας; Διασφάλισαν μια σταθερά καλύτερη αγοραστική δύναμη για τους Έλληνες; Και εδώ η απάντηση είναι αρνητική.

Αλλά και στον τομέα της φορολογίας για την οποία γίνεται πολλή συζήτηση ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις εξαιτίας της σθεναρής στάσης του ΠΑΣΟΚ, γεννάται το ερώτημα εάν προχώρησε κάποια φορολογική μεταρρύθμιση; Ανατράπηκε η ενισχύθηκε ο αρνητικός συσχετισμός έμμεσων – άμεσων φόρων; Μειώθηκε η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία. Απαντήσεις αρνητικές. Στο σημείο αυτό έχει σημασία να γίνει αντιληπτό ότι η συζήτηση για τη φορολογία είναι μια συζήτηση για τις προτεραιότητες κάθε κόμματος.

Το ΠΑΣΟΚ προτείνει κλιμακωτή αύξηση στη φορολογία των μερισμάτων με 5%, 10% και 15%, τα οποία είναι εύλογα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Έχουμε τον χαμηλότερο συντελεστή φορολογίας μερισμάτων μετά τη Βουλγαρία, τη Λετονία και την Εσθονία – και ο ΟΟΣΑ μας προτρέπει να το αλλάξουμε. Αυτό είναι μέτρο που δυνητικά οδηγεί στην επανεπένδυση των κερδών απαντώντας σε ένα ζητούμενο για την ελληνική οικονομία. Στον αντίποδα της ντε φάκτο υπερφορολόγησης των φτωχών νοικοκυριών μέσω του ΦΠΑ που επιβάλλεται πλέον στις διογκωμένες τιμές των καυσίμων και των βασικών αγαθών – με τα έσοδα να εκτοξεύονται το κατά 5 δις ευρώ παραπάνω από τα προσδοκώμενα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει τη μείωση του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά. Στις γονικές παροχές θεωρούμε απαράδεκτο περιουσίες ακόμη και 4,8 εκατ. ευρώ να κληρονομούνται χωρίς να καταβάλλεται ούτε ένα ευρώ φόρος ενώ προτείνουμε και την φορολόγηση των υπερκερδών συγκεκριμένων επιχειρήσεων.

Τα σημεία κριτικής είναι πολλά. Ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιείται το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης είναι αναποτελεσματικός. Οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις στην ουσία αφορούν μόνο το real estate και την αγορά ακινήτων υψηλής απόδοσης ενώ γίνονται με χρήματα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Χρηματοδοτούμε τον αφελληνισμό της οικονομίας μας με άλλα λόγια. Στα θέματα θεσμών και Κράτους Δικαίου, πολυφωνίας, πλουραλισμού στην ενημέρωση και ποιότητας της δημοκρατίας η αποτυχία είναι πασιφανής. Αποτυχία που αναγνωρίζεται ως τέτοια από εξωτερικούς παρατηρητές αλλά δεν εμπεδώνεται στο εσωτερικό της χώρας λόγω μιας πρωτοφανούς μιντιακής υπεροπλίας.

Θα πει κανείς ότι παρά αυτά τα δεδομένα η νίκη Μητσοτάκη είναι μεγάλη. Κανείς δεν την αμφισβήτησε. Αυτό που αμφισβητούμε είναι η προσπάθεια μετατροπής μιας εκλογικής νίκης χωρίς αντίπαλο σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Υπενθυμίζουμε δε ότι ήταν το μακρινό 2007 όταν παρά τα έκδηλα σημάδια αποσάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο η Νέα Δημοκρατία κέρδισε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου αλλά μόλις δύο χρόνια μετά παρέδωσε τη χώρα χρεοκοπημένη – παρία εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης με σχέδια διάσωσης σε μια λαδωμένη χαρτοπετσέτα.

Οπότε, εν όψει της 25 Ιουνίου, έχει νόημα και αξία ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ – ανάχωμα στις ταξικές πολιτικές και προάγγελο μιας νέας μεγάλης προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που στο άμεσο μέλλον θα αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης. Η κάλπη το πρωί της 25^η Ιουνίου θα είναι άδεια – το αποτέλεσμα του απογεύματος θα καθορίσει το άμεσο μέλλον.

*Ο Αντώνης Σαουλίδης υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Διαβάστε επίσης:

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ενώπιον της κάλπης της 25ης Ιουνίου

Κεντροαριστερά σε νευρική κρίση

Κέρδη βουτηγμένα στων εργατών το αίμα