Ώσπου να εμπεδωθεί στα ΜΜΕ η είδηση της καταστροφής του υδροηλεκτρικού φράγματος Καχόβκα που ελέγχεται από τις ρωσικές δυνάμεις, πέρασαν μερικές μέρες καθώς θεωρήθηκε πιο αξιόλογο το περιστατικό με την άδικη μεταχείριση της κυρίας Μακρυπούλια που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών γιατί η πτήση πραγματοποιήθηκε στην ώρα της και δεν είχε καθυστέρηση ώστε να την περιμένει. Υποθέτω ότι τα αντανακλαστικά μας θα ήταν περισσότερο ευαίσθητα αν αυτό το οικολογικό, εκτός των άλλων, έγκλημα, προερχόταν από τους διεφθαρμένους δυτικούς, τους ιμπεριαλιστές Αμερικανούς και γενικά από τον θηριώδη κόσμο του καπιταλισμού.

Οι σοκαριστικές εικόνες αυτής της απόλυτης κρατικής τρομοκρατικής ενέργειας εκ μέρους της Ρωσίας αποκαλύπτουν μιαν από τις μεγαλύτερες καταστροφές για το περιβάλλον και τους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Μάλιστα, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι είχε ήδη από τον Οκτώβριο του περασμένου χρόνου προειδοποιήσει τη διεθνή κοινότητα για μια ρωσική επίθεση στο φράγμα με στόχο το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, η καταστροφή του οποίου θα ισοδυναμούσε με «χρήση όπλων μαζικής καταστροφής». Το δίχως άλλο, πρόκειται για μιαν ακόμα μαζική καταστροφή εναντίον της Ουκρανίας από τους Ρώσους η οποία προστίθεται στον μακρύ κατάλογο των βαρβαροτήτων που έχουν διαπράξει σε βάρος του ουκρανικού λαού.

Φασίστες και ακροδεξιοί, αριστεροί και ακροαριστεροί, σκοταδιστικοί παραεκκλησιαστικοί κύκλοι και διαταραγμένοι συνομωσιολογούντες όλων των αποχρώσεων, χαρίζουν την αμέριστη συμπάθειά τους στους σφαγείς Ρώσους και στους μισθοφορικούς πραιτοριανούς δολοφόνους της Βάγκνερ.

Οι πολιτικές ερμηνείες του φαινομένου αυτού, όσον αφορά την χώρα μας, έχουν εξαντληθεί για αυτό θα περιοριστώ σε μιαν ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος παρατήρηση καθώς ιστορικά έχει διαπιστωθεί με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού ότι όλοι αυτοί που στα καθ’ ημάς χαρακτηρίζονται ως «αντισυστημικοί», «αντιεξουσιαστές», «προοδευτικοί» ή «ριζοσπάστες», είναι οι πιο …ευαίσθητοι στο θάμβος της εξουσίας!

Όσο πιο πολύ διαμαρτύρονται σαν μάρτυρες- αγωνιστές μιας ανώτερης θεωρίας, όταν τύχει και βρεθούν μπροστά στη μεγάλη πύλη της εξουσίας, τόσο καταλαμβάνονται από την ακατανίκητη έλξη της και μετατρέπονται στους πιο ενθουσιώδεις εκφραστές της. Υπενθυμίζω από την Οδύσσεια ότι στο παλάτι της Κίρκης έμπαιναν άνθρωποι κι εξέρχονταν γουρούνια.

Παραδόξως έχει διαπιστωθεί επίσης ότι ανάμεσα στους επιφανείς, στους χορτασμένους καπιταλιστές των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, βρίσκονται αυτοί που εγκυμονούν μέσα τους ανατροπές, σαν αντίθεση με τους λυσσασμένους επαναστάτες που τυφλώνονται από την εξουσία όπως τα αγρίμια τη νύχτα στους προβολείς των αυτοκίνητων.

Ο Πούτιν σήμερα εκφράζει όλους αυτούς με τις συσσωρευμένες σκοτεινές προσδοκίες που γεννά ο αγώνας του για να αποκτήσει η Ρωσία την χαμένη της αυτοκρατορική αίγλη, να αποκτήσει την σταλινική ισχύ και το τσαρικό μεγαλείο συντρίβοντας τους διαβολικούς Αμερικανούς και τον «ναρκομανή» Ζελένσκι που αντιστέκεται, ωστόσο, δυο χρόνια τώρα στην γέρικη ρωσική αρκούδα που γρυλίζει εξαγριωμένη απειλώντας με πυρηνικό όλεθρο. Όλο αυτό το καλογερίστικο προοδευτικό ανθρωπομάνι των ρωσόφιλων υποστηρίζει το δικαίωμα του Πούτιν να ταπεινώσει τη Δύση δολοφονώντας έναν λαό ο όποιος έχει υποστεί κάθε λογής αγριότητα από τον ρωσικό μεγαλοϊδεατισμό.

Ισχυρίζεται ο Πούτιν ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία έχασε ταπεινωμένη όλα τα εδάφη της και δεν έγινε δίκαιη μοιρασιά. Θεωρεί ότι ταπεινώθηκε η χώρα του και γι’ αυτό έφταιγαν οι μισητοί δυτικοί κι όχι οι σταλινικές προγραφές ούτε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η κοινωνία-φυλακή, η απόλυτη ένδεια που παρουσιάστηκε ως μέγα επίτευγμα… Έφταιγαν οι Αμερικανοί.

Δηλαδή, η Τσεχοσλοβακία, για παράδειγμα, κακώς δεν συνέχισε να ανήκει στην επιρροή της Ρωσίας, κακώς θεωρεί ως χώρα ότι μπορεί να επιλέξει ελεύθερα τη μοίρα της, κακώς οι χώρες που συνορεύουν με την αυτοκρατορία, μπαίνουν στο ΝΑΤΟ φοβούμενες τα χειρότερα. Κακώς η Φινλανδία δεν επιθυμεί να ζει υπό τον τρόμο και την απειλή της Ρωσίας.

Ο Πούτιν θεωρεί ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έπρεπε να έχει λόγο στις χώρες που προσάρτησε ο Στάλιν και με διπλωματική επιδεξιότητα επέτυχε να κοροϊδέψει τους δυτικούς στη Διάσκεψη της Γιάλτας κερδίζοντας δυσανάλογα μεγάλα κέρδη σε σχέση με την προσφορά του. Ο Πούτιν, όπως και ο Ερντογάν, θέλει να ξαναγράψει την ιστορία όπως αυτός την ερμηνεύει και την κατανοεί.

Κακώς οι δυτικοί εξοπλίζουν τους Ουκρανούς και δεν αφήνουν ελεύθερο τον Πούτιν να τρομοκρατεί έναν λαό βομβαρδίζοντας νηπιαγωγεία, σχολεία, μουσεία, νοσοκομεία, πολυκατοικίες, καταστρέφοντας όλες τις υποδομές μιας χώρας, δολοφονώντας και βασανίζοντας φρικτά αιχμάλωτους. Κακώς η Δύση αποτελεί παράδειγμα που «διαφθείρει» όλους τους Ουκρανούς, άντρες και τις γυναίκες, που την πρώτη περίοδο της διάλυσης του σοβιετικού στρατοπέδου (όπου ζούσαν καταδικασμένοι σε μιαν ανήλιαγη και σκληρή ζωή μέσα στον τρόμο), ανακάλυψαν ξαφνικά να ανοίγονται όλοι οι δρόμοι του κόσμου και της ζωής ελεύθεροι, δίχως περιορισμούς, απειλές και κινδύνους, δίχως το τρόμο του Πούτιν.