Ανεξάρτητα από τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, η εντολή του πρωθυπουργού προς τον υπουργό Εξωτερικών αφορά στη συνολική διεθνή εμφάνιση και εκπροσώπηση της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με την πολύπλοκη παγκόσμια πραγματικότητα. Για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας τα θέματα των διαρκών προκλήσεων δεν ανεστάλησαν, δεν περιορίσθηκαν, συνεχίζουν να εξελίσσονται σε διεθνές περιβάλλον, που διαμορφώνεται καθημερινά και προσδιορίζεται από νεότερες και πιο ενδιαφέρουσες δυναμικές.

Ελληνοτουρκικές σχέσεις 

Ο Πρόεδρος Ερντογάν υποχρεώνεται από τις πολιτικές απαιτήσεις που επιβάλλει η ανανέωση της θητείας του στο ανώτατο αξίωμα της χώρας του να διατηρήσει για λίγο χρόνο ακόμη στην πρώτη γραμμή προκλήσεων λεκτικό που στρέφεται κατά των ΗΠΑ, της Ε.Ε., της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Όμως τα δεδομένα μεταλλάσσονται καθημερινώς και υποχρεώνονται όλοι οι δρώντες να προσαρμοσθούν στη νέα πραγματικότητα. Οι αυθαιρεσίες της Τουρκίας, που φθάνουν μέχρι σημείου ενασχόλησης με την εξοπλιστική πολιτική της Αθήνας, μπορεί να προκαλούν «πολιτικό γέλωτα», αλλά δυστυχώς αποτελούν μία πραγματική διάσταση του διεθνούς διαλόγου. Προσθέτοντας σε αυτό τον παραλογισμό την άρνηση της Τουρκίας να συμφωνήσει στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αντιλαμβανόμεθα το χάσμα που δημιουργείται μεταξύ προτεραιοτήτων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και της προώθησης των διμερών διεκδικήσεων ορισμένων κρατών – μελών και ειδικότερα της Τουρκίας στην παρούσα εξέλιξη του ΝΑΤΟ.

Πιθανόν, σε άλλες εποχές, η συμπεριφορά των «κακομαθημένων» να αντιμετωπιζόταν με ανοχή, αλλά στον κόσμο που διαμορφώνεται με όρους σκληρού ανταγωνισμού δεν υπάρχει πλέον περιθώριο ανοχής παρόμοιων πολιτικών. Η προσπάθεια αντιπαράθεσης μισθοφορικού στρατού με την κεντρική ηγεσία της Ρωσίας επιβεβαιώνει ότι πλέον ξεπεράσαμε τις εμπειρίες του κοντινού μας παρελθόντος και βρισκόμαστε βαθιά μέσα στην αστάθεια των συνεχών εναλλαγών μέχρι να ισορροπήσει ξανά το παγκόσμιο σύστημα. 

Στους κόλπους της συμμαχίας δεν έχουν καμία θέση οι πολιτικές διμερείς αδυναμίες των σχέσεων της Τουρκίας με τη Σουηδία, επειδή η Άγκυρα θεωρεί κάθε Κούρδο ή Τούρκο πολίτη ως τρομοκράτη όταν εκφράζεται διαφορετικά από τον κ. Ερντογάν, σε ό,τι αυτός εκπροσωπεί και πρεσβεύει. 

Προφανώς η καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας μάς αφορά και επιβάλλει τη σύγκλιση δράσεων, αλλά ο αυθαίρετος μονομερής αυταρχικός χαρακτηρισμός πολιτών ως τρομοκρατών ή «Τούρκων αδελφών» του δόγματος Ερντογάν δεν μπορεί να εμποδίζει και να ταλαιπωρεί τον γεωστρατηγικό ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό.

Όμως την προώθηση των κοινών συμμαχικών συμφερόντων ή και τον παραμερισμό προβλημάτων, που καθυστερούν τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις, δυσχεραίνουν περιέργως τόσο η τακτική της Γραμματείας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου όσο και η στάση μερικών εκ των σημαντικών συμμάχων. Γραμματεία και «δήθεν συναινετικοί» σύμμαχοι φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται τις διεθνείς υποχρεώσεις του αμυντικού μας οργανισμού, ο οποίος από τις καταστατικές του δεσμεύσεις δεν επιτρέπεται να εισάγει στο λεκτικό αποφάσεων και στρατηγικών του επιδιώξεων διατυπώσεις που συγκρούονται με το διεθνές δίκαιο, έστω και εάν τροποποιούν ελαφρώς, για διευκόλυνση προσεγγίσεων ή «φτηνή» εξυπηρέτηση άλλων πολιτικών, άρθρα ή το σύνολο διεθνών συμβάσεων.

Τα Στενά, όπως αναφέρονται στη Σύμβαση του Μοντρέ (Συμφωνία των Στενών, Μοντρέ, 9 Νοεμβρίου 1936), δεν μπορούν να ονομασθούν «τουρκικά», παρ’ όλο που συμπεριλαμβάνονται στην τουρκική επικράτεια.

Όσοι συνυπογράψανε τη συμφωνία δεσμεύονται από αυτή και για συγκεκριμένους λόγους, κυρίως για να υπογραμμίσουν τον διεθνή χαρακτήρα του διαδρόμου ελεύθερης ναυσιπλοΐας, δεν τα όρισαν ως «τουρκικά Στενά» προκειμένου εγκαίρως να αποκλείσουν έγερση παράλογων πολιτικών απαιτήσεων που προσφάτως θέτει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ, προκαλώντας σύγχυση και δυσλειτουργία του συμμαχικού μας οργανισμού.

Το θέμα που απασχόλησε διακριτικά τον έμπειρο υπηρεσιακό υπουργό Εξωτερικών περιέρχεται με όλη τη σημασία στη νέα ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Πέρα όμως και πριν από τις αμυντικές και πολιτικές σκοπιμότητες, σημασία έχει να γνωστοποιηθεί η νομική βάση που αφορά στο θέμα και πόσο η γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του ΝΑΤΟ δεσμεύει τον Γενικό Γραμματέα, τον διάδοχό του και βεβαίως το σύνολο, αλλά και κάθε έναν χωριστά, των συμμάχων. 

Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη

Με την ίδια διπλωματική αυθάδεια η Άγκυρα δήλωνε και δηλώνει ότι παρεμβαίνει με κάθε παράνομο τρόπο σε εσωτερικά θέματα της Ελλάδος, όπως με περισσή αμετροέπεια πράττει εδώ και χρόνια παρεμβαίνοντας με τα Προξενεία της στα εσωτερικά θέματα της γερμανικής πολιτικής.

Όμως, ενώ το θέμα Γερμανίας – Τουρκίας είναι διμερές πρόβλημα και αφορά στους Τούρκους υπηκόους που μετανάστευσαν στη Γερμανία, το θέμα της Θράκης αφορά στην εφαρμογή μίας Υπέρτατης Διεθνούς Συνθήκης. Η ένταση που προκαλείται από τις ασύστολες, ακρότατες προκλήσεις της Τουρκίας στη Θράκη επεκτείνεται από την Άγκυρα και στο Αιγαίο με ακρότατα αιτήματα αφοπλισμού, αλλά και αποκλεισμού των νησιών από τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της συμμαχίας, ενώ τα ελληνικά νησιά αναγνωρίζονται ως σημαντικά για την αμυντική συνοχή του ΝΑΤΟ.

Εξοπλισμοί των μελών του ΝΑΤΟ 

Οι εξοπλισμοί Ελλάδος και Τουρκίας, όπως και όλων των συμμάχων, συντονίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις, αλλά εξαρτώνται και από τη συνολική συμμαχική στρατηγική.

Οι σύμμαχοι δεν εξοπλίζονται στρεφόμενοι επιθετικά κατά ορισμένων μελών της συμμαχίας. Τα κράτη – μέλη διαθέτουν σοβαρό μέρος του εθνικού τους προϋπολογισμού για την αμυντική τους εξασφάλιση, που ταυτοχρόνως μεταφράζεται ως εκσυγχρονισμός και βελτίωση της συμμαχικής δύναμης πυρός.

Οι απαιτήσεις της ενότητας του γεωστρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ υποχρεώνουν την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών να προσέξει ιδιαιτέρως την επιχειρηματολογία που πιθανόν θα επιλέξει για να αντιμετωπισθεί το θέμα αναβάθμισης και προμήθειας F-16, που επιμόνως και πιεστικά θέτει η Τουρκία. Τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στις διμερείς επικοινωνίες μας με τις ΗΠΑ σταδιακά θα προβάλλει με αυξημένες διαπραγματευτικές δυσκολίες το θέμα του αμυντικού εκσυγχρονισμού της τουρκικής αεροπορίας.

Στη λογική του ΝΑΤΟ το αξιόμαχο όλων των συμμάχων αποτελεί την κυρίαρχη στρατηγική αρχή, έστω και αν σε κάποιες διαδικασίες επίτευξής της αφίσταται των αρχών και απαιτήσεων της δημοκρατικής διακυβέρνησης, που επιβάλλει ο δυτικός μας πολιτισμός. 

Ο διεθνής περίγυρος 

Οι παραινέσεις του τύπου «βρείτε τα μεταξύ σας», όπως συνηθίζει να προτείνει η Γραμματεία του ΝΑΤΟ, επειδή αξιολογεί για τη διευκόλυνσή της τα θέματα ως διμερή προβλήματα, ξεπεράσθηκαν πλέον από την πραγματικότητα και τις επιταγές της διεθνούς πολιτικής, που καταλήγουν να υποχρεώνουν την Τουρκία σε διαφοροποιήσεις από το δόγμα της συμμαχίας, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται περισσότερο με το ρωσικό γεωστρατηγικό δόγμα.

Η γεωστρατηγική ανασύσταση της διεθνούς κοινωνίας δημιουργεί για τις επιδιώξεις της συμμαχίας μία ξεχωριστή στιγμή, που ίσως αργότερα θεωρηθεί ιστορική, στην οποία συμμετέχει η Ελλάδα. Τα προβλήματα που ανακύπτουν στη συμμαχία από διεκδικήσεις ξεχωριστών ρόλων, όπως τους αντιλαμβάνεται η Τουρκία, δεν αποτελούν πλέον διμερές θέμα, αλλά συνολικό πρόβλημα για τη συμμαχία μας. 

Οι εκλογές στην Ελλάδα και την Τουρκία με το ξεκάθαρο μήνυμά τους διευκολύνουν την προσαρμογή των συνομιλιών δύο συμμάχων στο πλαίσιο που ορίζουν οι νέοι συμμαχικοί σχεδιασμοί.

Η Τουρκία, με την εμπειρία της αποτυχημένης συνεργασίας Ερντογάν – Γκιουλέν και την επικίνδυνη εξέλιξη της συνεργασίας Πούτιν – Βάγκνερ, μετά την ανανεωμένη εντολή του τουρκικού λαού υποχρεώνεται σύντομα να επιλέξει την πορεία που θα καθορίσει το πολιτικό και στρατηγικό της μέλλον. Ταυτοχρόνως, όμως, πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από την Άγκυρα ότι ο ελληνικός λαός ανανέωσε με ισχυρή πολιτική απαίτηση την εμπιστοσύνη του στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, ώστε να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις προσδοκίες των πολιτών της χώρας για ανάπτυξη, πρόοδο και καλή γειτονία. 

Οι διεθνείς και αμυντικές στρατηγικές συνεργασίες που έχουν επιτευχθεί με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τις χώρες του Κόλπου, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής καθίστανται ισχυρότερες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα και ταυτοχρόνως επιβεβαιώνουν το εύρος που μπορούν να λάβουν επειδή δεν στρέφονται εναντίον οποιουδήποτε κράτους στην περιοχή, ιδιαίτερα έναντι συμμάχων που σέβονται τις αρχές σύστασης των τριμερών και πολυμερών συνεργασιών, καθώς επίσης και του μεσογειακού περιφερειακού ενεργειακού φόρουμ για το φυσικό αέριο.

Η συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλες τις εκφράσεις που θα ορίσουν το μέλλον της Ανατολικής Μεσογείου προσφέρει το κλειδί λύσης προβλημάτων που δεν βρίσκουν διέξοδο στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων.

Κυπριακό 

Ανακοίνωσε η Τουρκία αυθαιρέτως ότι θα οικοδομήσει 5.000 κατοικίες στην παρανόμως κατεχόμενη κυπριακή επικράτεια. Ολόκληρο το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι έδαφος της Ε.Ε. Στις χώρες – μέλη της ευρωπαϊκής μας οικογένειας υπάρχουν συγκεκριμένες νομικές διαδικασίες για να χορηγηθεί άδεια κατασκευής οποιουδήποτε κτίσματος ακόμη και σε αλλοδαπές κατασκευαστικές εταιρείες. Κυρίως σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως σεισμογενείς οι κατασκευαστικές απαιτήσεις ορίζονται από τις κυβερνήσεις των χωρών σε συνδυασμό με τη συνολική αντισεισμική πολιτική της Ε.Ε. 

Η Άγκυρα σε μετασεισμική απόγνωση και παραβιάζοντας κάθε υποχρέωση σεβασμού κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας ανακοινώνει ότι θα κατασκευάσει κατοικίες στα Κατεχόμενα, αξιοποιώντας την ανθρωπιστική βοήθεια που εξασφαλίζει από τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και τα πλούσια αραβικά κράτη.

Με την ανακοίνωσή της η Άγκυρα διαμηνύει σε όλους ότι κάθε εποικισμός και παράνομη ανέγερση κατοικιών αποτελεί δικαίωμα του εισβολέα. Αντιλαμβάνεται η διεθνής κοινότητα και κάθε ανεκτικός συνομιλητής της Τουρκίας το μέγεθος του ατοπήματος που επιτελείται και τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες καλείται να περπατήσει η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας; 

Αναλογίζεται κάθε ηγέτης, ακόμη και οι αυταρχικοί, τις επιπτώσεις που συνεπάγονται παράνομες στρατιωτικές εισβολές, εποικισμοί και βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών κυρίως όταν επιβάλλονται από χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ στο έδαφος κυρίαρχου μέλους της Ε.Ε.; 

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την πρώτη στιγμή της εκλογής του υπογράμμισε την ευρωπαϊκή επιλογή του, προκειμένου να τερματισθεί η παράνομη κατοχή, που επί πενήντα χρόνια επιβάλλει η Τουρκία στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ελληνική κυβέρνηση και η εξοικειωμένη με τα πολύπλοκα διεθνή θέματα ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών υποχρεώνεται να αναδείξει τα πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής πραγματικότητας στην Κύπρο, όχι μόνο για αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων στο πλαίσιο της Ε.Ε., αλλά και για την επίλυση παρόμοιων περιπτώσεων βίαιης κατοχής και εποικισμών ανά τον κόσμο στις οποίες η Ε.Ε. και τα κράτη – μέλη της διαδραματίζουν πολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο.

Ενεργειακή εξασφάλιση της Ευρώπης, διατροφική ασφάλεια, αντιμετώπιση μεταναστευτικών και προσφυγικών προκλήσεων, προστασία του περιβάλλοντος, δικαίωμα στην ανάπτυξη και την εκπαίδευση, προστασία των δικαιωμάτων παιδιών, γυναικών και μειονοτήτων αποτελούν τις αυξανόμενες προκλήσεις της διεθνούς κοινότητας, που οξύνονται από συμπεριφορές, καθ’ όσον μας αφορά, της Τουρκίας και της Ρωσίας με συνέπεια την αύξηση της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, της θρησκευτικής πόλωσης, της κοινωνικής αστάθειας, του ριζοσπαστισμού και της καθυστέρησης πολιτικών και γεωστρατηγικών επιλογών που διαμορφώνουν τη διεθνή πραγματικότητα του 21ου αιώνα.

Διαβάστε επίσης:

Κίνδυνος για το Κίεβο η παρουσία του Πριγκόζιν στη Λευκορωσία

Η ανατομία ενός… Υπουργικού Συμβουλίου

ΣΥΡΙΖΑ: Τι δείχνει η σιωπή του Αλέξη Τσίπρα