Αυξημένες είναι οι πιθανότητες τραυματισμού στη διάρκεια των διακοπών κατά την ενασχόληση με κάθε είδους αθλήματα σε θάλασσα και ξηρά.

«Πρωταθλητές» των τραυματισμών αναδεικνύονται συνήθως τα αγόρια λόγω της απειρίας και της συχνά παράτολμης φύσης τους. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως οι ενήλικες, ιδίως οι άνδρες, είναι πολύ πιο προστατευμένοι.

Το νερό μπορεί να μοιάζει πιο ασφαλές απ’ ό,τι η ξηρά. Ωστόσο οι σέρφερ, όσοι κάνουν wakeboard, ακόμα και οι κολυμβητές μπορεί να υποστούν τους ίδιους τύπους τραυματισμών με τους ασκουμένους της ξηράς.

Η διαφορά είναι ότι στη θάλασσα ο τραυματισμός μπορεί να αποδειχθεί απειλητικός. Και αυτό διότι ο τραυματίας πρέπει πρώτα να μεταφερθεί σε ένα σκάφος ή στην ξηρά για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Γι’ αυτό τον λόγο δεν πρέπει ποτέ να ασχολείται κάποιος με θαλάσσια αθλήματα μόνος του.

Βέβαια, δεν έχουν όλα τα θαλάσσια αθλήματα τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας. Ούτε προκαλούν τους ίδιους τραυματισμούς, επισημαίνει ο ορθοπεδικός χειρουργός δρ Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης-Μη Μεταγγιστικής Ορθοπεδικής Χειρουργικής στο Ιατρικό Κέντρο Περιστερίου.

Θαλάσσιο σκι, wakeboard, σαμπρέλες, σέρφινγκ

Όπως εξηγεί, οι λάτρεις του θαλάσσιου σκι έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν τραυματισμό στα πόδια, σε σύγκριση σε σύγκριση με όσους κάνουν wakeboard ή μπαίνουν σε σαμπρέλες ή μπανάνες.

Όσοι κάνουν θαλάσσιο σκι παρουσιάζουν επίσης συχνότερα τραυματισμούς στα μαλακά μόρια (λ.χ. μυς, τένοντες κ.λπ).

Αντίστοιχα, όσοι μπαίνουν σε σαμπρέλες ή μπανάνες κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν τραυματισμούς στο δέρμα. Μώλωπες (μελανιές) και εκδορές (γρατζουνιές) είναι πιο συχνές σε αυτούς.

Τα κατάγματα γενικώς είναι πολύ συνηθισμένα σε όσους ασχολούνται με θαλάσσια αθλήματα. Οι πιο επιρρεπείς σε αυτά είναι οι wakeboarders. Ακολουθούν οι σκιέρ και οι επιβαίνοντες σε σαμπρέλες.

Έχει βρεθεί ότι το ήμισυ αυτών των καταγμάτων αναπτύσσονται στα κάτω άκρα. Το περίπου 40% εκδηλώνονται στο ισχίο ή/και στο μηριαίο οστό.

Αντίστοιχα, το wind surfing και το kite surfing μπορεί να προκαλέσουν ευκολότερα κατάγματα στο πόδι, στο χέρι και στον ώμο.

Η κολύμβηση

Ανάλογοι κίνδυνοι υπάρχουν και με όλα τα άλλα θαλάσσια αθλήματα. Ακόμα και η φαινομενικά «αθώα» κολύμβηση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως:

• Τενοντίτιδα και ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου
• Σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου
• Ρήξη στον χόνδρο γύρω από την υποδοχή ώμου
• Τενοντίτιδα του δικεφάλου

Οι τραυματισμοί αυτοί είναι συχνότεροι στους λουόμενους οι οποίοι:

• Καταπονούν τις αρθρώσεις τους με πολύωρη κολύμβηση
• Δεν έχουν προηγουμένως κάνει προθέρμανση και ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης
• Δεν κάνουν διαλείμματα

Άλλα αθλήματα

Στη διάρκεια των διακοπών, όμως, ασχολούμαστε και με άλλες δραστηριότητες. Κάνουμε ποδήλατο, παίζουμε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπιτς βόλεϊ και ρακέτες, περπατάμε, τρέχουμε.

Κάθε μια από αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να προκαλέσει διαφορετικούς τραυματισμούς. Ενδεικτικά, όσα αθλήματα απαιτούν απότομες περιστροφές ενέχουν κίνδυνο για ρήξη του επιχείλιου χόνδρου.

Όσοι παίζουν μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, οι ποδηλάτες και όσοι μπορεί να πέσουν στο πλάι και να χτυπήσουν το ισχίο τους, κινδυνεύει από θλάση των μαλακών μορίων της λαγόνιας ακρολοφίας, των ιγνυακών μυών και των καμπτήρων.

Αντίστοιχα, το περπάτημα, το τρέξιμο, το βόλεϊ στην παραλία και γενικότερα τα αθλήματα που εμπεριέχουν άλματα, μπορεί να προκαλέσουν τενοντίτιδα, αλλά και θυλακίτιδα του μείζονα τροχαντήρα.

Διαστρέμματα και θλάσεις

Πολύ συνηθισμένοι τραυματισμοί σε μικρούς και μεγάλους είναι τα ήπια διαστρέμματα και οι θλάσεις, που μπορεί να συμβούν με σχεδόν όλα τα αθλήματα.

«Διάστρεμμα είναι η υπερβολική διάταση ή ρήξη των συνδέσμων. Θλάση η υπερβολική διάταση ή η ρήξη των μυών ή των τενόντων», εξηγεί ο δρ Τριανταφυλλόπουλος. «Τόσο τα διαστρέμματα όσο και οι θλάσεις μπορεί αρχικά να προκαλέσουν έντονο πόνο, καθώς αναπτύσσεται οίδημα γύρω από την τραυματισμένη περιοχή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, οι τραυματίες επιστρέφουν σταδιακά στην ήπια δραστηριότητα μέσα σε λίγες ημέρες».

Τα συμπτώματα που προκαλούν τα διαστρέμματα και οι θλάσεις συμπεριλαμβάνουν:

• Μώλωπες
• Πόνο γύρω από την άρθρωση
• Οίδημα (πρήξιμο)
• Περιορισμένη κινητικότητα
• Μυϊκούς σπασμούς (οι θλάσεις)

Αντιμετώπιση και προστασία

Η αντιμετώπιση των τραυματισμών στα αθλήματα εξαρτάται από το είδος τους, αλλά μπορεί να αποδειχθεί επίπονη και χρονοβόρα. Αν κάποιος έχει διάστρεμμα ή θλάση, για γρήγορη αποκατάσταση απαιτείται:

1. Ξεκούραση
2. Εφαρμογή πάγου
3. Εφαρμογή πίεσης (π.χ. δέσιμο με ελαστικό επίδεσμο)
4. Τοποθέτηση του τραυματισμένου άκρου ψηλά

Τα κατάγματα, όμως, μπορεί να χρειασθούν θεραπεία 1,5 έως 2 μηνών ή περισσότερο για να αντιμετωπιστούν. Και αυτό, χωρίς να αποκλείεται η ανάγκη χειρουργικής αποκατάστασης, κατά τον κ. Τριανταφυλλόπουλο.

Πριν λοιπόν σπεύσετε να βάλετε τα πέδιλα του σκι, να βουτήξετε στη θάλασσα ή να αρχίσετε τις ρακέτες, να κάνετε τις απαιτούμενες διατάσεις (στρέτσινγκ), συνιστά. Θα σας βοηθήσουν να θερμάνετε τους μυς σας και να αυξήσετε την ελαστικότητα και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων. Με αυτό τον τρόπο μπορείτε να αποφύγετε πολλούς δυνητικούς τραυματισμούς.

Υπενθυμίζεται ότι δεν πρέπει να κολυμπάτε ούτε να μπαίνετε στη θάλασσα  εάν:

• Δεν αισθάνεστε καλά
• Έχετε καταναλώσει αλκοόλ
• Δεν έχουν περάσει τουλάχιστον 2 ώρες από το φαγητό

Πηγή: iatropedia

Photo By Pixabay

Διαβάστε επίσης:

Αρτηριακή πίεση: «Ρίξτε» τη με καθίσματα και «σανίδα»

Δυναπενία: Η απώλεια της μυϊκής δύναμης που σχετίζεται με την ηλικία – Ο ρόλος της βιταμίνης D

Τρέξιμο σε διάδρομο: Μπορεί να προλάβει το Πάρκινσον;