Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η αρθρίτιδα και οι ρευματικές παθήσεις, εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται λανθασμένα στα κύτταρα και τους ιστούς του.

Αυτές οι ασθένειες επηρεάζονται από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση γενετικών παραγόντων, επιγενετικών παραγόντων που επηρεάζουν τη γονιδιακή έκφραση και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Ενώ τα ρευματικά νοσήματα μπορούν να επηρεάσουν άτομα οποιουδήποτε φύλου, υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές στον επιπολασμό, την ευαισθησία, τις ειδικές εκδηλώσεις της νόσου και την ανταπόκριση στη θεραπεία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες τείνουν να έχουν υψηλότερο επιπολασμό του (ΣΕΛ).

Η αναλογία γυναικών προς άνδρες μπορεί να φτάσει το 9:1 σε ορισμένες περιπτώσεις. Επιπλέον, ο Dr. Abhishek Zanwar, MD – Γενική Ιατρική, DM – Κλινική Ανοσολογία και Ρευματολόγος στην Ruby Hall Clinic, εξηγεί ότι η σοβαρότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων και η κλινική παρουσίαση μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των δύο φύλων, υπογραμμίζοντας την περίπλοκη φύση αυτών των ανισοτήτων.

Αρκετοί λόγοι συμβάλλουν σε αυτές τις διαφορές μεταξύ των δύο φύλων

Οι γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, καθώς το χρωμόσωμα Χ περιέχει βασικά γονίδια που εμπλέκονται στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα άτομα με ένα επιπλέον χρωμόσωμα Χ, όπως εκείνα με σύνδρομο Klinefelter, είναι πιο επιρρεπή σε αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο λύκος. Οι ορμονικοί παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο, καθώς οι ορμόνες μπορούν να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Οι γυναίκες βιώνουν σημαντικές ορμονικές διακυμάνσεις. Η συχνότητα εμφάνισης ρευματικών παθήσεων τείνει να κορυφώνεται κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας.

Οιστρογόνα

Ειδικότερα, έχουν ενοχοποιηθεί για τη διαμόρφωση της ανοσολογικής απόκρισης και μπορεί να συμβάλλουν στον υψηλότερο επιπολασμό ορισμένων αυτοάνοσων νοσημάτων στις γυναίκες, όπως ο λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Ωστόσο, οι ακριβείς μηχανισμοί που διέπουν αυτές τις ορμονικές επιδράσεις παραμένουν ασαφείς. Επιπλέον, ορισμένοι τύποι αρθρίτιδας, όπως η ουρική αρθρίτιδα, η οποία προκαλείται από αυξημένο ουρικό οξύ, συνήθως δεν επηρεάζουν τις γυναίκες πριν από την εμμηνόπαυση λόγω των προστατευτικών επιδράσεων των οιστρογόνων.

Η εγκυμοσύνη παίζει επίσης ρόλο

Καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα μιας γυναίκας υφίσταται σημαντικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της περιγεννητικής περιόδου, οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως πυροδοτικά γεγονότα για αυτοάνοσα νοσήματα.

Ασθένειες όπως ο λύκος μπορεί να αναζωπυρωθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενώ άλλες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να περάσουν σε ύφεση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και να αναζωπυρωθούν μετά τον τοκετό.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες

Όπως οι λοιμώξεις, η διατροφή, η έκθεση σε τοξίνες και το στρες, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ανάπτυξη αυτοάνοσων νοσημάτων. Συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί εκλυτικοί παράγοντες μπορεί να αλληλεπιδρούν διαφορετικά με γενετικούς και ορμονικούς παράγοντες σε άνδρες και γυναίκες, οδηγώντας σε διαφοροποιήσεις στην ευαισθησία στην ασθένεια.

Διαγνωστικές προκαταλήψεις και προκαταλήψεις αναφοράς

Μπορούν επίσης να συμβάλουν στις ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων στις αυτοάνοσες νόσους. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ορισμένες παθήσεις, όπως η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, υποδιαγιγνώσκονται στις γυναίκες, με αποτέλεσμα να καθυστερεί ή να μην παρέχεται επαρκής θεραπεία.

Ωστόσο, η πρόοδος στα διαγνωστικά εργαλεία και κριτήρια έχει πρόσφατα βελτιώσει την αναγνώριση και τη διάγνωση αυτών των παθήσεων και στα δύο φύλα.

Η συνεχιζόμενη έρευνα σχετικά με τις διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στις αυτοάνοσες νόσους αποσκοπεί στην ανάπτυξη στοχευμένων θεραπειών που θα αντιμετωπίζουν αυτές τις διαφορές και τις ειδικές ανάγκες.

Πηγή: healthstat.gr

Διαβάστε επίσης:

ΕΟΔΥ: Τρεις θάνατοι από τον ιό του Δυτικού Νείλου

Θέλετε να φαίνεστε νεότεροι; «Κόψτε» αυτή τη διαδεδομένη συνήθεια

ALS: Tι είναι η πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση