Αποδεικνύεται με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι το κλίμα αλλάζει ταχύτερα από τον ρυθμό προσαρμογής μας στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται. Πρόκειται για μια διαπίστωση η οποία σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την αδυναμία των εντεταλμένων αρχών και μηχανισμών που έχουν την ευθύνη να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των ακραίων φαινομένων, τα οποία εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά.

Τον χειμώνα «πνιγόμαστε» ή «θαβόμαστε» από το χιόνι, όπως συνέβη στην Αθήνα με την παγίδευση χιλιάδων πολιτών στην Αττική Οδό, «τον πιο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο» στην πρωτεύουσα. Τα καλοκαίρια, χρόνια τώρα, βλέπουμε να αφανίζονται εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασών και καλλιεργειών και να θρηνούμε δεκάδες θύματα, όπως στις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 και στο Μάτι το 2021.

Κάθε φορά έπειτα από κάθε καταστροφή, η εκάστοτε κυβέρνηση υπόσχεται ότι «του χρόνου» θα υπάρχει καλύτερη προετοιμασία, καλύτερος σχεδιασμός, ενίσχυση των δυνάμεων με μέσα και προσωπικό. Όλα αυτά μέχρι να φύγουν από το προσκήνιο της επικαιρότητας οι εικόνες και το δράμα της καταστροφής. Μέχρι να έρθει η επόμενη καταστροφή…

Η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να επικαλεστεί καμία δικαιολογία για την ανεπάρκεια στον αντιπυρικό σχεδιασμό και την έλλειψη μέσων που αποδείχθηκε με τις μεγάλες πυρκαγιές του Ιουλίου στη Ρόδο, τη Μαγνησία και την Εύβοια, κατά τις οποίες μάλιστα τινάχτηκε στον αέρα μια αποθήκη πυρομαχικών (Αγχίαλος) και χάθηκαν δύο πιλότοι που πέταγαν με ένα πυροσβεστικό αεροσκάφος ηλικίας μισού αιώνα (Πλατανιστός Ευβοίας)!

Οι όποιες δικαιολογίες χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη είναι εξαιρετικά αδύναμες, καθώς η Νέα Δημοκρατία ήταν κυβέρνηση το 2021, οπότε και «κάηκε» η μισή Ελλάδα, σε πυρκαγιές που ξέσπασαν στην Αττική, την Εύβοια, την Ηλεία…

Τότε, μετά την καταστροφή του 2021, ακούσαμε τις συνηθισμένες υποσχέσεις για νέα σχέδια, για νέα οργανογράμματα και για νέα αντίληψη στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Η μπάλα στην εξέδρα

Στην τρέχουσα καταστροφή, με την πυρκαγιά να αγγίζει (Τετάρτη απόγευμα που γράφονται αυτές οι λέξεις) τον τελευταίο μεγάλο πνεύμονα της Αττικής, τον εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας), είδαμε τον αρμόδιο υπουργό να χρησιμοποιεί τις ίδιες δικαιολογίες προβάλλοντας κοινότοπες πια διαπιστώσεις: ότι «φταίει» η κλιματική κρίση, για την οποία μάλιστα, όπως είπε ο Βασίλης Κικίλιας, η κυβέρνηση έχει πλήρη επίγνωση.

Ως απόδειξη της επίγνωσης αυτής ο υπουργός επικαλέστηκε τον ταχύ χρόνο αντίδρασης των εναέριων μέσων στις πυρκαγιές που ξέσπασαν στην Αττική, στον Ασπρόπυργο αρχικά, στη Φυλή στη συνέχεια και στην Πάρνηθα λίγο αργότερα.

Η πραγματικότητα ωστόσο (η πυρκαγιά καίει σπίτια σε οικισμούς στο Μενίδι, απειλεί – αν δεν καίει – τον εθνικό δρυμό στην Πάρνηθα) δείχνει πως ούτε η επίγνωση των κλιματικών αλλαγών ούτε η ταχύτητα αντίδρασης των μέσων αποδείχθηκαν ικανές συνθήκες για να αποτρέψουν την καταστροφή. Είναι προφανές ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο απ’ αυτά…

Η διεθνής εμπειρία

Μια παρένθεση/ διευκρίνιση είναι απαραίτητη: Η ελληνική κυβέρνηση «δείχνει» ανάλογες ή μεγαλύτερες καταστροφές που συμβαίνουν αυτές τις μέρες σε κράτη πιο «προηγμένα» και οικονομικά ισχυρότερα από την Ελλάδα, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς ή η Γαλλία. Δίχως να υποτιμούμε τις ακραίες καιρικές συνθήκες που πυροδοτούν ευκολότερα μεγάλες πυρκαγιές, η διαπίστωση ότι το κλίμα αλλάζει γρηγορότερα απ’ τον τρόπο που αντιδρούν οι κρατικοί μηχανισμοί ισχύει και για τις προηγμένες και πλούσιες χώρες…

«Μη παραγωγικές επενδύσεις»

Έτσι λοιπόν, διεθνώς, είναι ολοφάνερο πως η κλιματική κρίση έχει επισημανθεί ως πραγματικότητα, χωρίς ωστόσο να έχουν προωθηθεί οι αναγκαίες αναπροσαρμογές στα μέσα αντιμετώπισης των συνεπειών που παράγει. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως σ’ αυτές τις χώρες σχεδιάζουν να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα. Μπορούμε, ωστόσο, εύκολα να δούμε τις αποτυχημένες επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων.

Καταρχάς, είναι ολοφάνερη η αδιαφορία για την εκπαίδευση και δημιουργία «συνείδησης» στους πολίτες, όπως εύκολα μπορεί να δει κανείς κάνοντας απλώς μια βόλτα στα προάστια της Αθήνας, όπου θα δει την εικόνα των ακαθάριστων από ξερόχορτα οικοπέδων και αυλών.

Στην ίδια «βόλτα» θα διαπιστώσει κανείς την αδιαφορία υπεύθυνων υποτίθεται φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και, αν το «ψάξει» καλύτερα, θα δει και τα γραφειοκρατικά προβλήματα για την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ δήμων και περιφέρειας, γεγονός που οδηγεί στη συνηθισμένη παραλυσία.

Εμπρηστικές επιλογές

Η νομοθεσία του κράτους πολλές φορές πυροδοτεί «εμπρηστικούς μηχανισμούς», καθώς ακόμη υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις με ασαφείς τίτλους ιδιοκτησίας αλλά και όρους χρήσης της γης.

Η κατάργηση του Σώματος των Δασοπυροσβεστών με το επιχείρημα «να τους πληρώνουμε για να δουλεύουν δύο μήνες κάθε χρόνο» ήταν μια ακόμη καταστροφική επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων, καθώς η δασοπυρόσβεση ανατέθηκε στην Πυροσβεστική, δηλαδή σε ανθρώπους που δεν είναι εξοικειωμένοι, ούτε γνωρίζουν τις ιδιομορφίες των δασικών πυρκαγιών, ούτε – πολύ περισσότερο – γνωρίζουν τα ίδια τα δάση.

Την ίδια ώρα που οι ελληνικές κυβέρνησης έχουν «απαλλάξει» το κράτος από τα «περιττά έξοδα» των δασοπυροσβεστών η κυβέρνηση προσλαμβάνει πανεπιστημιοφύλακες και άλλους φύλακες της τάξης…

Για τα μέσα πυρόσβεσης δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει τίποτε περισσότερο από το γεγονός ότι τα διαθέσιμα πυροσβεστικά αεροσκάφη της χώρας είναι συνομήλικα με αυτό που έπεσε τον Ιούλιο και στοίχισε τη ζωή σε δύο αξιωματικούς της αεροπορίας. Είναι δηλαδή, πάνω-κάτω 50 ετών!

Έτσι έχει η κατάσταση των μηχανισμών δασοπροστασίας στην Ελλάδα και των μέσων που διαθέτει η χώρα γι’ αυτήν. Και καθώς έτσι είναι τα πράγματα, οι δηλώσεις των αρμοδίων και μη κυβερνητικών στελεχών ότι «έχουμε επίγνωση της κλιματικής κρίσης» μάλλον επιβαρύνει τη θέση της κυβέρνησης, καθώς ομολογεί ότι γνωρίζει αλλά δεν κάνει κάτι.

Και δεν κάνει, γιατί οι απαιτούμενες επενδύσεις για τη δασοπροστασία χαρακτηρίζονται «μη παραγωγικές»…

Διαβάστε επίσης

Εργασιακό νομοσχέδιο: 13ωρο, 6ήμερο και προστασία στους απεργοσπάστες – Όλες οι διατάξεις που είναι στη διαβούλευση  

Παππάς – Αχτσιόγλου: Το βασικό δίπολο στην κούρσα διαδοχής του ΣΥΡΙΖΑ

Οι στόχοι του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές