Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το πρόβλημα της παραπληροφόρησης το οποίο διογκώνεται από την δημιουργική Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι συνέπειες του κατασκευασμένου φωτορεαλιστικού περιεχομένου στον τρόπο με τον οποίο πολιτισμένες κοινότητες έχουν προσλαμβάνουσες από τα ΜΜΕ είναι προφανείς.

Υπάρχει όμως κάτι σημαντικότερο το οποίο, κατά ειδικούς χρειάζεται μεγάλης προσοχής και άμεσης αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ, εξαιτίας της ανάπτυξης της Τεχνητής Νοημοσύνης και της πολυεπίπεδης διείδυσης της.

Ένας κομβικής σημασίας τρόπος θωράκισης της δημοσιογραφικής δουλειάς από φαινόμενα παραποίησης ειδήσεων εξαιτίας της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι η προστασία του παρελθόντος. Στη δημοσιογραφική γλώσσα το παρελθόν είναι γνωστό ως «αρχεία». Και στις μέρες μας τα αρχεία είναι ψηφιακά. Εν δυνάμει ευπρόσβλητα από τις αναδυόμενες απειλές της νέας ψηφιακής τεχνολογίας και των διαρκώς αυξανόμενων και εξελισσόμενων εφαρμογών της.

Η ΤΝ αποτελεί τον «νούμερο 1» κίνδυνο για αρχεία και βάσεις δεδομένων. Πλέον δεν πρέπει να μας απασχολούν τα κακόβουλα λογισμικά (ransomware) ούτε η διαγραφή αρχείων. Αλλά η ειλικρίνεια στο περιεχόμενο, η αυθεντικότητα.

Η «άλωση» και η αλλοίωση αρχείων, με τα ψηφιακά «εργαλεία» της ΤΝ είναι απλή υπόθεση. Και φαίνεται από την διεθνή εμπειρία ότι ειδικοί στην προστασία και διατήρηση αρχείων δεν έχουν αντιληφθεί τις δυνατότητες των δυνάμεων που αναπτύσσονται και δυνητικά μπορούν να επιτεθούν σε βάσεις δεδομένων.

Όταν πρωτοεφευρέθηκαν οι ρεαλιστικές απομιμήσεις – deep fake – δεν ήξεραν, για παράδειγμα, να ανοιγοκλείνουν τα μάτια. Δεν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης διάσημων ανθρώπων με κλειστά μάτια, οπότε τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης δεν «σκέφτηκαν» να κλείσουν τα μάτια των κλώνων. Ήταν επομένως εύκολη υπόθεση η ανίχνευση και ο εντοπισμός του deepfake οπτικοακουστικού ειδησεογραφικού περιεχομένου. Αυτό όμως κράτησε μόλις πέντε μήνες. Διότι στο μεταξύ η ΤΝ εξελίχθηκε στον τομέα αυτό έγιναν ρυθμίσεις και έκτοτε τα νέα μοντέλα deep fake είναι ενημερωμένα με την ικανότητα να ανοιγοκλείνουν τα μάτια, ενημερώνουν ειδικοί οι οποίοι έχουν αναπτύξει- για την ώρα στο εξωτερικό- ψηφιακά εργαλεία με τα οποία θωρακίζονται αρχεία απέναντι σε μελλοντικές απειλές παραγωγικών μέσων της ΤΝ. Ο Μανσούρ Αχμεντ Ρέντζερς είναι ένας από εκείνους οι οποίοι στο εξωτερικό εξειδικεύονται στην ανάπτυξη ψηφιακών εφαρμογών προστασίας ψηφιακών αρχείων και έκρουσε καμπανάκι κινδύνου μιλώντας σε Συνέδριο Αρχείων που πραγματοποιήθηκε στο Μπέλφαστ.

Η προσθήκη κατασκευασμένων εικόνων που μοιάζουν ρεαλιστικές σε ένα αρχείο μπορεί να διαλύσει εντελώς την εμπιστοσύνη στο αρχείο και να επηρεάσει κάθε δημοσιογραφικό περιεχόμενο, για το οποίο έχουν αντληθεί στοιχεία από αρχειακό υλικό αλλά και κάθε άλλου είδους έρευνα.

Το θέμα έχει ως εξής: Οι ανιχνευτές ΤΝ ανακαλύπτουν κάποιο ιδιαιτερότητα σε κατασκευασμένο περιεχόμενο που τους επιτρέπει να το διακρίνουν από το πραγματικό περιεχόμενο. Οι κατασκευαστές ΤΝ μαθαίνουν αυτή την ιδιαιτερότητα, τη διορθώνουν και το κυνήγι για εντοπισμό κατασκευασμένου περιεχόμενου αρχίζει εκ νέου για τον εντοπισμό νέας ιδιαιτερότητας για την ανιχνευσή της. Φαύλος κύκλος.

Όμως με κάθε επανάληψη το μοντέλα ΤΝ γίνονται καλύτερα, εξυπνότερα και στο τέλος θα φθάσουν σε επίπεδο που θα τα καθιστά μη ανιχνεύσιμα. Ειδικοί εκτιμούν ότι οι οργανισμοί Ενημέρωσης έχουν περιθώριο 24 μήνες για να λάβουν τα μέτρα τους, να θωρακίσουν τα αρχεία τους και- θεωρητικά- να τα κάνουν απρόσβλητα από την ΤΝ. «Σε δύο χρόνια από τώρα κάθε μη ασφαλές αρχείο θα παραμείνει για πάντα μη επαληθεύσιμο χωρίς λόγο να πιστέψει κανείς ότι η περιγραφή της ιστορίας του είναι καλύτερη από αυτή οποιουδήποτε από τους χιλιάδες λογαριασμούς που δημιουργούνται από τεχνητή νοημοσύνη», επισημαίνει ο δρ. Ρεντζερς.

Επομένως για να προστατευθεί το μέλλον της δημοσιογραφικής δουλειάς, η εγκυρότητα και η αξιοπιστία της είδησης, η αρχή πρέπει να γίνει από την διαφύλαξη και την αναλλοίωτη διατήρηση του παρελθόντος, των δημοσιογραφικών αρχείων δηλαδή.

«Το πρώτο βήμα για την ασφάλεια ενός αρχείου είναι η δημιουργία ενός «δακτυλικού αποτυπώματος» για κάθε κομμάτι περιεχομένου σε αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς. Πρόκειται για έναν εμφανή δείκτη της ύπαρξής του και μια απόδειξη ότι η εν λόγω φωτογραφία ή το βίντεο είναι πράγματι το αρχικό αντικείμενο που τοποθετήθηκε στη βάση δεδομένων και όχι μια απομίμηση η οποία έχει προστεθεί. Το δεύτερο είναι η κατοχύρωση όλου του φωτογραφικού αρχείου σε ένα ασφαλές κεντρικό αρχείο δεδομένων εμπιστοσύνης. Αυτό επιτρέπει την επαλήθευση από τρίτους ότι το περιεχόμενο είναι όντως αυτό που δηλώνεται ότι είναι.

Τρίτο βήμα είναι ο διαμοιρασμός εμπιστοσύνης , δημιουργώντας χιλιάδες σημεία σφάλματος αντί για ένα μόνο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα την ανάπτυξη δικτύου «επαληθευτών», οι οποίοι ενεργούν συνεργατικά ως βάση αξιοπιστίας για κάθε περιεχόμενο. Με τον τρόπο αυτό εξαλείφεται αποτελεσματικά το πρόβλημα του ενός σημείου αποτυχίας, ενώ διασφαλίζεται ότι το ίδιο το περιεχόμενο δεν εγκαταλείπει ποτέ την υποδομή κάθε οργανισμού» σημειώνει ο δρ. Ρέντζερς.

Διαβάστε επίσης:

Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «H Μουρμούρα θα πάει πάνω από 15 χρόνια» (Video)

Paris Hilton: Η ζωή της γίνεται τηλεοπτική σειρά

«Η Γη της Ελιάς»: Η σκηνή με το νεκρό μωρό που έκανε το Twitter να «λυγίσει» – Συγκλονιστικές ερμηνείες (Video)