Μέσα σε ένα κλίμα εθνικής ομοψυχίας και αψεγάδιαστων δημοκρατικών διαδικασιών, ολοκληρώθηκαν υποδειγματικά οι εκλογές στη Ρωσία για την ανάδειξη πρόεδρου χαρίζοντας στον Πούτιν μια σχετικά άνετη νίκη με μόλις 87,3% που αποτελεί ρεκόρ μεν της μετασοβιετικής περιόδου αλλά υπολείπεται αρκετά από τα αδιαμφισβήτητα ποσοστά που έχουν πετύχει ο αείμνηστος  σύντροφος Μπρέζνιεφ, για παράδειγμα, ή πολύ περισσότερο, εκτός Ρωσίας, ο σύντροφος  Κιμ Γιόνγκ Ουν.

Εάν ο Πούτιν καταφέρει να ολοκληρώσει αυτά τα έξη ακόμα χρόνια θητείας του στο τιμόνι της Ρωσίας, όχι μόνο ξεπερνά τον μεγάλο Πατερούλη Στάλιν αλλά γίνεται ο μακροβιότερος ηγέτης της Ρωσίας εδώ και πάνω από 200 χρόνια. Έχουμε να κάνουμε με μοντέλο δημοκρατίας, με ένα μοντέλο όπου η δημοκρατία λειτουργεί άψογα δίχως αντιπολίτευση, δίχως ενοχλητικούς πολιτικούς αντιπάλους.  

Ωστόσο, για την Ρωσία και τους Ρώσους, σημασία δεν έχουν οι αριθμοί, τα ποσοστά και τα ρεκόρ (…αλλοίμονο!),  σημασία έχουν οι δημοκρατικές διαδικασίες και η τελευταία αυτή που επαναβεβαίωσε την θητεία του Πούτιν στο τιμόνι της χώρας, υπήρξε το δίχως άλλο ένα σκληρό μάθημα απέναντι στην διεφθαρμένη Δύση για το πώς λειτουργούν οι θεσμοί στις πραγματικές δημοκρατίες. Ο Πούτιν, για άλλη μια φορά, τους έβαλε τα γυαλιά οικοδομώντας μιαν ανοικτή και ανεκτική κοινωνία με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήδη από την πρώτη στιγμή της επανεκλογής του εξέφρασε την συντριβή του για τον αδόκητο θάνατο του Αλεξέι Ναβάλνι. «Είναι ένα θλιβερό γεγονός», δήλωσε ολοκάθαρα με πόνο ψυχής. Δεν μπορούσε να κρύψει την θλίψη που του βάραινε την χριστιανική ορθόδοξη ψυχή του. Ήταν μια τραγωδία που σκίασε την μεγάλη νίκη του και συγκλόνισε την Ρωσία με την μεγάλη της δημοκρατική παράδοση…

Η νίκη όμως αυτή είναι και μια δικαίωση όλων εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που υποστήριξαν σθεναρά τις θέσεις του Ρώσου ηγέτη έναντι των διεφθαρμένων δυτικών, απέναντι στην φιλοπολεμική υστερία του ΝΑΤΟ και όλων εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων που με ακλόνητο σθένος διακήρυξαν εν χορδαίς και οργάνοις την υποστήριξή τους στην «Ειρήνη και τον Άνθρωπο», ιδέες που υπηρετεί κατά γράμμα ο Ρώσος πρόεδρος, γνωστός εξ άλλου για τον αγώνα του εναντίον των Ναζί!

Αυτό το αποτέλεσμα δικαίωσε όλο το «δημοκρατικό τόξο» της ελληνικής πολιτικής σκηνής που στήριξε και στηρίζει με την ευλογία του Αγίου Όρους όλον αυτόν τον δίκαιο αγώνα και των «αλληλέγγυων» του Βλαδίμηρου Πούτιν που παλεύει για την παγκόσμια ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών, όπως εξ άλλου και οι άλλοι σύντροφοι ηγέτες της Κίνας, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και λοιπών προοδευτικών παγκόσμιων δυνάμεων..

Κι όπως λέει κι ο σοφός μας λαός που πάντα έχουμε την σοφία του στην άκρη της γλώσσας μας: «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»!  Από τους πρώτους που έσπευσαν να συγχαρούν τον Ρώσο πρόεδρο ήταν ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, σύμμαχος και φίλος του, Κιμ Γιονγκ Ουν, όπως και οι ηγέτες της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας, του Ιράν, της Κούβας, της Βολιβίας και φυσικά της Κίνας.

Όταν ο πρώην εγχώριος «παγκόσμιος ηγέτης» μας, προσπαθούσε να μας μυήσει στις διεθνείς σχέσεις προτείνοντας για παράδειγμα το μοντέλο της Βενεζουέλας, οι γνωστές αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας τον υπονόμευαν: Αμερική αντί Κίνας, Σουηδία αντί Βόρειας Κορέας, Γαλλία αντί Βενεζουέλας, Ολλανδία αντί Ιράν… Ουκρανία αντί Ρωσίας!

Διαβάστε επίσης:

Το «καρναβάλι» συνεχίζεται…

Καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ

Η εξομολόγηση της «Μαίρης Παναγιωταρά»