Πήραν «φωτιά» οι προεκλογικές αναμετρήσεις μετά και τη συννεφιασμένη «τριπλέτα» που σκέπασε το πολιτικό μας πεδίο. Μια τριπλέτα που αποτυπώθηκε με την εκλογική παλινόρθωση της ακροεθνιστικής Δεξιάς στη Βόρεια Μακεδονία, την εντυπωσιακή επίδειξη ρόλου – δύναμης από τον Ράμα και τις «πλαγιοκοπήσεις» – κεντρίσματα από την πλευρά του νεοσουλτάνου (με «μέτρο» και συμπάθεια πάντως).

Δικαιολογημένα θα περίμενε κάποιος όλα αυτά να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν με ανάλογη προσοχή, σοβαρή στάθμιση και προσπάθειες συνεννόησης όσων αναγνωρίζονται σε μια πορεία για διασφάλιση ειρήνης, συνεργασίας και ευρωπαϊκής προοπτικής για όλη την πολύπαθη (ιστορικά και πολύ πρόσφατα) περιοχή μας.

Όπως έδειξαν αρκετές υπερβολικές και εκρηκτικές τοποθετήσεις, το προεκλογικό πάθος «τυφλώνει» και φανερώνει τις παθογένειες που έχει το πολιτικό μας κεντρικό σκηνικό, οι οποίες συνεχίζουν να σπέρνουν ζιζάνια περιττού φανατισμού σε κόσμο που είναι ευεπίφορος σε ακραία προπαγάνδα. Βλέπουμε τώρα ορισμένα κυβερνητικά κορυφαία στελέχη να προσπαθούν να ξαναζεστάνουν τις «μακεδονομαχικές» φωνές, σε ένα είδος αναμνηστικής δόσης ακροτήτων, ώστε να «θυμίσουν» την «προδοτική» συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να «συγκρατήσουν» απώλειες από τον αχαλίνωτο εθνικισμό της Ελληνικής Λύσης του κ. Βελόπουλου.

Στον αντίποδα η κ. Μπακογιάννη, αφήνοντας τώρα ανοιχτό το θέμα υπερψήφισης στη Βουλή των επί πενταετία ξεχασμένων στα συρτάρια τριών μνημονίων με τη γείτονα («ξεχασμένων» για τις γνωστές εσωκομματικές πιέσεις από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, και όχι μόνον) μίλησε εμφατικά για… «ρεμπεσκέδες». Λέτε να μίλαγε άραγε για την «ξεχασιάρα» Ν.Δ.; Δεν νομίζω ότι με τέτοιες ατάκες μαζεύονται τα ζητήματα και τα ελλείμματα πολλών.

Από την άλλη μαθαίνουμε για «ιστορικές» εκδηλώσεις που ετοιμάζουν διάφοροι (π.χ. ο κ. Καρατζαφέρης, που στηρίζει Μητσοτάκη αλλά ρίχνει και τις… κορώνες του, άλλωστε «δικά» του παιδιά πρωτοστατούσαν και πρωτοστατούν στις υπερβολικές φανφάρες – βλέπετε οι κουμπαριές βαστάνε)…

Στην αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να υπενθυμίζουν τον ρόλο του τότε πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα (και του Ν. Κοτζιά) στη Συμφωνία των Πρεσπών, το… ξέχασαν στην ανακοίνωση, προφανώς από την… πολλή «επιμέλεια»! Ο δε κ. Κασσελάκης, φουσκώνοντας τον αντιπολιτευτικό τόνο, ρίχνει περιττά βέλη στον Μητσοτάκη όταν ισχυρίζεται ότι ο τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλεγε ότι θα καταργήσει τη συμφωνία – καλά, δεν μπορούν οι συνεργάτες του να τον ενημερώσουν γιατί τότε… έλειπε από τη χώρα.

Ναι, ο Μητσοτάκης τότε χρησιμοποίησε τις πολλαπλές αντιδράσεις (ακραίες αλλά και άλλες) για την εκλογική του ενίσχυση (μακριά από τις ανάγκες των καιρών) και τώρα προσπαθεί – με σοβαρή χρονοκαθυστέρηση – να στηρίξει τη σωστή υλοποίηση της συμφωνίας και να δείξει ότι οι… ακρότητες «μένουν» στα ακροδεξιά της Ν.Δ.

Η καθυστερημένη παρέμβαση του κ. Κουμουτσάκου και στην UNESCO (για τον βυζαντινό ναό που «πρόσφερε» πεσκέσι στον Μητσοτάκη ο Ερντογάν), αν μη τι άλλο, επιβεβαιώνει την… επιτελική ανετοιμότητα της κυβέρνησης, που προφανώς δεν βλέπει «ρεμπεσκέδες» στις γραμμές της!

Από την άλλη ακούμε και τον κ. Κουτσούμπα να μας λέει ότι όλα έγιναν για το… ΝΑΤΟ, χωρίς ακόμη και τώρα να «ακούει» τον ευρύτερο χαμό στον… πολυπολικό κόσμο και τη σημασία της προσέγγισης που είχαμε με τη Βόρεια Μακεδονία, ενώ πολλά κέντρα ήθελαν τη διατήρηση της αστάθειας (μήπως υπάρχουν, εκτός από το ΝΑΤΟ, και η Μόσχα, η Κίνα κ.ά.;).

Με τη Συμφωνία των Πρεσπών (παρά και τις ατέλειές της) έγινε ένας αναγκαίος συμβιβασμός, που κοιτώντας και σήμερα προς τα μπροστά όσοι εργάζονται για την ειρήνη, τη συνεργασία και μια Ευρώπη των λαών της οφείλουν να τη στηρίξουν σε όλα τα διεθνή, θεσμικά πεδία και κυρίως να τη στηρίξουν μπροστά στους συμπολίτες μας, πέρα από κριτικές και αγκυλώσεις του χθες…

Διαβάστε επίσης:

«Βαριά σύννεφα και …(σκυλο)μαχίες»

Σταθερότητα ή Στασιμότητα;

Ο λαϊκισμός της δεξιάς πατριδοκαπηλίας με το Μακεδονικό και η θλιβερή γελοιότητα μίας kolotoumpas