Η τέχνη αντικατοπτρίζει τη ζωή στη σειρά «Zero Day» του Netflix, ένα πολιτικό θρίλερ για τη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ. Υπάρχει όχλος στους δρόμους και ακροδεξιά τρολ στην τηλεόραση. Υπάρχει ένας δισεκατομμυριούχος που κάνει «σκανδαλιές» και μια κατάσταση αναταραχής στο Κογκρέσο. 

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο πρωταγωνιστεί ως πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μολεν, ο οποίος επιστρέφει στην ενεργό δράση για να διερευνήσει μια καταστροφική κυβερνοεπίθεση.

Και εδώ ακριβώς είναι η είδηση. Για πρώτη φορά στην – με διακρίσεις-  καριέρα του,  ο Ντε Νίρο για πρώτη φορά συμμετέχει σε τηλεοπτική σειρά.

Με αφορμή τη παρθενική τηλεοπτική εμφάνιση παραχώρησε συνέντευξη στον Guardian κάτω από ιδιαίτερη συνθήκη, η οποία υπαγορεύθηκε από την «νέα εποχή» που μόλις άρχισε στις ΗΠΑ. 

Το Netflix ζήτησε να μην υπάρχουν «προσωπικές ή πολιτικές ερωτήσεις», περιγράφει ο δημοσιογράφος Ζαν Μπρουκς στο κείμενο του, και ο Ρόμπερτ Ντε Νιρο, δεδηλωμένος αντιΤραμπικός,  συνοδευόταν από δύο ανθρώπους των δημοσίων σχέσεων της πλατφόρμας ώστε να «εποπτεύουν» το περιεχόμενο της συνέντευξης. 

Ο Ντε Νίρο μοιάζει με το ιδεώδες ενός 81χρονου: καλοστεκούμενος, περιποιημένος, με άσπρα μαλλιά και γυαλιά καθηγητή.  Στην ηλικία του, έχει μάθει να επιλέγει τους ρόλους του πιο προσεκτικά. «Πρόσφατα μου προσφέρθηκε και κάτι άλλο, στην ανατολική Ευρώπη. Ήταν ένα εκπληκτικό σενάριο, αλλά δεν μπορούσα να το υποστηρίξω. Ένα από τα εμπόδια ήταν η τοποθεσία». Τα γυρίσματα στη Νέα Υόρκη είναι τα καλύτερα, λέει, αναφερόμενος στη σειρά του Netflix. «Είναι σημαντικό, βοηθάει, ειδικά με τα παιδιά και όλα τα άλλα».

Το «Zero Day» δεν είναι «Ο ταξιτζής», αλλά αποτελεί ένα ωραίο φινάλε μιας λαμπρής καριέρας. Το θρίλερ του Netflix δημιουργήθηκε από δύο πολιτικούς δημοσιογράφους -τον ανταποκριτή των New York Times Μάικλ Σμίντ και τον πρώην παραγωγό του NBC Νώε Όπενχαϊιμ– και περιγράφει τις Ηνωμένες Πολιτείες που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.  

Κακόβουλο λογισμικό θέτει εκτός λειτουργίας το σύστημα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας και ανακατευθύνει τα τρένα στο ίδιο τμήμα της γραμμής, στις ΗΠΑ. 

Η χώρα πανικοβάλλεται, οι θεωρίες συνωμοσίας πληθαίνουν και η κρίση εξελίσσεται σε έξι επεισόδια. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή με πάμπολλες επιμέρους ιστορίες και ένα μεγάλο καστ ηθοποιών. Αλλά ο Ντε Νίρο είναι ο κεντρικός άξονας.

Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του ηθοποιό της μεγάλης οθόνης, του κινηματογράφου, αλλά γνωρίζει πως  η τηλεόραση έχει αλλάξει και σκέφτηκε ότι αυτή είναι μια καλή στιγμή για να ενδώσει. Το γύρισμα ταινίας μπορεί να μοιάζει με σπριντ. Η δουλειά στην τηλεόραση μοιάζει περισσότερο με μαραθώνιο.

«Είναι σαν να κάνεις τρεις ταινίες ταυτόχρονα», λέει. «Το παρομοίασα με το να βρίσκεσαι στη Μάγχη μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας. Δεν μπορώ να δω πια τη Γαλλία και δεν μπορώ να δω την Αγγλία. Έτσι πρέπει να συνεχίσω να κολυμπάω, να παρακολουθώ τις σκηνές, τις ατελείωτες πληροφορίες, την εξέλιξη της ιστορίας. Να είμαι μπροστά από αυτήν, να την παρακολουθώ. Οπότε ήταν ένα εντελώς διαφορετικό είδος εμπειρίας για μένα».

Ο ήρωάς του, ο Τζόρτζ Μόλεν, είναι πρόεδρος μιας θητείας που αποχώρησε λόγω οικογενειακού πένθους. Δεν είναι τέλειος αλλά είναι αξιοπρεπής, ένας πολιτικός «παλαιάς κοπής». «Είχα την ιδέα ενός προέδρου που τον εμπιστεύονταν, τον συμπαθούσαν και που έλεγε την αλήθεια όσο μπορούσε», λέει ο Ντε Νίρο. «Είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να είναι ευθύς. Που δεν έχει καμία άλλη ατζέντα από το να κάνει το σωστό».

Για τον ήρωα του δεν είχε ως πρότυπο σε κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό. «Ίσως στον Τζο Μπάιντεν, σε πολύ μικρό βαθμό», λέει.  Στην παρατήρηση ότι ο χαρακτήρας που υποδύεται θυμίζει περισσότερο τον Τζίμι Κάρτερ, δέχεται ότι μπορεί να υπάρχει κάποια βάση.

«Ο Κάρτερ ήταν ένας σπουδαίος πρόεδρος. Ήταν καλός άνθρωπος, ευγενικός, με ενσυναίσθηση. Κανείς δεν του έδωσε πραγματικά τα εύσημα μέχρι το τέλος. Αλλά αυτό ήταν σημαντικό για μένα, ότι ήταν καλός άνθρωπος. Δεν το ήξερα αυτό τότε, αλλά παρακολούθησα συνεντεύξεις γι’ αυτόν που λένε ότι ήταν επίσης λίγο απόμακρος, ένα outsider με κάποιο τρόπο, και αυτό είναι επίσης ενδιαφέρον για μένα».

Ο Μόλεν δεν έχει το παραμικρό κοινό με τον  Ντόναλντ Τράμπ. Ο Ντε Νίρο περιφρονεί τον Τραμπ σε ένα σχεδόν ενστικτώδες επίπεδο. Έχει υπάρξει ένας από τους πιο ειλικρινείς δημόσιους επικριτές του. Τον έχει αποκαλέσει γουρούνι, αλήτη, απατεώνα και σκύλο. Τον έχει αποκαλέσει κόπανο και κοπρίτη, κτηματομεσίτη και πλέιμποϊ. Αλλά στη συνέντευξη στον Guardian δεν λέει τίποτα. Είναι ευγενικός αλλά δείχνει επιφυλακτικός. Οι επι των δημοσίων σχέσεων παρατηρητές «υπενθυμίζουν» ότι η συνέντευξη πρέπει να είναι επικεντρωμένη στην σειρά και η συζήτηση να μην παρεκκλίνει.

Ο Ντε Νίρο, ίσως  περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο εν ζωή ηθοποιό, ενσάρκωσε τις ταραγμένες τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα στις ΗΠΑ. Τα χρυσά του χρόνια ήταν συνυφασμένα με το Βιετνάμ και το Γουότεργκεϊτ, την εκτόξευση της εγκληματικότητας και μια οριακά χρεοκοπημένη Νέα Υόρκη. Έτσι, είναι εξοικειωμένος με την πολιτική αστάθεια, με το διχασμό και τον θυμό και την αίσθηση του χάους. Όμως η τρέχουσα κατάσταση στις ΗΠΑ, με τον Τραμπ Πρόεδρο (οι δασμοί, οι περικοπές και οι απολύσεις- ο επανασχεδιασμός της ομοσπονδιακής κυβέρνησης), είναι διαφορετική. 

Είναι αισιόδοξος ή απελπισμένος; «Δεν είμαι απελπισμένος, γιατί πάντα βλέπω τη φωτεινή πλευρά και ελπίζω ότι τα πράγματα θα διορθωθούν μόνα τους και ότι οι άνθρωποι θα εκτιμήσουν την καλοσύνη και την ενσυναίσθηση και θα προσπαθήσουν να κάνουν το σωστό. Δεν μπορώ λοιπόν να μην το σκέφτομαι αυτό». Κάνει  παύση. «Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Έχουν διαφορετικές αξίες. Αυτό είναι ενοχλητικό για μένα. Δεν το καταλαβαίνω. Αλλά πρέπει απλώς να βλέπω τα πράγματα με αισιόδοξο τρόπο».

Το «παράθυρο», στη εξ αποστάσεως συνέντευξη- μέσω  Zoom- ,του Ντε Νίρο  ελαχιστοποιείται και ένας από τους εκπρόσωπους Τύπου μπαίνει στο «κάδρο» μπαίνει μέσα. «Συγγνώμη που διακόπτω», λέει. «Αλλά μπορείτε να  επαναδιατυπώσετε τις ερωτήσεις;»…

Ο Μάικλ Σμίντ- συνδημιουργός του «Zero Day» – εξακολουθεί να εργάζεται στους New York Times. Τον περασμένο μήνα δημοσιεύθηκε μια έρευνα που έκανε με τον συναδελφό του Γκλέν Τράς,  σχετικά με τα απειλούμενα αντίποινα του προέδρου κατά των θεωρούμενων εχθρών του. Ήρθαν σε επαφή με τουλάχιστον 24  από τους πιο σφοδρούς δημόσιους επικριτές του Τραμπ. Σχεδόν όλοι αρνήθηκαν να μιλήσουν στην πιθανότητα που αυτό τους έκανε  «στόχους».

Με αφορμή το δημοσίευμα και την αντίδραση των «πηγών», ο δημοσιογράφος της αγγλικής εφημερίδας ρώτησε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο αν πρέπει να είναι πιο προσεκτικός σε αυτά που λέει. Νέα παρέμβαση από τους εκπροσώπους του Netflix. «Όχι, όχι, όχι. Συγγνώμη, Ζαν, λυπάμαι πραγματικά, αλλά το συμφωνήσαμε αυτό. Μπορούμε να επιστρέψουμε στην σειρά, γιατί δεν έχουμε πολύ χρόνο». Και αυτό είναι το τέλος της συζήτησής δημοσιογράφου- ηθοποιού για τον Τραμπ.

Ωστόσο δημιουργήθηκε ένα δισυπόστατο ερώτημα προς απάντηση: Είναι απόφαση του ηθοποιού να μην συζητήσει με τον Τύπο για τον Τράμπ ή το συμβόλαιό του τον έχει φιμώσει, αναρωτιέται ο Guardian.  Όπως και να έχει, τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Αν ο Ντε Νίρο – ένας παγκοσμίου φήμης, δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ, ηθοποιός – δεν αισθάνεται πλέον ότι είναι σε θέση να μιλήσει, αναρωτιέται κανείς, ποιος στις ΗΠΑ μπορεί να το κάνει.

Στην σειρά «Zero Day» του Netflix, ο Ντε Νίρο παίζει ουσιαστικά το ρόλο του «αμυντικού», της τελευταίας γραμμής άμυνας των ΗΠΑ. Στη σειρά η κωδική ονομασία που είχε από την Μυστική Υπηρεσία, ως πρόεδρος, ήταν «Θρύλος»-«Legend». Οι συνεργάτες του τον περιγράφουν ως ιππότη με αστραφτερή πανοπλία. Είναι ηλικιωμένος και κουρασμένος, αλλά οι αξίες του είναι υγιείς και παραμένει ετοιμοπόλεμος. «Χρειαζόμαστε τέτοιους ήρωες», λέει ο Ντε Νίρο,« τόσο στην τηλεόραση όσο και στις ταινίες». «Και στον πραγματικό κόσμο, ναι, φυσικά», ολοκληρώνει με νόημα το συλλογισμό.

Διαβάστε επίσης:

«Εκατομμυριούχος» και «Η γη της ελιάς» πρώτευσαν σε τηλεθέαση το Σάββατο και την Κυριακή (15,16/2), αντίστοιχα

Η «μπίλια» τηλεθέασης του Σαββατοκύριακου (15,16/2) έκατσε στο Mega

Τηλεθέαση στον… ουρανό για τη σειρά «Άγιος Παΐσιος» την Παρασκευή (14/2)