Με αφορμή τα πρωτοφανή σε συμμετοχή και παλμό, αλλά και ειρηνικά συλλαλητήρια για τα Τέμπη επανήλθε στη δημόσια συζήτηση μία τεχνητή πτυχή που συνήθως προβάλλεται από τους κάθε φορά κυβερνώντες και τις “φίλιες δυνάμεις”: Οι κυβερνήσεις, λένε, δεν πέφτουν στις πλατείες από τους διαδηλωτές, αλλά στη Βουλή και στις εκλογές.

Τι θέλουν να πουν στην πραγματικότητα με αυτό; Ότι δεν έχει κανένα νόημα όσος κόσμος και να συγκεντρωθεί στις πλατείες, να διαμαρτυρηθεί στους δρόμους, να φωνάζει όπου βρεθεί.

Μην ελπίζετε δηλαδή ότι θα πετύχετε κάτι με τις διαδηλώσεις γι’ αυτό καθίστε σπίτι και περιμένετε τις εκλογές – αυτό είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν.

Σημασία έχει, λένε, να διατηρεί η κυβέρνηση «δεμένους» τους βουλευτές της. Από τη στιγμή που οι βουλευτές της είναι στο «μαντρί», όλα είναι υπό έλεγχο κι ας είναι όλη κοινωνία στους δρόμους, ή εκφράζεται κατά των κυβερνητικών πολιτικών μέσω των δημοσκοπήσεων.

Πόση υποκρισία και φόβος μαζί σε ένα τόσο δα… «αθώο», δήθεν, επιχείρημα, το οποίο περικλείεται με το μανδύα μίας θεσμικής αληθοφάνειας.

Διότι, πράγματι στη Δημοκρατία μας – αλλά και στη Δημοκρατία και άλλων χωρών, όπως στη Σερβία για παράδειγμα – μία κυβέρνηση πέφτει όταν χάνει τη στήριξη της Βουλής ή όταν στις εκλογές το αποφασίσουν οι ψηφοφόροι.

Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια – ίσως και λιγότερη από τη μισή.

Διότι στη Δημοκρατία μας επίσης υπάρχουν κοινωνικές διεργασίες στο ενδιάμεσο των εκλογών, αλλά και την ίδια ώρα που μέσα στο κοινοβούλιο ο κάθε βουλευτής της πλειοψηφίας σκέφτεται διάφορα για την κυβέρνησή του – κυρίως τι περιμένει ο ίδιος προσωπικά από αυτήν, κάτι που καθορίζει συχνά και τη στάση του.

Στη Δημοκρατία μας και με βάση το Σύνταγμα – αφού θέλουν τόση θεσμικότητα όσοι οικτίρουν και αναθεματίζουν τις πλατείες και τα συλλαλητήρια – υπάρχουν διαρκείς κοινωνικές διεργασίες και προβλέπονται δικαιώματα όπως του «συνέρχεσθαι» και της ανταλλαγής ιδεών και απόψεων. Ακόμα και στις πλατείες, μα και καταμεσής του δρόμου αν χρειαστεί.

Οι «πλατείες» λοιπόν, τις οποίες ο πρωθυπουργός τις είχε παρουσιάσει κάποια στιγμή ως… ζούγκλα, για να αποθαρρύνει τη συμμετοχή και στη συνέχεια τις «υιοθέτησε» για να μην εμφανιστεί ως ηττημένος, είναι μέρος των κοινωνικών διεργασιών, που προβλέπει η Δημοκρατία μας.

Και μπορεί να μην «ρίχνουν» απευθείας μία κυβέρνηση, αλλά διαμορφώνουν τις συνθήκες για πολιτικές αλλαγές. Ειρηνικά και δημοκρατικά. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Διότι τα Κινήματα συνεγείρουν, διακινούν απόψεις που δεν έχουν «εύκολους» δρόμους προς την ευρεία κοινή γνώμη, ενσταλάζουν στο κοινωνικό σώμα εναλλακτικές προοπτικές για το μέλλον.

Κάποιοι θα ήθελαν, να καθορίζονται οι πολιτικές εξελίξεις μόνο από τα τηλεοπτικά παράθυρα και στομφώδεις, «σοφούς» τάχαμου, σχολιαστές, από την επίδραση κάποιων μέσων ενημέρωσης και από άλλους μηχανισμούς επηρεασμού όπως η χρήση οικονομικής εξουσίας.

Και γνωρίζουν πως εάν η κοινωνία αρχίζει να αναζητά μόνη της λύσεις, τότε επέρχονται ανατροπές.

Και ναι, έτσι πέφτουν οι κυβερνήσεις. Όταν έρθει η ώρα. Δημοκρατικά, ειρηνικά και λυτρωτικά. Με την καθοριστική συμβολή και της πλατείας και των διαδηλώσεων.

Διότι τίποτα δεν πάει χαμένο… που λένε και στις συγκεντρώσεις! 

Διαβάστε επίσης:

Πολεμικές τυμπανοκρουσίες στην «διχασμένη»; ευρωατλαντική Δύση

Οι παραπομπές στη Δικαιοσύνη είναι η μόνη ηθικά και πολιτικά σωστή απόφαση

Η στάση της κυβέρνησης και η «χιονοστιβάδα» των Τεμπών