Σύνοψη: Ένας Αλγερινός μετανάστης στη Μασσαλία, μετά από περιπέτειες, καταλήγει να τον φλερτάρουν και τα δύο μέλη ενός αντρόγυνου. Φτάνει να παντρευτεί τη χήρα σύζυγο, αλλά ο γάμος τους γνωρίζει πολλαπλές αντιδράσεις. Εκεί διαπιστώνει κάποιος ότι η αγάπη είναι η μόνη που γκρεμίζει τα τείχη.
Ουσιαστικά, η ταινία διασχίζει μια δεκαετία από τη ζωή ενός Αλγερινού μετανάστη στη Μασσαλία. Ακόμη πιο ουσιαστικά, διασχίζει τη θάλασσα η οποία χωρίζει δύο διαφορετικούς λαούς, δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Ένα μικρό στενό ανάμεσα στο Μαρόκο και στην απέναντι πλευρά, ένα τόσο μεγάλο χάσμα στην πραγματικότητα. Στην αρχή της δεκαετίας του ‘90, ο Αλγερινός αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας, πάνω στο καράβι που τον περνάει από το στενό του Γιβραλτάρ. Γρήγορα ο αέρας αυτός θα γίνει ασφυκτικός, καθώς θα σφίγγει ο κλοιός γύρω του. Είναι πάντα ένας Μαγκρέμπ, ο οποίος θα παραμένει έγκλειστος στην κοινότητά του, τη γεμάτη προκαταλήψεις και ανάγκες. Μόνη του διέξοδος μια σχέση με «συντοπίτισσα» του και κάποιες μικροκλοπές, με μοιραία κατάληξη το αστυνομικό τμήμα.
Εκεί αρχίζει η πραγματική γνωριμία με τον «παράξενο» – για τα μάτια του – δυτικό πολιτισμό. Πρώτα, ένας ομοφυλόφιλος αστυνομικός, με πρόδηλη την επιθυμία του για τις ερωτικές υπηρεσίες του συλληφθέντα μετανάστη. Στη συνέχεια η άνετη στα ερωτικά πράγματα σύζυγός του, διεκδικήτρια κι αυτή του έρωτά του. Μετά από μια έμμεση ξενάγηση στα γκέι μπαρ και στις εφήμερες ερωτικές περιπέτειες της γυναίκας, ο Νουρ, όπως είναι το όνομά του μετανάστη, έχει ήδη αντιληφθεί ποιος είναι ο δρόμος για την απόκτηση της γαλλικής υπηκοότητας. Όταν τον ακολουθεί, νυμφευόμενος την ήδη χήρα Άννα Μουγλαλίς, διαπιστώνει κάποιος την αμφίδρομη σκηνοθεσία των πρωταγωνιστών. Το ζευγάρι των Γάλλων φαίνεται να έχει σκηνοθετήσει την εκ του σύνεγγυς γνωριμία με το μετανάστη, την ίδια στιγμή που πραγματοποιείται και η αντίστροφη εκμετάλλευση. Το ευφυές σεναριακό εύρημα δεν θα έφτανε στην επιθυμητή κορύφωση, εάν δεν υπήρχε η ξεχωριστή, «βαρύτονη» ερμηνεία της Άννα Μουγκλαλίς. Δίχως εξάρσεις, μεταφέρει την εσωτερική της ένταση, την ανακούφισή της με τον έρωτα του νεαρού μετανάστη και την επάνοδο της έντασης όταν διαπιστώνει την πραγματική διάσταση της σχέσης τους.
Καθώς ταξιδεύει στην πατρίδα του Νουρ, βλέπει μπροστά της την απόσταση των πολιτισμών, μια διαφορετική οικογενειακή παράδοση. Ένας ιδιότυπος ρατσισμός απέναντί της, μια απόρριψη των δυτικών προτύπων στο πρόσωπο της νύφης τους και πάνω απ’ όλα το ότι είναι χήρα σύζυγος με παιδί. Τώρα το τείχος κτίζεται και από την απέναντι πλευρά. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι ο αποκλεισμός των συναισθημάτων, ο διχασμός της ερωτικής σχέσης. Έτσι κι αλλιώς, το πλέον ισχυρό σημείο του φιλμ είναι η δυνατότητά του να επαναφέρει στις οθόνες την ξεχασμένη έννοια ενός συναισθηματικού κινηματογράφου, όπου τα κρυμμένα νοήματα δεν θα ζητούν αποκρυπτογράφηση. Και βέβαια, στο κέντρο ενός τέτοιου έργου βρίσκεται πάντα ο έρωτας. Γιατί, πέρα από την όποια ιδιοτέλεια των πράξεων τους, οι πρωταγωνιστές (και οι τρεις ) ερωτεύονται κι αυτό αποτελεί τον οδηγό των – έστω λανθασμένων – ενεργειών τους.
Ο Μαροκινός σκηνοθέτης Σαΐντ Χαμίς Μπελραμπί, φτάνοντας μόλις στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, προτιμάει τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο του σινεμά: χωρίς αφηγηματικούς κραδασμούς, δίχως επιθυμία αισθητικών ακροβατισμών. Κι αυτό θα ήταν ευπρόσδεκτο, αν δεν υπήρχε το σεναριακό μπούκωμα από γνώριμες κινηματογραφικές σταθερές των τελευταίων ετών: μετανάστευση, ομοφυλοφιλία, ρατσισμός. Σε διακριτικές δόσεις και με αντίστοιχα διακριτικό τρόπο, είναι αλήθεια. Ανάμεσα σε αυτά και μια κάπως ενοχλητική μουσική υπερφόρτωση από «bon pour l’ orient» (καλό ό,τι έρχεται από την Ανατολή) επιλογές, έστω κι αν αυτές φωτίζουν με το δικό τους τρόπο τα συναισθήματα των ηρώων.
Μάθε πρώτος για την επικαιρότητα με εγγραφή στο Newsletter.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.
