Ας πάμε έξι μήνες πριν, όταν το ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει μια σημαντική, θεσμικά και δημοκρατικά άρτια διαδικασία που αναδεικνύει καθαρά Πρόεδρο και πάλι τον Ν. Ανδρουλάκη. Υπάρχει ένα κλίμα αυτοπεποίθησης, ενότητας, ενθουσιασμού μετά από πολύ καιρό. Έξι μήνες μετά όλα αυτά αποτελούν παρελθόν.

Για να κατανοήσουμε τι έχει διατελεστεί στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σ’ αυτό το διάστημα είναι αναγκαίο να δούμε κάποιους βασικούς δείκτες.

Οι συγκρίσεις θα γίνουν με βάση στοιχεία ερευνών της OPINION POLL

– Tον Νοέμβριο ο Ν. Ανδρουλάκης εμφανίζεται πρώτος σε δημοφιλία με ποσοστό 45.6%. Τώρα είναι τέταρτος με δημοφιλία της τάξης του 27.3% (μείωση 18.3%)

– Την ίδια περίοδο ο Ν. Ανδρουλάκης επιλέγεται από το 9.5% ως καταλληλότερος για την Πρωθυπουργία και βρίσκεται στην δεύτερη θέση και τώρα εμφανίζεται με επίδοση 4.9% (απώλεια κατά 50%) στην 4η πια θέση αφού τον έχουν προσπεράσει και η Ζωή Κωνσταντοπούλου που παρουσιάζει υπερδιπλάσια επίδοση, αλλά και ο Κ. Βελόπουλος.

– Τον Νοέμβριο το 78.2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ πίστευαν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να καλύψει το κενό Αντιπολίτευσης. Τώρα μόνο το 36.5% των ψηφοφόρων του δηλώνουν ικανοποιημένοι από την αντιπολιτευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ και του Ν. Ανδρουλάκη με το 60% να έχει αντίθετη άποψη. Ταυτόχρονα στο ερώτημα ποιο κόμμα κάνει πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση , η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ συγκεντρώνει 20.7% και το ΠΑΣΟΚ 8%!

– Την ίδια περίοδο στην πρόθεση ψήφου από το 16.2% πάει στο 10.1% ( μείωση 6.1%) που μεταφράζεται στην εκτίμηση ψήφου σε μια πτώση από το 20.4% στο 13% ( πτώση 7.4%) . Η συσπείρωσή του από το 75% έχει πέσει στο 52%, ενώ χάνει 10% των δυνάμεών του προς την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, 9% προς τη Ν.Δ., 20% προς την γκρίζα ζώνη κ.λ.π.

Είναι φανερό ότι δεν πήγαν και καλά τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ σ΄αυτό το διάστημα το οποίο ήταν ένα διάστημα που η Κυβέρνηση βρισκόταν στο καναβάτσο και είχε υποστεί σοβαρές φθορές. Το ΠΑΣΟΚ αποσυσπειρώνεται, χάνει ερείσματα από τον χώρο του Κέντρου και την ίδια στιγμή δεν φαίνεται να εισπράττει από τα αριστερά του. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ευνοϊκή περίοδος για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για να ενισχυθεί. Κι όμως φαίνεται σαν να βρέθηκε το ίδιο και ο ηγέτης του σε «δημοσκοπικήτσουλήθρα».

Τι να φταίει; Είναι φανερό: Η απουσία σαφούς στρατηγικής, η έλλειψη αφηγήματος, η αδυναμία να ασκήσει αντιπολίτευση που θα συμβάλει στην δημιουργία εικόνας κόμματος που διαθέτει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Η συνεχής ταλάντευση ανάμεσα σε μια εικόνα θεσμικότητας και μηδενιστικής αντιπολίτευσης , χωρίς καμία αντιπρόταση και η ισχυρή ροπή ισοπεδωτικού λόγου . Αυτό δημιουργεί σύγχυση πριν απ΄όλα στις ίδιες τις δυνάμεις του και βέβαια πολύ περισσότερο σε δυνάμεις από το Κέντρο αλλά και τμήματα της Κεντροαριστεράς. Στην επικοινωνία αυτό ονομάζεται « θόρυβος» και αυτό παράγει μόνο αρνητικά αποτελέσματα.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο και ίσως το πιο ανησυχητικό είναι ότι η ηγεσία του και βασικά στελέχη του δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται και επομένως δυνατότητα προώθησης αλλαγών. Αυτό αποτελεί σίγουρη συνταγή νέων προβλημάτων. Ακόμα και η αντίληψη του ώριμου φρούτου για την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ( θα πέσει και άρα θα ξαναβρεθούμε δεύτεροι) συνιστά κρίσιμο σφάλμα. Ένα κόμμα που θέλει να πρωταγωνιστήσει δεν περιμένει να πέσει ο 2οςγια να βρεθεί το ίδιο στην θέση αυτή. Φροντίζει να συζητήσει με τι αλλαγές μπορεί να ανέβει. Αυτό όμως δεν γίνεται και μάλιστα κάθε μέρα δυσκολεύει, ενώ ο χρόνος μέχρι τις εκλογές είναι αρκετός αλλά δεν είναι και απεριόριστος. Ας σημειώσουμε δε, ότι με βάση τις καμπύλες των δημοσκοπικών μεγεθών , πιο εύκολο είναι κάποιος να δει μια συνέχιση της ίδιας προβληματικής πορείας. Ας σημειώσουμε δε, ότι αν έχει από πάνω του τη ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ με διαφορά 3.5% , η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ υπολείπεται 2.5% με ότι αυτό σημαίνει.

Είναι εύκολο να γίνει μια αλλαγή στην πορεία του ΠΑΣΟΚ; Ασφαλώς οι ίδιοι το γνωρίζουν . Ωστόσο, τώρα πια , φαίνεται να είναι ένα κόμμα ιδεολογικά και πολιτικά στα δύο και αυτό δυσκολεύει την όποια προσπάθεια. Ας προσέξουμε τις αντιφάσεις των απαντήσεων των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ σε κάποια κρίσιμα ερωτήματα.

Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είναι οι πιο θετικοί – μετά τους ψηφοφόρους της Ν.Δ και πάνω από τον μέσο όρο αποδοχής της – απέναντι σ’ όλα τα μέτρα που έχει προωθήσει ( κατώτατος μισθός, αυξήσεις στους ενστόλους , επιστροφή ενός ενοικίου , στήριξη συνταξιούχων με τα 250 ευρώ κ.ά). Αυτό οδηγεί το 39.7% των ψηφοφόρων του να έχουν θετική άποψη για την Κυβέρνηση με το 58.6% βεβαίως να έχει αρνητική άποψη, όταν στο σύνολο της κοινής γνώμης η θετική άποψη βρίσκεται στο 35.9% . Την ίδια ώρα το 47.8% των ψηφοφόρων του θέλει συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ , με το 49.6% να έχει αντίθετη άποψη. Μάλιστα το 33.7% τάσσεται υπέρ της επιστροφής Α. Τσίπρα σε πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, όταν στο σύνολο της κοινής γνώμης η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα το ποσοστό είναι 26.4%. Κι όμως, το 34.3% επιλέγει τον κανένα – πάντα ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ- το 27.4% τον Κ. Μητσοτάκη και το 20.4% τον Ν. Ανδρουλάκη. Το 19.7% προτιμά αυτοδύναμη Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το 13.7% προτιμά αυτόνομη Κυβέρνηση Ν.Δ, το 17.1% Κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ και το 17.9% Κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ- Δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.

Φαντάζομαι ότι στο σύνολό τους αυτά τα στοιχεία είναι ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και στηρίζουν την άποψη για κόμμα ιδεολογικά, στρατηγικά στα δύο. Το ΠΑΣΟΚ ένα κόμμα ιστορικό, με ρίζες, με παρουσία σε όλους τους κοινωνικούς χώρους βρίσκεται εγκλωβισμένο στον λαβύρινθο που το ίδιο δημιούργησε. Θα βρει τον μίτο της Αριάδνης για να βγει από αυτό τον λαβύρινθο; Θα το δούμε στο επόμενο διάστημα ……

Διαβάστε επίσης:

Ο Μητσοτάκης ευχαριστεί τους ευγενείς χορηγούς του

Η δεύτερη γενιά Αλβανών μεταναστών και οι επικείμενες εκλογές στην Αλβανία

Η νεανική βία, ο «μόνος ένοχος» και οι… αθώοι του αίματος