Το «ναι μεν, αλλά…» τείνει να εξελιχθεί σε πολιτική γραμμή του Ντόναλντ Τραμπ, σε όλες τις γεωπολιτικές  ή οικονομικές εξαγγελίες, μηδέ του κινηματογράφου εξαιρουμένου.

Οι Κάννες, το Φεστιβάλ των οποίων ξεκίνησε χθες, έδωσαν μια ακόμη αφορμή για να θυμηθούμε την εκρηκτική, αλλά και ευμετάβλητη πολιτική Τραμπ στο χώρο του κινηματογράφου. Παραλαμβάνοντας τον «Χρυσό Φοίνικα» για το σύνολο της προσφοράς του στην έβδομη τέχνη, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο αναφέρθηκε κυρίως στην παράλογη φορολόγηση των ταινιών οι οποίες παράγονται εκτός ΗΠΑ. Όπως ανακοίνωσε στις 4 Μαΐου ο Αμερικανός πρόεδρος, υπάρχει η πρόθεση φορολόγησης των «εισαγόμενων» ταινιών, αυξημένης κατά 100%. Βέβαια, δεν πρόκειται ακριβώς για φιλμ τα οποία εισάγονται ως παραγωγές άλλων χωρών, αλλά για αμερικανικές χρηματοδοτήσεις, οι οποίες προτιμούν στούντιο εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, λόγω του χαμηλότερου κόστους.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος, η εξαγγελία Τραμπ μοιάζει να μην έλαβε υπ’ όψιν της την ισχύ της κινηματογραφικής βιομηχανίας, την οποία έθετε στο στόχο της. Μια τέτοια κίνηση πλήττει ακόμη και την Disney productions, μια εταιρεία φίλα προσκείμενη προς τον Πρόεδρο. Με τη βοήθειά του, κατά την προηγούμενη θητεία του και με ευνοϊκή ρύθμιση εξαγοράστηκε από την Ντίσνεϊ η ογκώδους μεγέθους εταιρεία Fox – γέννημα του Έλληνα Σκούρα. Με τη συνένωση των δύο εταιρειών, η Ντίσνεϊ βρέθηκε να έχει τις επτά από τις δέκα εμπορικότερες ταινίες των τελευταίων δύο ετών και να έχει πολλαπλασιάσει τα κέρδη της με τη χρήση στούντιο εκτός Αμερικής.

Γιατί ταξιδεύουν στον κόσμο οι αμερικανικές παραγωγές

Το γνωρίζουμε και στην Ελλάδα, καθώς κάποιες, έστω δευτεροκλασάτες, παραγωγές γυρίστηκαν στη χώρα μας, ότι το Χόλιγουντ ψάχνεται παντού. Για την ακρίβεια έχει υιοθετήσει το όπου γης – φορολογικής απαλλαγής – και πατρίς. Αρκεί η γη αυτή να έχει αυξημένη ηλιοφάνεια κατά τη διάρκεια του έτους και εξυπηρετήσεις στο επίπεδο των αναγκών της παραγωγής. Άλλωστε, τα μεροκάματα είναι φθηνότερα και οι υπηρεσίες επαρκείς, αφού κατά κύριο λόγο οι χώρες εξαγωγής ( των γυρισμάτων) είναι προηγμένες. Ο γειτονικός Καναδάς, οι φιλικές Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία διαθέτουν στέρεες και οργανωμένες δομές, με αποτέλεσμα την δίχως ελλείψεις υποστήριξη των παραγωγών.  Στην Ευρώπη, ο άξονας Αυστρία-Ουγγαρία-Τσεχία αποτελούν μια πολύ καλή περίπτωση, η οποία προτιμάται ολοένα και συχνότερα, ενώ η Μάλτα χαρίζει γενναιόδωρα τον ήλιο και το βραχώδες τοπίο της, ιδανικό για ανάλογες απαιτήσεις. Η Αγγλία, με τα Pinewood studios, προσφέρει μεγάλη εμπειρία στην οργάνωση παραγωγής, ενώ διαθέτει και κοινή κινηματογραφική αντίληψη, όπως και διαχρονική  συνεργασία. 

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι από τα πρώτα χρόνια που ο κινηματογράφος άρχισε να συνειδητοποιεί τις εμπορικές του δυνατότητες (στα 1910) αναζήτησε ηλιόλουστες εκτάσεις, προκειμένου να μην μεταβάλλονται τα γυρίσματα, ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού. Έτσι προέκυψε το «ηλιοκαμένο»  Χόλιγουντ, αλλά και περιπτώσεις όπως των στούντιο του Μαρόκου, παλαιότερα, και της Μάλτας πιο πρόσφατα. Μάλιστα, στο νησί των ιπποτών, όπως μας ενημέρωσε ο έγκυρος κριτικός κινηματογράφου Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, έχει κατασκευαστεί η μεγαλύτερη πισίνα του κόσμου, προκειμένου να φιλοξενήσει ανάλογες κινηματογραφικές παραγωγές. Αν, για παράδειγμα, η πισίνα των χολιγουντιανών στούντιο για την ταινία «Τρικυμία», με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, περιοριζόταν σε μερικά τετραγωνικά μέτρα, αυτή της Μάλτας θα μπορούσε να «αποδώσει» την Βόρεια θάλασσα του «Τιτανικού».

Επίσης, για να αντιληφθούμε τις δυνατότητες των εκτός Αμερικής στούντιο, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στα Pinewood studios του Λονδίνου έχουν γυριστεί κάποιοι Χάρι Πότερ, όπως και στην Αυστραλία, ενώ στην Νέα Ζηλανδία η σειρά του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Ακόμη και το «Poor things» του Λάνθιμου χρησιμοποίησε την Βουδαπέστη για το πρώτο μέρος της ταινίας, ενώ ο «Μονομάχος» και η «Βαβέλ» βρήκαν φιλόξενο έδαφος στο Μαρόκο. Και πάντα υπάρχει το θέμα του Netflix, των σειρών και των αυξημένων αναγκών τους, που με τη φοροαπαλλαγή των γυρισμάτων τους βρίσκονται πολλαπλάσια κερδισμένες. Μάλιστα, η εξυπηρέτηση κάποιων παραγωγών γίνονται με ανταλλαγή «αγοράς πόντων» από το μέρισμα του κέρδους, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει πρόβλεψη από τη δασμολογική πολιτική Τραμπ.

Θα μείνει σταθερός;

Πάντως, πριν Ντε Νίρο «φωνήσαι τρις», ο Τραμπ άρχισε να τα μαζεύει και η δήλωση του εμβληματικού ηθοποιού ακούγεται περισσότερο ως προειδοποίηση-επίθεση απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο. Μπορεί ο Τραμπ να μίλησε αρχικά για «εθνική ανάγκη» (άλλωστε, έτσι βαφτίζει κάθε νέο μέτρο ή διεκδίκηση) και για τεράστια πτώση της χρήσης των χολιγουντιανών στούντιο, αλλά από τη μετακόμιση των παραγωγών προέκυψαν αυξημένα κέρδη για τις εταιρείες, κάτι που δεν μπορεί να αγνοήσει η αμερικανική οικονομία. Πράγματι, υπάρχει μείωση της χρήσης των στούντιο αυτών κατά 5,6% για να βρεθούν στην έκτη σειρά της σχετικής αξιοποίησης τόπων γυρισμάτων ανά τον κόσμο, αλλά οι εταιρείες πολλαπλασίασαν τα κέρδη τους. Την τελική ώθηση για την αλλαγή προτιμήσεων στο χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας την έδωσε το δίπτυχο covid-απεργία ηθοποιών, σεναριογράφων στο Χόλιγουντ, το οποίο άρχισε να ενισχύει τις εκτός Καλιφόρνιας λύσεις. Ο Ντόναλντ Τραμπ «πούλησε» εθνική πολιτική με την εξαγγελία του, ωστόσο σύντομα θα προσγειωθεί στις πιέσεις μιας ογκώδους βιομηχανίας, η οποία συν τοις άλλοις διαθέτει και τη δυνατότητα «προπαγάδας». Και με αυτήν φρόντισαν να τα έχουν καλά όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι, έστω κι αν το «σύστημα Χόλιγουντ» έχει μια πάγια συμπάθεια προς τους Δημοκρατικούς.

Διαβάστε επίσης:

Συνεχίζεται το μακελειό στη Γάζα: Πάνω από 100 νεκροί από ισραηλινούς βομβαρδισμούς – Ένταση και στη Δυτική Όχθη

Πόλεμος στην Ουκρανία: Αυτά είναι τα αιτήματα Μόσχας και Κιέβου εν αναμονή των συνομιλιών της Κωνσταντινούπολης

Τραμπ: «Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί μέχρι να συναντηθώ με τον Πούτιν»