Θα μπορούσε να μετατραπεί σε μαθηματικό τύπο: καλοκαίρι+Πολεμικό Μουσείο+παρουσίαση βιβλίου+Κώστας Καραμανλής+Αντώνης Σαμαράς=πονοκέφαλος για την κυβέρνηση.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τη διπλή «επίθεση» των δύο πρώην πρωθυπουργών, χθες, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού με τίτλο «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία», Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς βρήκαν και πάλι την ευκαιρία να ασκήσουν δριμεία κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης – μάλιστα, ο Α. Σαμαράς προχώρησε κάποια βήματα πιο πέρα, απλώνοντας τον σχολιασμό του σε ένα ευρύτερο φάσμα θεμάτων, από το ενεργειακό και το δημογραφικό μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, επικέντρωσαν την κριτική τους σε δύο σημεία: το πρώτο αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώθηκε η στήριξη στην Ουκρανία, χωρίς, ωστόσο, η Ελλάδα να φέρει ταυτόχρονα στο επίκεντρο της συζήτησης και το ζήτημα της παράνομης κατοχής του ενός τρίτου της Κύπρου, ως αποτέλεσμα εισβολής (όπως έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία). Και το δεύτερο αφορούσε στην προσέγγιση των «ήρεμων νερών» της Αθήνας στις σχέσεις της με την Άγκυρα, προσέγγιση που, σύμφωνα με τον Κ. Καραμανλή θα μπορούσε να μετατρέψει την Ελλάδα σε «όμηρο» της Τουρκίας.

Ο πρώην πρωθυπουργός, μάλιστα, τόνισε ότι «δεν μπορεί και δεν πρέπει η Διακήρυξη των Αθηνών Περί Φιλίας και Καλής Γειτονίας και η λογική των “ήρεμων νερών” να εμποδίζουν την ανάδειξη του νέο-οθωμανικού, αναθεωρητικού και επιθετικού χαρακτήρα της Τουρκίας. Είναι εξωφρενικό να αναστέλλεται η ηλεκτρική διασύνδεση των νησιών μας, καταμεσής του Αιγαίου. Και, μάλιστα σε θαλάσσιες περιοχές που είναι αδιανόητο να υπάρχουν διεκδικήσεις εκ μέρους της Τουρκίας!  Πού; Μέσα στο Αιγαίο; Πίσω από μία συστάδα ελληνικών νησιών;  όποια κίνηση εναντίον μας και εναντίον ιταλικών σκαφών μισθωμένων από γαλλική εταιρεία, για ένα καλώδιο, ανάμεσα από ελληνικά νησιά καταδεικνύει το μέγεθος της τουρκικής επιθετικότητας και της καταχρηστικής συμπεριφοράς της».

Υποκρισία

Στο ίδιο «μήκος κύματος» ο Κ. Καραμανλής τόνισε ότι «καμία συμμετοχή δεν μπορεί να έχει η Τουρκία στους μελλοντικούς αμυντικούς μηχανισμούς της ΕΕ. Εάν συμβεί αυτό, θα αναδειχθεί η βαθιά υποκρισία της Ευρώπης. Όμως, θα ακυρωθεί και η όποια μελλοντική δυνατότητα να μας στηρίξει έμπρακτα η ΕΕ απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Όπως δεν μπορεί να ενταχθεί η Τουρκία στους Ευρωπαϊκούς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς για την άμυνα, να χρησιμοποιήσει δηλαδή ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, για να επενδύσει στην επιθετικότητά της εναντίον μας και εναντίον της Κύπρου και να εξυπηρετήσει τους δικούς της επεκτατικούς σκοπούς στην περιοχή και όχι φυσικά την Ευρωπαϊκή ασφάλεια και σταθερότητα. Ούτε προφανώς θα μας προστατεύσουν οι όποιες αόριστες παραινέσεις της τεθούν για εποικοδομητική στάση στο Κυπριακό και στο Αιγαίο, ως δήθεν όροι για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Άμυνα».

Υπογράμμισε, δε, ότι «η ανοιχτή στήριξη της Ελλάδας στην Ουκρανία δεν εξασφάλισε αυτομάτως υποστήριξη για τα δικά μας δίκαια. Ζητήθηκαν από εμάς πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαμε να κάνουμε, ενώ ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αναδειχθούν οι δικοί μας περιορισμοί στην παροχή βοήθειας, εξαιτίας των τεράστιων απαιτήσεων και αναγκών που θέτει σε μας η απολύτως αντίστοιχη απειλή που αντιμετωπίζουμε», ενώ σημείωσε ότι η Αθήνα «θα έπρεπε να είχε κινηθεί πιο δυναμικά για την ενίσχυση των δικών μας ερεισμάτων στη Λιβύη. Πρόκειται για μια χώρα με την οποία έχουμε άμεση γειτνίαση και με την οποία οι ΑΟΖ μας συνορεύουν, σε αντιδιαστολή με την Τουρκία που δεν έχει καμιά γειτνίαση. Οφείλει η Ελλάδα να διαμορφώσει ολοκληρωμένη και προληπτική εξωτερική πολιτική απέναντί της, με στήριξη των συμμάχων και της επιρροής της εκεί, και όχι να αιφνιδιάζεται από τις πρωτοβουλίες και κινήσεις άλλων».

«Αυτό είναι “τρικυμία εν κρανίω”»

Από την πλευρά του, για το ίδιο ζήτημα ο Α. Σαμαράς ήταν ακόμα πιο σκληρός, λέγοντας ότι «η Ελλάδα όφειλε να καταδικάσει την παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπογραμμίζοντας όμως πάντα, ότι η Ρωσία κάνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία ό,τι ακριβώς έκανε και συνεχίζει να κάνει η Τουρκία στην Κύπρο! ​Δεν το κάναμε! Αντίθετα υπογράψαμε “Συνθήκη φιλίας” με την Τουρκία! Η οποία, Τουρκία, την ίδια στιγμή, επέκτεινε τα τετελεσμένα της εναντίον της Κύπρου και επέβαλε στο πεδίο πρωτοφανείς προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας. Κατακεραυνώναμε τη Ρωσία, αλλά με την Τουρκία, που μας έκανε τα ίδια, ήμασταν “μέλι- γάλα”! ​Ποιός να μας πάρει στα σοβαρά; ​Αυτό δεν είναι καθόλου “ήρεμα νερά”. Αυτό είναι “τρικυμία εν κρανίω”».

Παράλληλα, επισήμανε ότι «όταν κάνεις “συμφωνίες φιλιας” με χώρες που σε απειλούν με casus belli και σου αμφισβητούν τα πάντα – δεν έχεις απλώς έλλειμμα στρατηγικής. Έχεις περίσσευμα αφέλειας. Ακόμα και χώρες, όπως η Αίγυπτος – που κι αυτή αντιμετωπίζει απειλές από την Τουρκία – μας προκαλεί σήμερα με τη Μονή του Σινά. Την οποία επί 1500 χρόνια τη σεβάστηκαν όλες οι αυτοκρατορίες που πέρασαν από εκεί! Και τώρα απλώς μας ανακοινώνουν ότι θα επιτρέπεται η λατρευτική χρήση της Μονής και μόνον. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της αμφισβητείται. Ακόμα και ο Χάφταρ στη Λιβύη, που είχε καταγγείλει το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, σήμερα σκέπτεται να το επικυρώσει! […] ​Αυτά παθαίνεις όταν κάνεις “διακηρύξεις φιλίας” με τους εχθρούς σου: ​αποθρασύνεις τους εχθρούς σου, ενώ απομακρύνεις τους φίλους σου».

Μάλιστα, ο πρώην πρωθυπουργός – ο οποίος φάνηκε να αφήνει για άλλη μια φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε δημιουργία πολιτικού σχήματος – σημείωσε δηκτικά πως «ό,τι εμφανίζεται συγκυριακά ως κυρίαρχο αφήγημα, δεν είναι αναγκαστικά η… “σωστή πλευρά της Ιστορίας”! […] Το πού θα πάνε τελικά τα πράγματα, δεν το ξέρεις ποτέ εκ των προτέρων. Και τώρα που η Αμερική προσπαθεί να τα βρει με τη Ρωσία, τώρα που ο Τράμπ μιλάει κάθε βδομάδα με τον Πούτιν στο τηλέφωνο, και η Ευρώπη δεν μπορεί μόνη της να στηρίξει την Ουκρανία, τώρα οι ευφυείς άνθρωποι αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι μάλλον μας έκανε ζημιά όλος αυτός ο “υπερβάλλων ζήλος” στήριξης του Ζελένσκι. Όταν μιλάμε λοιπόν, για τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, όπως μας λένε τώρα για το Ουκρανικό, να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί: Να βλέπουμε λίγο μακρύτερα. Όχι να γινόμαστε κλακαδόροι του συρμού».

Το ενδιαφέρον είναι ότι αν και υφολογικά πολύ διαφορετικοί στις προσεγγίσεις τους, τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο Α. Σαμαράς επικεντρώθηκαν λίγο-πολύ στα ίδια σημεία κριτικής προς την κυβέρνηση όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, με έμφαση στα ελληνοτουρκικά και ιδίως στην πολιτική των «ήρεμων νερών» με την Άγκυρα, αλλά και στο γεγονός ότι η Τουρκία διεκδικεί ρόλο στους αμυντικούς σχεδιασμούς της Ευρώπης και μέσω του εργαλείου SAFE, το οποίο, υπενθυμίζεται, ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Δένδιας, είχε χαρακτηρίσει ως «κερκόπορτα» πριν από μερικές εβδομάδες. Ένα άλλο κοινό σημείο κριτικής αφορούσε τη στάση της Ευρώπης – κάνοντας αντιπαραβολή με Ρωσία και Τουρκία – αν και (και σε αυτή την περίπτωση) τα «πυρά» κατευθύνονταν προς τα… μέσα και το γεγονός ότι η Αθήνα δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τη συγκυρία για να ζητήσει πιο αυστηρή στάση των Βρυξελλών έναντι της Άγκυρας για το Κυπριακό.

Το βέβαιο είναι ότι το ρήγμα που άνοιξε πέρσι πλέον διευρύνεται όλο και πιο πολύ…

Διαβάστε επίσης:

Προς αποχή η Νέα Αριστερά στην ψηφοφορία για την Προανακριτική

ALCO: Άνοδος για τη ΝΔ, δεύτερο το ΠΑΣΟΚ, σε πτώση η Πλεύση – Τι ζητά το 55% για τα Τέμπη

Στη Βουλή την Τετάρτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συζήτηση για την Προανακριτική για τα Τέμπη