Το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ από καιρού εις καιρόν (κάποιες κακές γλώσσες λένε όταν αισθάνεται στριμωγμένη…) επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας μαζί με τους ΑΝΕΛ είναι κάτι γνωστό τοις πάσι.

Όπως επίσης γνωστό είναι ότι από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε την… επιχείρηση rebranding του (με σκοπό, λένε φήμες/πληροφορίες, να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, ενδεχομένως μέσω νέου πολιτικού σχήματος) αυτές οι επιθέσεις από την κυβέρνηση έχουν αυξηθεί. Λογικό, αφού ο πρώην πρωθυπουργός αποτελεί, ας πούμε, «εύκολο στόχο» για τη ΝΔ.

Ωστόσο, η χθεσινή «ομοβροντία» που εξαπέλυσε κατά του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, προκάλεσε έκπληξη, τόσο για την έντασή της, όσο και για τα χαρακτηριστικά της: όχι μόνο περιλάμβανε – σε πολύ υψηλούς τόνους – κριτική για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά:

·        Περιείχε και προσωπικές «αιχμές» κατά του πρώην πρωθυπουργού (έχασε πέντε εκλογές, είναι ανύπαρκτος στη Βουλή), και

·        Έθεσε το όλο σχέδιο επιστροφής Τσίπρα σε πλαίσιο προσπάθειας από συμφέροντα και ΜΜΕ να φθείρουν ή/και να χειραγωγήσουν την κυβέρνηση.

Μάλιστα, η σύγκρουση συνεχίστηκε και εκτός Βουλής, με τον Αλέξη Τσίπρα να σχολιάζει δηκτικά τα όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να του απαντά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης – ένα déjà vu από την εποχή που ο πρώην πρωθυπουργός ήταν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλώντας με διάφορα στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ, το topontiki.gr κατέληξε σε τέσσερις βασικούς λόγους για τους οποίους οι τόνοι ανέβηκαν τόσο πολύ (και μάλλον θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν):

·        Πρώτον, στην κυβέρνηση και στη ΝΔ θεωρούν, όπως προαναφέρθηκε, ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας βολικός «στόχος», στο πλαίσιο της προσπάθειας συσπείρωσης του εκλογικού σώματος που έδωσε στο κυβερνών κόμμα δύο διαδοχικές νίκες/κυβερνητικές θητείες. Η διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει αφήσει «τραύματα» σε σημαντικό αριθμό πολιτών – ιδίως το θυελλώδες πρώτο εξάμηνο του 2015 – και ξαναβάζοντας τον πρώην πρωθυπουργό στο πλάνο, εκτιμάται ότι κάποιοι από τους πολίτες που απομακρύνθηκαν από τη ΝΔ θα μπορούσαν να επιστρέψουν, στη λογική του ελάσσονος κακού.

·        Δεύτερον, μια επιστροφή Τσίπρα θα μπορούσε να επανενεργοποιήσει το λεγόμενο «αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», το οποίο καθόλη τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του πρώην πρωθυπουργού ήταν «στα κάγκελα» και ουσιαστικά λειτουργούσε επικουρικά στην πιο «θεσμική» αντιπολίτευση που έκανε τότε η ΝΔ. Μια τέτοια εξέλιξη θα βόλευε πολύ τη συγκεκριμένη περίοδο, που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη και αναζητά συμμάχους.

·        Τρίτον, στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει – επιτέλους – έναν αντίπαλο και ενδεχομένως έναν έτερο πόλο με τον οποίο μπορεί να συγκρουστεί. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό μετά τις εθνικές εκλογές του 2023, στην ουσία η ΝΔ «παίζει μόνη της»: αυτό είναι καλό, γιατί της επιτρέπει κυριολεκτικά να κυβερνά όπως θέλει, αλλά είναι και κακό, διότι οι πολίτες της χρεώνουν και ό,τι στραβό συμβαίνει τα τελευταία έξι χρόνια – κι έχουν συμβεί πολλά. Ένας ισχυρός (ή εν πάση περιπτώσει λιγότερο αδύναμος) αντίπαλος θα βοηθούσε και την κυβέρνηση να είναι πιο… έσω έτοιμη και να δείχνει πιο γρήγορα αντανακλαστικά, καθώς δυνητικά θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία της.

·        Τέταρτον, μέσω της επίθεση στον Τσίπρα, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Μητσοτάκης «χτυπάει καμπανάκι» και στον Νίκο Ανδρουλάκη – άλλωστε, αν ο πρώην πρωθυπουργός σχηματίσει νέο κόμμα, προφανώς θα απευθυνθεί σε ψηφοφόρους που διεκδικεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ, λεηλατώντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν θα προκαλέσει ιδιαίτερη έκπληξη, αν στο επόμενο διάστημα δούμε «μπαλωθιές» κατά Τσίπρα και από το ΠΑΣΟΚ.

Πέραν των παραπάνω λόγων, ωστόσο, ένας προβληματισμός που διακατέχει μέρος της ΝΔ είναι ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία (με την κυβέρνηση να αδυνατεί να ξεφύγει από τη «μέγγενη» του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, να έχει ακόμα μεγάλες εκκρεμότητες με την τραγωδία των Τεμπών, να αδυνατεί να δώσει λύση στο ζήτημα της ακρίβειας, και πάει λέγοντας) μια κίνηση Τσίπρα θα μπορούσε – δυνητικά, πάντα – να αποτελέσει τον έτερο πόλο που λείπει σήμερα από το πολιτικό σκηνικό και να λειτουργήσει συσπειρωτικά για έναν κόσμο που είτε ψήφισε ΝΔ ελλείψει άλλης επιλογής είτε απείχε.

Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να αυξήσει τις πιέσεις προς το κυβερνών κόμμα, σε μια φάση που προσπαθεί να ανακάμψει από ένα annus horribilis και να ξαναβρεί τα πατήματά της.

Διαβάστε επίσης:

Κασσελάκης για την αγωγή κατά του Μαρκόπουλου: «Ατιμωρησία τέλος – Στη λάσπη δεν θα μείνουμε σιωπηλοί»

Το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης «πνίγει» ξανά τη Λευκωσία

Πιερρακάκης σε Χαρίτση: Η οσμή των υπονόμων του διαδικτύου ήρθε στην αίθουσα της Βουλής