Αίσθηση προκαλεί αναφορά του Γιώργου Καραμέρου κατά την τοποθέτησή του στην εκδήλωση της Παλλήνης, με ομιλητές τον ίδιο, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, τη Λούκα Κατσέλη, τον Πέτρο Κόκκαλη, και τον Γιώργο Μπουλμπασάκο.

Ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, έπλεξε αρχικώς το εγκώμιο για τον πρόεδρο του κόμματος Σωκράτη Φάμελλο χαρακτηρίζοντάς τον «ακούραστο» και «σταχανοβίτη», που «έχει βάλει μια τάξη και δίνει τον καλύτερό του εαυτό για την καθημερινότητα του κόμματος» αλλά και για «την προοδευτική συνεργασία».

Ωστόσο, μια αναφορά του περί της ανάγκης όχι μόνο για ενότητα αλλά και «ηγετικότητα», εκλαμβάνεται ως άνοιγμα στον Αλέξη Τσίπρα, εν μέσω ανοιχτών σεναρίων περί ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα.

Μάλιστα, αναφέρθηκε εκτενώς στο πώς εννοεί αυτή την «ηγετικότητα».

Αναφέρει πιο συγκεκριμένα τα εξής: «Είναι λογικό ο κόσμος να κουράστηκε και να ζητά πια, όχι μόνο ενότητα αλλά πρωτίστως ηγετικότητα. Ένα κοινωνικό αίτημα σαν τύμπανο στα αυτιά όλων των στελεχών όπου βρεθούμε. 

Και η ηγετικότητα πέρα από εργατικότητα, ακεραιότητα, ιδέες διάθεση, ποιότητα, θετικό προσωπικό αποτύπωμα,  απαιτεί αποτελεσματικότητα, αποφασιστικότητα, πράξεις, ρεαλισμό, πυγμή και στρατηγική σκέψη».

Εκτενές απόσπασμα της τοποθέτησή τους έχει ως εξής:

«Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στα γεγονότα που προηγήθηκαν. Σήμερα έχουμε μία ηγεσία που σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνει ένα χρόνο στην προεδρία του κόμματος, έναν πρόεδρο, ακούραστο, σταχανοβίτη που έχει βάλει μία τάξη και δίνει τον καλύτερό του εαυτό και για την καθημερινότητα του κόμματος αλλά και για αυτήν την απαιτούμενη προοδευτική συνεργασία. 

Ξέρετε αυτά τα τελευταία 3 χρόνια μετρηθήκαμε όλες και όλοι. Και αυτοί που παρά τι καλές προθέσεις τους πλήγωσαν με κακές πρακτικές τον κόσμο μας πριν το 2023, και όσοι λειτούργησαν ανυπόμονα μετά το 2023 και βέβαια όσοι παρασύρθηκαν πέρυσι από το παράλογο καταφέρνοντας το πιο καίριο πλήγμα εντός και εκτός βουλής έστω και αν πληγώθηκαν λίγο πριν την έξοδο με καταστάσεις για τις οποίες είναι απαραίτητη η αυτοκριτική.

Πραγματικά με πληγώνει, άνθρωποι που με τίμησαν με την ψήφο τους και τους τιμώ και στηρίζω σε καθετί όλο αυτό το διάστημα ό,τι και αν έχει μεσολαβήσει, να βρίσκονται σήμερα σε 4 διαφορετικά κόμματα. Αυτό είναι μία αποτυχία. Τελεία. Όπως αποτυχία και ανοιχτή πληγή για την ελληνική κοινωνία είναι και η τραγωδία του κράτους και της Δικαιοσύνης πριν και μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Ένα διπλό έγκλημα που έχει φτάσει να δημιουργήσει κίνημα που ξεκίνησε από τους συγγενείς των θυμάτων κορυφώθηκε στο συγκλονιστικό συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου και έκτοτε “χορηγήθηκε” από την πολιτική αναλγησία της ΝΔ, με την επιχείρηση συγκάλυψης και δολοφονίας χαρακτήρων να ρίχνει λάδι στη φωτιά και εν τέλει να εξωθεί την κατάσταση μέχρι και στην διαφαινόμενη πολιτική εκπροσώπηση.  

Όπως αποτυχία είναι να έχουμε μία κατ’ ευφημισμό αξιωματική αντιπολίτευση που αδυνατεί να ανταποκριθεί στον ρόλο της.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Πέρα από τα σενάρια και τις συζητήσεις για τις ηγεσίες, ο καθένας τη δουλειά του αναλογικά. Εμείς δουλεύουμε και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε εδώ από την Ανατολική Αττική και για λογαριασμό των πολιτών της. 

Γιατί μετά τις 10 Ιουνίου του 2023 η αλυσίδα των πολιτικών στελεχών που την απάρτιζαν δεν αποδείχτηκε ανθεκτική. Κρίνεται όμως η αντοχή και το μέταλλο του κάθε κρίκου.

Σκόρπισαν οι κρίκοι, άνοιξαν εύκολα κι ας κράτησε αυτή η αλυσίδα γερά τη χώρα κι ας την ρυμούλκησε μέσα από αχαρτογράφητα νερά σε ασφαλές λιμάνι την περίοδο 2015 – 2019.  Πρέπει να ενωθούν ξανά οι κρίκοι; Ναι.

Πάνω στο κοινωνικό αμόνι να σφυρηλατηθεί η ενότητα ξανά εδώ από τα κάτω.

Όχι απαραίτητα όμως μόνο με αυτά τα ίδια υλικά, με τα ίδια σίδερα ή την ίδια σειρά και τον τρόπο που οι κρίκοι επιθυμούν, ή είχαν μάθει.

Γιατί φίλες και φίλοι, είχαμε τον χρόνο και τις ευκαιρίες, αλλά όταν πήγαμε να την ξαναφτιάξουμε την αλυσίδα, στην ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, σε εκδηλώσεις, σε βιβλιοπαρουσιάσεις, σε χαιρετισμούς σε συνέδρια, άλλος μίλαγε και έπραττε ενωτικά και άλλος απουσίαζε ή συνέχιζε να λειτουργεί φυγοκεντρικά. Και ενδεχομένως ο χρόνος εξέπνευσε…

Είναι λογικό ο κόσμος να κουράστηκε και να ζητά πια, όχι μόνο ενότητα αλλά πρωτίστως ηγετικότητα. Ένα κοινωνικό αίτημα σαν τύμπανο στα αυτιά όλων των στελεχών όπου βρεθούμε. 

Και η ηγετικότητα πέρα από εργατικότητα, ακεραιότητα, ιδέες διάθεση, ποιότητα, θετικό προσωπικό αποτύπωμα,  απαιτεί αποτελεσματικότητα, αποφασιστικότητα, πράξεις, ρεαλισμό, πυγμή και στρατηγική σκέψη.

Ο λαός και η ιστορία τους πολιτικούς τους κατατάσσει ως ηγέτες, με φειδώ. Αυτούς τους μετρημένους στα δάκτυλα που επιλέγει, τους κατατάσσει δε, (αν τους κατατάξει), όταν έχει περάσει ο καιρός και όχι όταν ακόμα τους αξιολογεί και τους αναζητά.

Κανέναν πραγματικό ηγέτη που καταγράφηκε ως τέτοιος τελικά στην πολιτική ιστορία δεν τον είχαν κρατήσει δέσμιο, σοφοί που έπρεπε να ακούσει πριν χαράξει τον δρόμο ή παλιοί συνοδοιπόροι. Κατά τη γνώμη μου, η πεμπτουσία της συλλογικότητας είναι να υπηρετηθεί ο λαός και όχι να δικαιωθούν οι προσωπικές μας, μικρές ή μεγαλύτερες πορείες.

Το ποιος θα ηγηθεί το υπαγορεύουν οι διαδικασίες αλλά πρωτίστως ο λαός.

Να προχωρήσουμε μαζί χωρίς να μπερδεύουμε την σκιά μας με το ύψος των περιστάσεων.

Σας ευχαριστώ που είστε εδώ, γιατί η δική σας παρουσία είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας όλων μας εδώ. Μαζί μπορούμε να ονειρευόμαστε ξανά, μαζί μπορούμε να πετύχουμε ξανά. Θα συνεχίσουμε μαζί να δίνουμε τον αγώνα εδώ στην Ανατολική Αττική, είμαστε εδώ σταθεροί, γειτονιά- γειτονιά δήμο Δήμο. Και θα δανειστώ και μία φράση του Ντανιέλ Κονμπετίτ πού ταιριάζει στην πολιτική συγκυρία.

“Εάν έχεις μόνο δύο επιλογές, διάλεξε πάντα την τρίτη”».

Διαβάστε επίσης:

Μητσοτάκης για Ερντογάν: Έχω συναντηθεί μαζί του 7 φορές – Εάν κάποιες φορές αυτό που κάνουμε προκαλεί δυσφορία στη Τουρκία, c’est la vie

ΠΓ ΣΥΡΙΖΑ: Απόφαση για πρωτοβουλίες να ξεκινήσει ο προοδευτικός διάλογος – Έμμεση αναφορά σε Τσίπρα από μέλη του οργάνου

ΟΠΕΚΕΠΕ: Η Τυχεροπούλου αποδομεί Σαλάτα μετά την κατάθεση του – «Συκοφαντικός παροξυσμός» στην Εξεταστική