Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat (2024) και της ΔιεθνούςΥπηρεσίας Ενέργειας (IEA):

• Η συνολική κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ε.Ε. μειώθηκε κατά περίπου 20% την τριετία 2021 – 2024.
• Μόνο το 2023 η πτώση ήταν 7,4% σε σχέση με το 2022, που ήδη ήταν χρονιά εξοικονόμησης μετά την ενεργειακή κρίση.
• Στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη αγορά φυσικού αερίου της Ευρώπης, η μείωση φτάνει το 22% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα.

Η πτώση αυτή δεν είναι συγκυριακή: προέρχεται από διαρθρωτικούςλόγους – όχι απλώς από τον ήπιο χειμώνα ή την ακρίβεια.

 Πώς καλύπτονται οι ανάγκες που μένουν; Με τρεις παράλληλες στρατηγικές:

α. Εξοικονόμηση & ενεργειακή απόδοση

Η βιομηχανία της Ε.Ε., ιδίως στη Γερμανία και την Ολλανδία, έχει αλλάξει μοντέλο λειτουργίας:

• Μεταβαίνει σε ηλεκτροκίνηση και «πράσινο» υδρογόνο.
• Αντικαθιστά θερμικές διεργασίες με ανανεώσιμες.
• Εφαρμόζει πολιτικές «fuel switch» (μετάβαση από φυσικό αέριο σε βιομάζα ή ηλεκτρισμό).

β. Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ)

Η παραγωγή από ΑΠΕ κάλυψε το 44% της ηλεκτρικής ζήτησης στην Ε.Ε. το 2024, σύμφωνα με την Ember Climate.

Η Γερμανία, η Ισπανία και η Ολλανδία ειδικά υπερδιπλασίασαν την ηλιακή ισχύ εγκατεστημένων πάνελ μέσα σε δύο χρόνια.

γ. LNG – αλλά όχι για αύξηση, για σταθερότητα

Η Ευρώπη έχει χτίσει υπερ-δυναμικότητα εισαγωγών LNG (π.χ. Γερμανία, Ολλανδία, Ελλάδα, Ιταλία).

Όμως αυτή η υποδομή δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη ζήτηση. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα FSRU λειτουργούν κάτω από το 60% της χωρητικότητάς τους.

Δηλαδή υπάρχει επάρκεια, αλλά όχι κατανάλωση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά, όμως, για έργα που προβάλλονται ότι «θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας» όπως ο Κάθετος Διάδρομος που υποτίθεται θα συνδέει την… Αλεξανδρούπολη με τη βόρεια και κεντρική Ευρώπη;

Αν η συνολική αγορά φυσικού αερίου της Ε.Ε. συρρικνώνεται, τότε τα νέα δίκτυα αγωγών:

• δεν έχουν οικονομική λογική (χαμηλή απόσβεση, ακριβή χρηματοδότηση),
• δεν βρίσκουν πελάτες (οι μεγάλες βιομηχανίες φεύγουν προς ΗΠΑ ή Ασία),
• και δεν θεωρούνται «πράσινες επενδύσεις» στο νέο Ταμείο SAFE ή στο πλαίσιο Taxonomy της Ε.Ε.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ότι μέχρι το 2030 η κατανάλωση φυσικού αερίου θα μειωθεί κατά 35% σε σχέση με το 2019. Με άλλα λόγια, όταν (και αν) ολοκληρωθεί ο Κάθετος Άξονας, η Ευρώπη θα χρειάζεται λιγότερο φυσικό αέριο απ’ ό,τι σήμερα.

Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες δεν «καλύπτονται» με περισσότερο αέριο, αλλά με λιγότερη εξάρτηση από αυτό.

Η Ευρώπη αλλάζει καύσιμο, όχι προμηθευτή.

Η Ουάσιγκτον, όμως, θέλει να μετατρέψει αυτήν τη μετάβαση σε νέα αγορά για το αμερικανικό LNG – γι’ αυτό πιέζει για αγωγούς, terminals και «διαδρόμους» που ίσως δεν χρειαστούν ποτέ.

Εξού λοιπόν και η αγάπη της Κίμπερλι…

Διαβάστε επίσης:

Οδηγός επιβίωσης για πολίτες σε αποχαύνωση

Φράγμα Μεσοχώρας: Ακραία ανικανότητα ή συνειδητή εξυπηρέτηση συμφερόντων;

Η αλήθεια για τα ποσοστά ανεργίας: Μεγάλη απόκλιση μεταξύ ΕΛΣΤΑΤ και ΔΥΠΑ για την ανεργία τον Σεπτέμβριο 2025