Τη συμφωνία της ντροπής για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας έσπευσε να παρουσιάσει ο πρωθυπουργός την περασμένη Τρίτη, εγκαινιάζοντας τη νέα «τρόικα», το Υπουργείο Εργασίας, τους εργοδότες και φυσικά τον πρόεδρο της έκπτωτης – στις συνειδήσεις των εργαζομένων – ηγεσίας της ΓΣΕΕ, ώστε να επισφραγιστεί με μεγαλοπρέπεια η στρατηγική ενίσχυσης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν τις πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Το επιχείρημα, ότι η συμφωνία που υπογράφηκε είναι ωφέλιμη και για τους εργαζόμενους και για τους εργοδότες, είναι ένα χυδαίο ψέμα. Ποτέ στην ιστορία της ταξικής πάλης δεν μπόρεσαν να συμφιλιωθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης με εκείνα της εργατικής. Τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι διαμετρικά αντίθετα από εκείνα του κεφαλαίου. Όταν το κεφάλαιο κερδίζει, ο εργαζόμενος χάνει, γιατί για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι πλουτοκράτες απαιτείται να χυθούν τόνοι εργατικού ιδρώτα και αίματος,  όπως αποδεικνύει και η τραγική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια. Το αποδεικνύει και η σημερινή εικόνα, από τη μια των τεράστιων κερδών των επιχειρήσεων και από την άλλη η κατάσταση των εργαζομένων με το 70% να αμείβεται κάτω από 1.000 ευρώ και ο μισθός να τελειώνει πριν τελειώσει ο μήνας.

Η εν λόγω συμφωνία έρχεται κυριολεκτικά να «κουμπώσει» πάνω στον πρόσφατο νόμο Κεραμέως που αύξησε την εργάσιμη μέρα στις 13 ώρες. Ευθυγραμμίζεται με την οδηγία της ΕΕ που υποκριτικά προβλέπει την κάλυψη του 80% των εργαζομένων με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Η κατάσταση θα μείνει ίδια και χειρότερη και η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει ότι έβαλε κανόνες. Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν επανέρχεται, παραμένει η αυστηρή κρατική επιτήρηση για να μένουν οι μισθοί παγωμένοι στα σημερινά επίπεδα. Η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, που προστάτευε τον εργαζόμενο από τη μείωση του μισθού του με ατομική διαπραγμάτευσή του με τον εργοδότη, δεν επανήλθε. Κλαδικές και επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεν υπάρχουν για το 80% των εργαζομένων. Και μπαίνει ακόμα ένα εμπόδιο … η ΓΣΕΕ. Ακόμα κι αν καταφέρουν να υπογράψουν με τους εργοδότες οι εργαζόμενοι μιας Ομοσπονδίες, θεματοφύλακας του ν. Χατζηδάκη γίνεται η ΓΣΕΕ, η οποία θα κρίνει τη σύμβαση.

Είναι καταφανής η προσπάθεια που κάνουν να παροπλίσουν τα Συνδικάτα και το εργατικό κίνημα, όπως άλλωστε επιδίωξαν και με τους νόμους Αχτσιόγλου – Βρούτση, Χατζηδάκη και Γεωργιάδη που έμειναν στα χαρτιά. Οι μεγαλειώδεις αγώνες των εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια, οι απεργίες που πραγματοποιήθηκαν κόντρα στην απεργοσπαστική τακτική της ηγεσίας της ΓΣΕΕ έδειξαν, ότι εκατοντάδες Σωματεία, δεκάδες Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα έχουν προσπεράσει την ηγεσία της ΓΣΕΕ και έχουν πάρει την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους και θα συνεχίσουν σε αυτόν τον δρόμο, όσους δεσμοφύλακες κι αν ορίσουν.

Η «Κοινωνική Συμφωνία» για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως την ονομάζουν, έχει ήδη καταγραφεί στις συνειδήσεις των εργαζομένων ως αντεργατική, ως «συμβόλαιο καθήλωσης» των μισθών και για αυτό τα Συνδικάτα ήδη οργανώνονται βάζοντας στο επίκεντρο της πάλης τους τις πραγματικές τους ανάγκες για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις και αξιοπρεπείς μισθούς, για 7ωρο – 5θήμερο – 35ωρο με βάση τις δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης της εποχής μας, του 21ου αιώνα, για υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.

*O Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος για την Εργατική – Συνδικαλιστική Δουλειά 

Διαβάστε επίσης:

Ποιος είναι ο αδίστακτος καπετάνιος που βυθίζει το καράβι στα βράχια της ακρίβειας;

Όχι βούτυρο, κανόνια!

Πισωγύρισμα η ενσωμάτωση των Πολεοδομιών στην Κεντρική Κυβέρνηση