Γράφει η Ιωάννα Λιούτα *

Η εικόνα είναι γνώριμη σε κάθε ελληνική επαρχία,ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες που ζουν με μικρές αγροτικές συντάξεις, συχνά κάτω από τα 500 ευρώ, παλεύουν να καλύψουν τα στοιχειώδη. Είναι οι άνθρωποι που στήριξαν την ύπαιθρο, που κράτησαν ζωντανές ολόκληρες κοινότητες, και σήμερα ζουν στο όριο της φτώχειας.Και είναι , αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι βρέθηκαν αποκλεισμένοι από την έκτακτη οικονομική ενίσχυση των 250 ευρώ. Ο λόγος; Η υποβολή φορολογικής δήλωσης εκπρόθεσμα.

Όταν η γραφειοκρατία νικά την κοινωνική πολιτική. Πρόκειται για μια διοικητική λεπτομέρεια που μετατράπηκε σε κριτήριο κοινωνικού αποκλεισμού. Η σχετική νομοθεσία όπως ισχύει σε αντίστοιχες παροχές, συνδέει την επιλεξιμότητα με τα εισοδηματικά δεδομένα που προκύπτουν από την εμπρόθεσμη δήλωση.Όμως η ουσία είναι αλλού.

Η Κυβέρνηση επέλεξε να μην προβλέψει καμία ρήτρα προστασίας για τους πιο αδύναμους, καμία εξαίρεση για καθυστερήσεις που συχνά οφείλονται σε αντικειμενική αδυναμία πρόσβασης σε λογιστή, σε έλλειψη ψηφιακών δεξιοτήτων, ή ακόμη και σε προβλήματα υγείας.

Ποια κοινωνική πολιτική επιλέγει να στερήσει 250 ευρώ από ηλικιωμένους που δεν έχουν χρήματα για θέρμανση; Ποια κοινωνική ευαισθησία απαιτεί από έναν 85χρονο κάτοικο χωριού,χωρίς διαδίκτυο και συχνά χωρίς μεταφορικό μέσο,να αποδείξει την «εμπρόθεσμη συμμόρφωσή» του σε ηλεκτρονικές διαδικασίες;

Ο αποκλεισμός αυτός δεν είναι τεχνικός. Είναι πολιτικός. Και η αδικία είναι προφανής. Άνθρωποι που πληρούσαν όλα τα πραγματικά κοινωνικά κριτήρια , χαμηλό εισόδημα, μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα, καταβολή σύνταξης, στερήθηκαν το βοήθημα επειδή δεν ανταποκρίθηκαν εγκαίρως σε μια διαδικασία που το ίδιο το κράτος γνωρίζει ότι συχνά τους υπερβαίνει.

Η Κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει ξεκάθαρα

Προτίθεται να αποκαταστήσει την αδικία; Θα δώσει τελικά το ποσό στους χαμηλοσυνταξιούχους που το έχουν ζωτική ανάγκη;

Η κοινωνική πολιτική δεν κρίνεται μόνο από το ύψος των παροχών.Κρίνεται από το κατά πόσον το κράτος επιλέγει να προστατεύει τον πολίτη ή να κρύβεται πίσω από την τεχνικότητα μιας προθεσμίας.Κρίνεται από το αν η πολιτεία βλέπει τους ηλικιωμένους ως αριθμούς ή ως ανθρώπους.

Ο συγκεκριμένος αποκλεισμός στέλνει ένα καθαρό μήνυμα, η γραφειοκρατία προηγείται της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και αυτό δεν είναι απλώς λανθασμένη πολιτική. Είναι βαθιά άδικο.

*Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια

Διαβάστε επίσης:

Τέσσερις προσφορές για τη μίσθωση της Ακτής Βουλιαγμένης

Κάθε χρόνο και χειρότερα: Το 0,001% ελέγχει το 6% του παγκόσμιου πλούτου

Διαδικασίες-εξπρές για το λιμάνι της Ελευσίνας: Ο διαγωνισμός ανοίγει νέο μέτωπο στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας