Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί έως τώρα να διαχειριστεί τα αγροτικά μπλόκα και τις κινητοποιήσεις αποκαλύπτει περισσότερο αμηχανία παρά στρατηγική.

Το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να κινείται ανάμεσα σε τρεις γραμμές – την υποβάθμιση, τη στοχοποίηση και την αποσπασματική διαπραγμάτευση –, χωρίς όμως να πείθει ούτε τους αγρότες ούτε την κοινωνία.

Αρχικά, επιχειρήθηκε η γνωστή συνταγή της υποβάθμισης: οι κινητοποιήσεις παρουσιάστηκαν ως περιορισμένες, μειοψηφικές ή προϊόν κομματικής υποκίνησης. Όμως αυτή η γραμμή κατέρρευσε γρήγορα, καθώς τα μπλόκα απέκτησαν γεωγραφικό εύρος, διάρκεια και – το κυριότερο – κοινωνική ανοχή. Η εικόνα των πολιτών που δεν στρέφονται εναντίον των αγροτών, αλλά συχνά εκφράζουν την κατανόησή τους, αποδυνάμωσε το κυβερνητικό αφήγημα ότι πρόκειται για μια «συντεχνιακή πίεση».

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση επιχείρησε μια έμμεση στοχοποίηση, αφήνοντας να αιωρείται η ιδέα ότι τα αιτήματα είναι υπερβολικά ή οικονομικά ανέφικτα. Όμως εδώ προέκυψε ένα δεύτερο πρόβλημα: οι αγρότες δεν εμφανίζονται να ζητούν προνόμια, αλλά διαμαρτύρονται για τη βιωσιμότητα της παραγωγής τους. Όταν το κόστος ενέργειας, καυσίμων και εισροών καθιστά την καλλιέργεια ασύμφορη, η επίκληση των «δημοσιονομικών αντοχών» ακούγεται στα αυτιά πολλών πολιτών ως αποσύνδεση από την πραγματική οικονομία.

Παράλληλα, η κυβέρνηση δείχνει να επιλέγει τον κατακερματισμό της διαπραγμάτευσης: συναντήσεις με επιμέρους ομάδες, υποσχέσεις για στοχευμένες παρεμβάσεις και διαρκής μετάθεση λύσεων στο μέλλον. Αυτή η τακτική μπορεί να κερδίζει χρόνο, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Αντίθετα, ενισχύει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο για τον πρωτογενή τομέα.

Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι τα αγροτικά μπλόκα δεν λειτουργούν πια ως μεμονωμένο κοινωνικό γεγονός. Συνδέονται, στα μάτια της κοινωνίας, με την ακρίβεια, το κόστος ζωής και τη γενικότερη αίσθηση οικονομικής πίεσης. Όσο η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις ως επικοινωνιακό ζήτημα και όχι ως προειδοποιητικό σήμα, τόσο αυξάνει τον κίνδυνο τα μπλόκα να μετατραπούν σε σύμβολο ευρύτερης κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Διαβάστε επίσης:

Όταν ζορίζεται το κόμμα, επιστρατεύεται το κράτος – Διαρροές, έλεγχοι και «συμπτώσεις» σε αγρότες και στα Τέμπη

Όταν η ανεξιθρησκεία κτυπούσε την πόρτα της Μεσογείου!

Η Ελλάδα στο «δόγμα» Τραμπ