Η βαθιά και εύστοχη ανάλυση μπορεί να γοητεύει είτε τα πλήθη είτε τις παρέες στα καφενεία,  γίνεται ωστόσο ωφέλιμη όταν οι ορθές διαπιστώσεις μετουσιώνονται σε αφετηρία πράξεων.

 

Η βαθιά και εύστοχη ανάλυση μπορεί να γοητεύει είτε τα πλήθη είτε τις παρέες στα καφενεία,  γίνεται ωστόσο ωφέλιμη όταν οι ορθές διαπιστώσεις μετουσιώνονται σε αφετηρία πράξεων. Αυτή άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της πολιτικής διαδικασίας. Οι πράξεις. Από την άλλη πλευρά, η απόσταση μεταξύ των διαπιστώσεων και των πολιτικών πράξεων, μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους λόγους: αδυναμία, ανικανότητα, καιροσκοπισμό…

Αλέξης Τσίπρας: “Η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί στην βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, είτε δεν θα προχωρήσει για πολύ, ενωμένη”. Αυτό συμπέρανε  ο Ελληνας πρωθυπουργός  στην ομιλία του στο διεθνές συνέδριο υπό τον τίτλο «Συμμαχία ενάντια στην λιτότητα, για την δημοκρατία στην Ευρώπη»  διαπιστώνοντας τη βαθύτατη δομική κρίση της ΕΕ.

Η «ανάλυση» των δεδομένων του περιβάλλοντος είναι μια διαδικασία αυτόματη που πραγματοποιεί κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος προκειμένου να σταθμίσει καταστάσεις και να κάνει βραχυπρόθεσμες ή «στρατηγικές» επιλογές. Προφανώς, η ανάλυση του πρωθυπουργού έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, μεγαλύτερη απ όση έχουν οι κουβέντες των καφενείων αλλά και οι εμπεριστατωμένες καταγραφές των δεξαμενών σκέψης, καθώς αυτός – σε αντίθεση με τους υπόλοιπους- έχει (ή θα πρέπει να έχει) τη δυνατότητα δράσης και παρέμβασης. Γιατί τι αξία έχει αν ένας πρωθυπουργός διαπιστώνει την καταστροφή αν δεν πράττει οτιδήποτε για να την αποφύγει;

Και εδώ ακριβώς φτάνουμε στο κρίσιμο σημείο ερώτημα: τι πράττει η ελληνική κυβέρνηση για να αποτρέψει την καταστροφή που σύμφωνα με την ανάλυση του πρωθυπουργού οδηγεί την Ευρώπη «η απόλυτη παράδοση της διακυβέρνησης στις αγορές και η απόλυτη επικράτηση των νεοφιλελεύθερων μοντέλων στις οικονομίες»;

Η αναμενόμενη- αλλά διόλου πειστική–  απάντηση είναι πως η αριστερή κυβέρνηση πολεμά «από μέσα» το νεοφιλελεύθερο ιερατείο. Με ποιον άραγε τρόπο;

•           Εφαρμόζοντας ένα ακόμη μνημόνιο;                                                                    

•           Συνεχίζοντας τη συμπίεση του λαικού εισοδήματος;

•           Ξεπουλώντας ότι έχει απομείνει από τη Δημόσια περιουσία;

•           Εκχωρώντας σε ανώτερους υπαλλήλους των δανειστών κομμάτι- κομμάτι την εξουσία που της έχει εμπιστευτεί με την ψήφο του ο λαός;

Πόση αξία έχουν άραγε οι  βαθιές αναλύσεις του πρωθυπουργού όταν θα πρέπει να αποτιμηθούν οι πράξεις της κυβέρνησής του;

Υ.Γ. αναρωτιέται κανείς για αυτό το  κρίσιμο «είτε» του πρωθυπουργού: “Η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί στην βάση των ιδρυτικών της αρχών και της πολιτικής ισοτιμίας των κρατών, είτε δεν θα προχωρήσει για πολύ, ενωμένη. Προετοιμάζει άραγε τη χώρα για το σενάριο της καταστροφής; Ή κοιτάει απλώς τον τοίχο να έρχεται κατά πάνω μας, όπως κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι;