Δεν έχει εξελιχθεί, τουλάχιστον όχι ακόμη, σε γονεϊκό κίνημα όπως στην Ισπανία. Ούτε έχει την φανερή υποστήριξη πολλών δασκάλων, όπως συμβαίνει στη Βρετανία. Ακόμη κι έτσι, πάντως, η διαμαρτυρία στην Ελλάδα είναι υπαρκτή: όλο και περισσότεροι γονείς, δάσκαλοι και φυσικά μαθητές δηλώνουν πως το διάβασμα στο σπίτι, ειδικά στις τάξεις του Δημοτικού, όχι μόνο δεν βοηθά αλλά επιπλέον βλάπτει.

«Σκεφτείτε την καθημερινότητα ενός παιδιού 9 ετών που πηγαίνει στο σχολείο στις 8 το πρωί τελειώνει στη 1 το μεσημέρι να πρέπει να αφιερώσει άλλες δυο ή τρεις ώρες το απόγευμα ανάμεσα στο διάβασμα και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες όπως οι ξένες γλώσσες» δηλώνει ο Δημήτρης Π., πατέρας δύο παιδιών του Δημοτικού.

«Συνολικά το “ωράριο εργασίας” ενός μικρού παιδιού ξεπερνάει ακόμη κι αυτό των μεγάλων. Δεν μένει καθόλου χρόνος για παιχνίδι. Κι αυτό είναι τραγικό» προσθέτει.

«Το πρόβλημα για μένα», επισημαίνει από την πλευρά της μια μητέρα, «είναι πως τα παιδιά χάνουν σιγά – σιγά το κέφι τους για τη γνώση και την εκπαιδευτική διαδικασία. Αισθάνονται ότι κάνουν καταναγκαστικά έργα. Εξουθενώνονται νωρίς, ενώ ο δρόμος προς την ανώτατη εκπαίδευση είναι μαραθώνιος κι όχι κούρσα ταχύτητας».

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι 15χρονοι Έλληνες μαθητές αφιερώνουν 5 ώρες την εβδομάδα για διάβασμα στο σπίτι. Οι συνομήλικοί τους Ισπανοί διαβάζουν 6,5 ώρες, οι Ρώσοι 7, ενώ οι Φιλανδοί μόλις 3. Από την άλλη πλευρά, στα εκπαιδευτικά τεστ αξιολόγησης οι Φιλανδοί μαθητές αριστεύουν αντίθετα από τους έλληνες συμμαθητές τους οι επιδόσεις των οποίων είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών μελών του οργανισμού.