ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες ακόμα για το πού πάει το πράγμα και για το κατά πόσο θα βελτιωθεί η (δύσκολη) ζωή του λόγω της εξόδου της χώρας στις αγορές, δεν έχει παρά να ακούσει προσεκτικά τα όσα (μας) είπε ο επίτροπος περί των οικονομικών της Κομισιόν, ο μεγάλος φίλος της χώρας Πιέρ Μοσκοβισί. Ο Γάλλος φίλος, που επισκέφτηκε την Αθήνα ακριβώς τη μέρα που παίζονταν το επιτόκιο του δανεισμού (από τις αγορές), ξεκαθάρισε – με τον τρόπο του – ότι το θέμα τελικά δεν είναι και ουδέποτε υπήρξε η διάσωση των ανθρώπων, αλλά η ευημερία των αριθμών.

 

ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΗΜΕΡΗΣΟΥΝ λοιπόν οι αριθμοί και να βγαίνουν οι λογαριασμοί στα βιβλία των δανειστών, επιφανής εκπρόσωπος των οποίων είναι άλλωστε ο Μοσκοβισί, θα πρέπει οι άνθρωποι (η συντριπτική τους πλειονότητα) να συνεχίσουν να πληρώνουν το μάρμαρο με τον τρόπο που κάνουν όλα αυτά τα χρόνια.

 

«ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ κάνει παύση», μας είπε ο Γάλλος φίλος, «και δεν εφαρμόσει όσα συμφωνήθηκαν, θα είναι λάθος. Πρέπει να παραμείνει στο “ποδήλατο” και να συνεχίσει να προχωράει. Αν σταματήσει, θα πέσει από το “ποδήλατο”. Αλλά με καθησυχάζουν οι εγγυήσεις που μου δίνει η ελληνική πλευρά».

 

ΤΟ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει η φράση του Μοσκοβισί μπορεί εύκολα κάποιος να το κατανοήσει αν φέρει στο μυαλό του τη «λαϊκή απειλητική φρασεολογία» με την οποία ο κατά τεκμήριο ισχυρότερος απειλεί αυτόν που μπορεί να απειλήσει: «Θα σου κάνω τη ζωή ποδήλατο».

 

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, η «ζωή μας είναι ένα ποδήλατο» που για να προχωρήσει απαιτείται αίμα και πολλές φορές ούτε αυτό είναι αρκετό. Κι αυτό που ζούμε εδώ και χρόνια, αυτό θα πρέπει να εξακολουθήσουμε να ζούμε, όπως συνόψισε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο Γάλλος φίλος μας…

 

ΔΗΛΑΔΗ, για να μην απογοητεύσουμε τον Πιέρ θα πρέπει -σύμφωνα με τα λόγια του – η Ελλάδα «να γίνει ένα κανονικό κράτος» και «να προχωρήσει η εφαρμογή των μέτρων, που είναι πιο σημαντική από την ψήφιση». Επίσης να αποδεχτεί «το ΔΝΤ σαν ένα απαραίτητο εταίρο, δεν πρέπει να κάνουμε αυτοσχεδιασμούς για το πώς θα φύγει», γιατί – όπως είπε ο Πιέρ – «θέλω να παραμείνει, για λόγους εμπιστοσύνης, μέχρι τέλους» αλλά και γιατί «το ΔΝΤ ζητάει μέτρα για νωρίτερα, όπως τη μείωση του αφορολόγητου από το 2019 αντί από το 2020».

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ που δεν κατάλαβε πόσο καλά πάνε πια τα πράγματα;