Η συμφωνία για τη FYROM έχει απ’ όλα. Με σημαντικότερο στοιχείο αυτό που επισημαίνουν οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ταυτότητας: την επικύρωση της «μακεδονικότητας» του λαού της γείτονος. Το είπε ξεκάθαρα ο Ζόραν Ζάεφ, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να τον… διαψεύσει: «Η συμφωνία επιβεβαιώνει και ενισχύει μια για πάντα τη μακεδονική εθνική και πολιτιστική ταυτότητα, τη μακεδονική γλώσσα και τη μακεδονική εθνικότητα».

Με απλά λόγια, οι γείτονές μας παίρνουν – και από την Ελλάδα, τη μοναδική χώρα που τους το είχε αρνηθεί έως τώρα – τη μακεδονική σφραγίδα, την οποία θα διατηρήσουν ανεξάρτητα από το αν στοιχεία της συμφωνίας θα αθετηθούν ή θα καταρρεύσουν στο μέλλον. Το αυτό θα συμβεί με την πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ, η οποία δεν θα μπορεί να αναστραφεί.

Αυτά τα δύο στοιχεία είναι ικανά στο μέλλον να υπονομεύσουν την εφαρμογή σημείων της συμφωνίας. Επίσης είναι βέβαιο ότι κατοχυρώνουν τη βάση για την επιβίωση των αλυτρωτικών διαθέσεων των Σκοπίων, ανεξάρτητα από τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Και το κεντρικό πρόβλημα, ως γνωστόν, στην υπόθεση αυτή είναι ο αλυτρωτισμός.

Στην Ελλάδα η συζήτηση επί όλων αυτών θα εκφυλιστεί, ως συνήθως, σε σκυλοκαβγάδες ελάχιστης σημασίας. Κι όμως, υπάρχει μια παράμετρος που υπερβαίνει όλες τις υπό συζήτηση άλλες. Η αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων δεν είναι γέννημα της συμφωνίας, παρότι επικυρώνεται απ’ αυτήν. Επίσης οι δυνατότητές της να επηρεάσει αρνητικά την Ελλάδα και την ακεραιότητά της είναι κάτισχνες έως ανύπαρκτες σε περίοδο ειρήνης και ομαλότητας.

Τα πράγματα αλλάζουν ενδεχομένως σε περίοδο γενικευμένης αναταραχής και συρράξεων στα Βαλκάνια. Όμως αυτό ίσχυε και πριν από τη συμφωνία. Η δε επιρροή στη φτωχή και ασταθή γειτονική χώρα ήταν πάντα και παραμένει έπαθλο για την Ελλάδα και την Τουρκία. Η επίλυση – ή μη – του ονοματολογικού ελάχιστο ρόλο θα έπαιζε στην ανάδειξη του νικητή σε αυτήν την κούρσα επιρροής.

Οι απολύτως καθοριστικοί παράγοντες ήταν και παραμένουν η πολιτική και οικονομική ισχύς και η αμυντική ικανότητα της Ελλάδας. Η δε διατήρηση και επαύξηση της ισχύος της χώρας – θα έπρεπε να – είναι το μεγάλο θέμα στο οποίο οι πολιτικές δυνάμεις και η ελληνική κοινωνία οφείλουν να συνεννοηθούν. Τα πάντα μπορούν να αμφισβητηθούν, εκτός από την ισχύ. Η οποία, δυστυχώς, απαιτεί όχι μόνο εθνική συνεννόηση, αλλά και αλλαγή αντιλήψεων και πρακτικής σε πάρα πολλά επίπεδα.

Για να έχει μέλλον αυτή η χώρα, θα πρέπει να διαθέτει σοβαρούς πολιτικούς και σοβαρή κοινωνία, διατεθειμένους να αγωνιστούν γι’ αυτόν τον σκοπό. Ας κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη επί τη ευκαιρία…