Η συζήτηση στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν σε εξέλιξη. Αφορούσε πολιτευτές που έμειναν εκτός Βουλής, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Ταχιάος που τακτοποιήθηκε στην Αττικό Μετρό.

Η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλους οργανισμούς. Κάποιος από τους παριστάμενους έκανε το λάθος να αναφέρει και το ονομα του Άκη Γεροντόπουλου για κάποιον οργανισμό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πετάχτηκε σαν να τον διαπέρασε ηλεκτρισμός και η απάντησή του ήταν κατηγορηματική: «Ούτε νεκρός δεν θα ξεχάσω τι έκανε το 1993», εννοώντας ότι συμπαρατάχθηκε με τον Αντώνη Σαμαρά για να «ρίξουν» τον πατέρα του με όχημα το Σκοπιανό.

Η απάντηση είναι ενδεικτική της έντονης χέσης του Κυριάκου Μητσοτάκη, και όλης της οικογένειας Μητσοτάκη, με τον Αντώνη Σαμαρά.

Ήδη, ο κ. Σαμαράς… έμεινε με τις βαλίτσες στο χέρι ενώ ετοιμαζόταν να πάει στις Βρυξέλλες.

Η απάντηση που έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας χθες ήταν κατατοπιστική: Επιβεβαίωσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε θέση επιτρόπου και αντιπροέδρου της Κομισιόν. Ακολούθως είπε ότι η νέα πρόεδρος Φον ντερ Λάιεν, αρνήθηκε την αντιπροεδρία στην Ελλάδα όταν την διεκδικούσε ο Σαμαράς, αλλά την έδωσε όταν την διεκδικούσε ο Μαργαρίτης Σχοινάς.

Οι έως τώρα οι σχέσεις του νύν Πρωθυπουργού με τον πρώην θεωρούνταν τυπικές έως χλιαρά καλές. Μάλιστα ορισμένοι υποστήριξαν ότι το σύστημα Σαμαρά βοήθησε την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία τη ΝΔ, ενώ στην κυβέρνηση του του είχε αναθέσει κορυφαίο υπουργείο.

Η βεντέτα που χωρίζει τον Αντώνη Σαμαρά με την οικογένεια Μητσοτάκη, ξεκίνησε το 1992- 1993, όταν εκείνος ίδρυσε την Πολιτική Ανοιξη και αποχώρησε από τη ΝΔ.

Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε αγαπημένο παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τον προόριζε ακόμη και για διάδοχο του στην ηγεσία της ΝΔ. Τον βρήκε στην συντηρητική παράταξη ισχυρό πολιτικό πρόσωπο, αφού ο κ. Σαμαράς υπήρξε και αγαπημένο παιδί του Ευάγγελου Αβέρωφ, ισχυρή προσωπικότητα στη Νεολαία του κόμματος, βουλευτής της ΝΔ και απόγονος μεγάλης οικογένειας των Αθηνών.

Το 1989 ο Αντώνης Σαμαράς έγινε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο πρώην Πρωθυπουργός τον πρόσεχε σαν τα μάτια του, τον εισήγαγε στα ευρωπαϊκά διπλωματικά σαλόνια και τον προώθησε με κάθε τρόπο. Οι σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη και την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη ήταν θερμές και διατηρούσαν και προσωπικό σύνδεσμο.

Με αφορμή όμως το θέμα των Σκοπίων και το πρόβλημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας ήρθε η ρήξη στη σχέση των δύο ανδρών.

Η διαφαινόμενη πρόθεση του πρώην Πρωθυπουργού να υποβαθμίσει το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και οι διαπραγματεύσεις του με τους τότε ισχυρούς άνδρες της Ευρώπης Μιτεράν και Γκένσερ για μια ονομασία που θα περιελάμβανε τη λέξη «Μακεδονία» εξώθησε τον Αντώνη Σαμαρά στην αποχώρησή του (μαζί με τον Γιώργο Συμπιλίδη, τον οποίο ο κ. Σαμαράς επιχείρησε να ξαναβάλει στις λίστες στις εκλογές της 6ης Μαίου 2012) από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να χαθεί η δεδηλωμένη και να πέσει η κυβέρνηση.

Τότε ξεκίνησε ο πόλεμος ανακοινώσεων περί «προδοσίας» με βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον του κ. Σαμαρά και υπαινιγμών για χρηματισμό.

Είναι χαρακτηριστική η ιαχή «Αλήτη – προδότη- Σαμαρά» που κυριαρχούσε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Εκτοτε ο κ. Σαμαράς έγινε το casus belli της οικογένειας Μητσοτάκη.

Οταν η ΠΟΛ.ΑΝ. λόγω έλλειψης οπαδών έκλεισε τη διαδρομή της, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στην απομόνωση και δεν του επετράπη να ξαναενταχθεί στη ΝΔ, με βέτο που έβαζαν κάθε φορά ο πρώην Πρωθυπουργός και η κυρία Μπακογιάννη.

Οι σχέσεις δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ. Όταν, χρόνια αργότερα, ο Κώστας Καραμανλής, σε μια προσπάθεια να επανενώσει την Κεντροδεξιά παράταξη σκέφτηκε να επαναφέρει τον κ. Σαμαρά στη ΝΔ προτάθηκε πάλι βέτο από την οικογένεια Μητσοτάκη.

Η επαναπροσέγγιση του με τη ΝΔ έγινε δια της πλαγίας οδού, όταν η οικογένεια Μητσοτάκη επέτρεψε στον κ. Καραμανλή να τοποθετήσει τον κ. Σαμαρά ευρωβουλευτή (πολλά δημοσιεύματα της εποχής ισχυρίζονται ότι αυτό έγινε με αντάλλαγμα την τοποθέτηση στη Β’ Αθηνών του Κυριάκου Μητσοτάκη).

Στη συνέχεια, η παρουσία του στη ΝΔ επιτρεπόταν να είναι διακριτική καθώς και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση, στην θέση του υπουργού Πολιτισμού.

Το οριστικό ναυάγιο στις σχέσεις Ντόρας-Σαμαρά σημειώθηκε όταν και οι δύο διεκδίκησαν την ηγεσία της ΝΔ.

Ο Σαμαράς κέρδισε τη μάχη και ένα χρόνο αργότερα διέγραψε την κυρία Μπακογιάννη από το κόμμα με αφορμή το «Ναι» της δεύτερης στην ψηφοφορία της Βουλής για το Πρώτο Μνημόνιο.

Ακολούθησε η ίδρυση της ΔΗΣΥ και η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές της 6ης Μαίου.

Αμέσως μετά το βατερλώ του 18% – που πήρε η ΝΔ στις πρώτες εκλογές του 2012, ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής ζήτησε από τον Σαμαρά «να βρεί έναν τρόπο να συννενοηθεί με την οικογένεια Μητσοτάκη». Πράγματι η Ντόρα διέλυσε το κόμμα της, μπήκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και επέστρεψε. Ωστόσο αγνοήθηκε επιδεικτικά σε όλους τους ανασχηματισμούς, όπως αγνοήθηκε και η επιθυμία της να αναλάβει Επίτροπος της ΕΕ και προτιμήθηκε από τον Σαμαρά για τη θέση ο Αβραμόπουλος.