Το θράσος της δωρεάν άποψης περί παντός του επιστητού καλλιεργήθηκε στο χωράφι της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας όπου η γνώση έγινε αντιληπτή όχι ως επίπονη προσπάθεια ζωής, αυτογνωσίας και καλλιέργειας αλλά ως αγωνιστική δωρεάν λαϊκή κατάκτηση, ως μια έξτρα παροχή.

Έκτοτε, η ξεδιαντροπιά της άγνοιας απέναντι στη γνώση δηλητηριάζει και γελοιοποιεί καθημερινά τον δημόσιο βίο. Η πολύπλοκη και απαιτητική πραγματικότητα των καιρών μας δεν αφομοιώνεται μέσα στην ξέφρενη δικαιωματική φρενίτιδα.

Όλα αυτά τα χρόνια ζούμε μέσα σε μια τεράστια παρεξήγηση που έσκασε ως γιγαντιαία φούσκα με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αν σκεφτεί κανείς ότι όλη αυτή η δήθεν πρωτοπόρα, απαστράπτουσα και εκλεπτυσμένη αριστερή «προοδευτική» σκέψη της Μεταπολίτευσης μάς κληροδότησε έναν εφιαλτικά ανεπαρκή και αστοιχείωτο Τσίπρα που με τη σειρά του επέβαλε στην κοινωνία τον απύλωτο δημόσιο λόγο του Πολάκη, του Κυρίτση, του Καρανίκα και της Νοτοπούλου (αν και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίθει από Πολάκηδες, Κυρίτσηδες, Καρανίκες και Νοτοπούλες), το συμπέρασμα εξάγεται αβίαστα: η Αριστερά της Μεταπολίτευσης υπήρξε και η μεγαλύτερη φούσκα της, η παταγώδης αποτυχία της, το πυώδες σπυρί τής παρ-ακμής της…

Μετά την δεκαετή επώδυνη κρίση αξιών που βιώθηκε ως οικονομική κρίση, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη εκ νέου με τη δίνη μιας παγκόσμιας πανδημίας, ενός εφιάλτη που βάλει ευθέως κατά της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης. Θα στοιχημάτιζε κάποιος τολμηρός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον αυτή την περίοδο, θα έπρατταν το πιο απλό: θα σιωπούσαν προς όφελος δικό τους και της κοινωνίας.

Ωστόσο, θεώρησαν ότι η ιδιαίτερα επιτυχής και σοβαρή αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση τους έθιγε προσωπικά γιατί αποκάλυψε εμμέσως την παροιμιώδη ανικανότητά τους, την καταστροφική τους επιδεξιότητα. Η ζήλια έγινε ψώρα κι όλος ο ΣΥΡΙΖΑ βάλθηκε να ξεπεράσει τον χειρότερο εαυτό του. Παρά το …φιλόδοξο τού εγχειρήματος τα κατάφερε! Στις αρνητικές επιδόσεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παύει να μας εκπλήσσει…

Αφού δεν μπόρεσε να κρύψει την απογοήτευσή του και την απίστευτη μικροψυχία του επειδή δεν γέμισαν τα φορτηγά φέρετρα αλλά τραγούδια, επιδόθηκε σε μιαν ανερμάτιστη, εξευτελιστική αντιπολίτευση. Τη μια ισχυριζόταν ότι ο εγκλεισμός βλάπτει την οικονομία, την άλλη ότι ο απεγκλωβισμός προς όφελος τη οικονομίας θέτει σε κίνδυνο τις ανθρώπινες ζωές – εξακολουθώντας να στιγματίζει τη δημοκρατία με μια απογοητευτικά ευτελή αντιπολίτευση…

πανδημία απαιτεί αυτό που απεχθάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ: την γνώμη των ειδικών και όχι των προθύμων και ανεύθυνων καφενειολόγων. πανδημία άλλαξε τη σχέση μας με την πραγματικότητα θέτοντας σε καραντίνα τον λαϊκισμό και τους εκπροσώπους του. Οι πρώτοι που αιφνιδιάστηκαν, ήταν οι πάσης φύσεως, (δια)λογής και απόχρωσης, λαϊκιστές. Εμπεδώνεται πλέον η ιδέα ότι σε ακραίες συνθήκες, αυτός ο γενικευμένος παροξυσμός λαϊκισμού, ανορθολογισμού, παράνοιας και αντιστροφής της πραγματικότητας, σκοτώνει στην κυριολεξία!

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ θρηνεί ξεδιάντροπα γιατί δεν έχουμε “κατακόμβες” νεκρών. Πρόκειται για μια πρωτοφανή αντιπολίτευση η οποία αντί να υπερθεματίζει για την στήριξη της κοινωνίας στον αγώνα ζωής που δίνει, εύχεται το θάνατό της προκειμένου να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν μια πιο απαιτητική αντιπολίτευση πέρα από τα μαγκάλια και τα πεινασμένα παιδάκια…