Περισσότερη συζήτηση απ’ όση της αναλογεί προκάλεσε η συνέντευξη Σαμαρά στην «Καθημερινή».

Μάλλον κέντρισε πολλούς ο χρόνος της συνέντευξης: την παραμονή των διερευνητικών στην Κωνσταντινούπολη. Πολλοί τη θεώρησαν κάτι σαν «μήνυμα» προς την κυβέρνηση. Είναι όμως έτσι;

Πρώτον, ο Σαμαράς είπε ότι «η έναρξη των διερευνητικών ακυρώνει κάθε συζήτηση για κυρώσεις κατά της Τουρκίας». Μόνο που οι κυρώσεις δεν αποτέλεσαν ποτέ ατζέντα της Ε.Ε. Και οι τυχόν κυρώσεις από τους Αμερικανούς στην Τουρκία δεν σχετίζονται με τα ελληνοτουρκικά.

Δεύτερον, ο Μητσοτάκης μπορεί ρητορικά να μιλάει για Χάγη, αλλά όλοι ξέρουν – και ο ίδιος – ότι αυτή η προοπτική δεν υπάρχει σε ορατό χρόνο.

Με αυτό το δεδομένο θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η θέση του Σαμαρά στα ελληνοτουρκικά λειτουργεί ενισχυτικά για τον Μητσοτάκη, ο οποίος αυτή την περίοδο περισσότερη πίεση αναμένεται ότι θα υποστεί από τους οπαδούς των παραχωρήσεων προς την Τουρκία παρά από τους αρνητές αυτής της προοπτικής, η οποία αυτή την ώρα δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα.

Στο θέμα των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, τα οποία κάποια στιγμή θα πάνε στη Βουλή για κύρωση, ο Σαμαράς, ερωτώμενος για τη δική του στάση, περιγράφει την αντίθεσή του με τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά η διατύπωσή του είναι πολύ προσεκτική: «Τι περιμένετε, λοιπόν, να κάνω;».

Το ίδιο προσεκτικές, ώστε να μην βγάζουν «είδηση», είναι όλες οι τοποθετήσεις του πρώην πρωθυπουργού σε αυτήν τη συνέντευξη. Ακριβώς επειδή ο ίδιος δεν ήθελε να δώσει στίγμα αντίθεσης με την κυβέρνηση.

Έχει γκρίνιες ο Σαμαράς για τον Μητσοτάκη; Αν έχει, αυτές δεν αφορούν τα μεγάλα πολιτικά θέματα, στα οποία εμφανίζεται υποστηρικτικός. Ίσως να τον ενοχλεί το ότι η κυβέρνηση δεν επιδόθηκε σε κυνήγι μαγισσών και σε βιομηχανία διώξεων κατά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό είναι χαμηλής εντάσεως θέμα.

Πότε θα έπρεπε να ανησυχήσει ο Μητσοτάκης για τη στάση του Σαμαρά; Μόνο εάν ξαφνικά εμφανιζόταν ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών της Ν.Δ. που θα καταψήφιζαν τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία.

Γιατί; Διότι σε αυτή την περίπτωση όλοι θα έμπαιναν – δικαίως – σε συζητήσεις για την «αριθμητική» της Κ.Ο. της Ν.Δ. και την ευστάθεια της κυβέρνησης. Άρα θα είχαμε προοπτική κρίσης.

Μόνο που ο Σαμαράς δεν φαίνεται να έχει καμιά πρόθεση να προκαλέσει ζημιά στην κυβέρνηση. Ακόμη όμως και αν ήθελε, είναι άγνωστο αν θα μπορούσε. Απλώς θα επιτάχυνε τη προσφυγή σε πρόωρες κάλπες και το εσωτερικό ξεκαθάρισμα της Ν.Δ., το οποίο θα απέβαινε εις βάρος των σαμαρικών.

Όσοι ξέρουν πάντως τον Σαμαρά για ένα πράγμα είναι βέβαιοι: Δεν είναι κορόιδο…