Αν συμφωνήσουμε (με τη σοφή κουβέντα) ότι «οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν από μία», τότε θα πρέπει να υποδεχτούμε με κατανόηση τον καθένα που αποφασίζει να υποστηρίξει (εμφανίζοντας προφανώς σε δημόσια θέα) την… άποψή του.

Αν συμφωνήσουμε (με τη σοφή κουβέντα) ότι «οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν από μία», τότε θα πρέπει να υποδεχτούμε με κατανόηση τον καθένα που αποφασίζει να υποστηρίξει (εμφανίζοντας προφανώς σε δημόσια θέα) την… άποψή του.

Υπ’ αυτήν την έννοια, σε μια εποχή όπου βασιλεύουν η γενίκευση («όλοι μαζί τα φάγαμε»), η αμετροέπεια («το ΠΑΣΟΚ σηκώνει τον σταυρό του μαρτυρίου») και οι υπουργοί – τηλεοπτικοί μαϊντανοί (λέγε με Άδωνι), δεν είναι περίεργο που στην πιάτσα έσκασε μύτη ένα τσούρμο από… μάγκες που ζητούν την εμπιστοσύνη (ψήφο) μας χωρίς να έχουν τη διάθεση να εκθέσουν τις απόψεις τους.

Εκτός κι αν τα οπαδικά αισθήματα είναι η πολιτική άποψη που πρέπει να επιβραβευτεί με τη δημαρχία του Πειραιά (ή του Βόλου). Εκτός αν η γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού συστήματος είναι πολιτική προϋπόθεση για την εξασφάλιση θέσεων στην Ευρωβουλή (και βλέπουμε).

Κατά τη δική μας ταπεινή αλλά ξεκάθαρη… άποψη, το να είναι κανείς Ολυμπιακάρα (ΑΕΚάρα, Ολυμπιακάρα Βόλου ή οτιδήποτε τραβά η ψυχή του) δεν είναι έκθεση πολιτικής άποψης, την οποία θα αξιολογήσει ο ψηφοφόρος. Παρομοίως η προβολή ενός χορτάτου avatar που ξεπήδησε από την εικονική τηλεοπτική πραγματικότητα και πήρε τις ρούγες ζητώντας καρέκλες στην Ευρωβουλή είναι ψάρεμα σε θολά νερά και όχι πολιτική τοποθέτηση.

Σε μια εποχή συνολικής οικονομικής – κοινωνικής – πολιτικής κατάρρευσης είναι αναμενόμενες οι τσάρκες από τζάμπα μάγκες. Πολλοί είναι αυτοί που θα παραμυθιαστούν από το στιλ, το τίποτε, τη βαρεμάρα ή την απογοήτευσή τους και θα τους ψηφίσουν. Αρκετοί είναι αυτοί που θα διασκεδάσουν με το σόου. Κάποιοι θα γελάσουν πικρά ενθυμούμενοι μια άλλη… άποψη (του δικτάτορα Κονδύλη), σύμφωνα με την οποία «αν ήξερα πόσο μ@λ@κες είσαστε θα σας κυβερνούσα από λοχίας»…

Ό,τι κι αν συμβεί, όμως, σε κάθε περίπτωση, αργά ή γρήγορα, οι γυροβολιές του κάθε μάγκα κάποια στιγμή θα αποτιμηθούν στην πίστα από το «κοινό». Με άλλα λόγια, θα έρθει, θέλουν – δεν θέλουν, η ώρα της πολιτικής αποτίμησης από την κοινωνία και την Ιστορία…