Ο τριανταεπτάχρονος σήμερα Στάθης Αθανασίου παράτησε την Ιατρική Σχολή στην Ουγγαρία όπου φοιτούσε το 2000, ενώ χρειάζονταν μόλις τρία μαθήματα για το πτυχίο.

Ο τριανταεπτάχρονος σήμερα Στάθης Αθανασίου παράτησε την Ιατρική Σχολή στην Ουγγαρία όπου φοιτούσε το 2000, ενώ χρειάζονταν μόλις τρία μαθήματα για το πτυχίο. Όχι γιατί βαριόταν τα εργαστήρια και τη μελέτη. Κάθε άλλο. Ήταν από τους καλύτερους φοιτητές και ήξερε ότι ήταν σημαντικές οι γνώσεις που έπαιρνε. Παρ’ όλα αυτά, αλλού έτρεχε ο νους κι ο λογισμός του. Ερασιτέχνης μουσικός, προσπαθούσε να βρει τον δρόμο του στη σύνθεση, μέχρι που συνειδητοποίησε ότι αυτό που έψαχνε ήταν το παιχνίδι με την εικόνα. Έτσι, βρήκε το θάρρος και την τόλμη που τον οδήγησαν στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, χωρίς καμία πραγματική γνώση σκηνοθεσίας και με τη συμβολή των φίλων του, που έσπευσαν να συμμετάσχουν χωρίς πραγματικά να ξέρουν ούτε εκείνοι πολύ περισσότερα από σινεμά.
Η ταινία του «Σπείρα» πήγε το 2002 στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, συστήνοντας αυτόν τον παθιασμένο κινηματογραφιστή – outsider στον χώρο των μικρομηκάδων. Το αποτέλεσμα έκανε εντύπωση και τον βοήθησε να ξεκινήσει να δουλεύει επαγγελματικά ως σκηνοθέτης. Ένα πέρασμα από τη New York Film Academy στο Λονδίνο το 2004 και το Berlinale Talent Campus το 2005 θα έβαζε σε τάξη τις μέχρι εκείνη τη στιγμή εμπειρίες του. Συνέχισε να σκαρφίζεται και να γυρίζει ταινίες μικρού μήκους, όπως το «Καθήστε μέσα», μια ταινία του 2005 που ταξίδεψε σε πάρα πολλά φεστιβάλ. Εκτός των μικρού μήκους ταινιών, ξεκίνησε να φιλμάρει με δημιουργικό τρόπο θεατρικές παραστάσεις της Ομάδας ΟΠΕRA και του σκηνοθέτη Θοδωρή Αμπαζή, αλλά και του Μιχαήλ Μαρμαρινoύ. Συνεργάστηκε με τον Κωστή Μαραβέγια, αλλά και με ισπανικά συγκροτήματα κάνοντας βιντεοκλίπ, ενώ το 2011 ανέλαβε να γυρίσει δύο ντοκιμαντέρ, ένα για τους Αιγύπτιους και ένα για τους Αιθίοπες που ζουν στην Αθήνα, χωρίς να σταματήσει να κάνει βίντεο για θεατρικές παραστάσεις, όπως το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» που παίζεται τώρα στο Εθνικό Θέατρο.
Τα συνεχή του ταξίδια στην Ισπανία τον ενέπνευσαν σ’ ένα σενάριο για δύο παράλληλες ιστορίες αγάπης που συμβαίνουν στην Αθήνα και τη Βαρκελώνη.
Η δίγλωσση ταινία έχει τίτλο «DOS: Μια ιστορία αγάπης από την ανάποδη», γυρίστηκε το 2011 και στις δύο χώρες, με ελληνική αλλά και ισπανική διανομή (Μαρίνα Καλογήρου, Γιώργος Καραμίχος, Σεραφίτα Γρηγοριάδου) και την εξαιρετική μουσική του Θοδωρή Αμπαζή. Στο New York Independent Film Festival απέσπασε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και το βραβείο κοινού, ενώ η ταινία ταξίδεψε από το Χονγκ Κονγκ και το Μόντρεαλ μέχρι το Μοντεβιδέο και την Αυστραλία.
Η κινηματογραφική διαδρομή του Αθανασίου από εδώ και πέρα αρχίζει να γίνεται ένας – δημιουργικός – αγώνας δρόμου. Η επόμενη ταινία του, που ξεκινά άμεσα, εμπνευσμένη από τη σύγχρονη διάσταση του μύθου της Αντιγόνης, θα αποτολμήσει, πέρα από το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό της όραμα και μια ανατροπή στον τρόπο παραγωγής, όπως έχουν κάνει κι άλλοι σκηνοθέτες της νεότερης γενιάς. Θα ζητήσει την οικονομική συνδρομή του διεθνούς κοινού μέσω του Διαδικτύου (crowd funding), προκειμένου να χρηματοδοτήσει τα γυρίσματα. Έτσι, όσοι Έλληνες σινεφίλ ενδιαφέρονται, θα μπορούν να γίνουν «συμπαραγωγοί» στο φιλόδοξο project αυτού του ιδιαίτερα δημιουργικού και εμπνευσμένου νέου σκηνοθέτη.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.