Επειδή και οι εξωφρενικές υποθέσεις επιτρέπονται πού και πού, υποθέτω ότι εκτός από τα αγράμματα ζώα του κυνοβουλίου υπάρχουν και πολιτικοί που διαβάζουν σοβαρά.

Επειδή και οι εξωφρενικές υποθέσεις επιτρέπονται πού και πού, υποθέτω ότι εκτός από τα αγράμματα ζώα του κυνοβουλίου υπάρχουν και πολιτικοί που διαβάζουν σοβαρά.

Σ’ αυτούς τους τελευταίους θα ήθελα να συστήσω τον Τοκβίλ και ιδιαίτερα το έργο του «Το παλαιό καθεστώς και η επανάσταση».Το βιβλίο αναφέρεται στο γαλλικό ancien regime και την ανατροπή του με την επανάσταση του 1789 και παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο σε κάθε χώρα που βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και σε κάθε εποχή που προμηνύει γενικευμένη εξέγερση. Ο στοχασμός του Τοκβίλ είναι συντηρητικός και διαυγής. Μ’ αυτό το δίκοπο μαχαίρι ανατέμνει πολλές από τις αιτίες της συντριβής του παλαιού καθεστώτος. Εδώ, εντούτοις, θα περιοριστώ σε δυο μόνο σχόλια που αφορούν αφενός το βάναυσο και κατάφωρα άδικο φορολογικό σύστημα και αφετέρου το φαινόμενο ενός κράτους που αντί να είναι εγγυητής του δικαίου αθετεί προσβλητικά τις υποχρεώσεις του. 

Οι άμεσοι φόροι, λέει ο Τοκβίλ, επιβάλλονταν αυθαίρετα και χωρίς καμιά συναίνεση ενώ ήταν εξοργιστικά άνισοι στην κατανομή τους: «Χρόνο με τον χρόνο η φορολογική ανισότητα μεγαλώνει την απόσταση μεταξύ των τάξεων και απομονώνει τους ανθρώπους περισσότερο… Από τη στιγμή που κριτήριο για την επιβολή του φόρου δεν ήταν ποιος είχε να τον πληρώσει, αλλά ποιος ήταν λιγότερο πιθανό να αντισταθεί στη επιβολή του, ήταν επόμενο να προκύψει αυτή η τερατώδης κατάσταση να απαλλάσσονται απ’ αυτόν οι πλούσιοι και να επωμίζονται τα βάρη του οι φτωχοί». 

Το ίδιο κράτος εντούτοις είναι κακοπληρωτής εκ προθέσεως και συστηματικά: «Οι Γάλλοι βρίσκονταν τότε στο έλεος της τύχης ως προς τις σχέσεις τους με την κυβέρνηση. Αν τοποθετούσαν τα χρήματά τους σε κρατικούς τίτλους, δεν ήξεραν ποτέ αν θα πάρουν τους τόκους. Αν ναυπηγούσαν πλοία, επισκεύαζαν δρόμους ή εφοδίαζαν τον στρατό, δεν είχαν καμιά βεβαιότητα για την εξόφλησή τους. Βίωναν με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο την παραβίαση των συμβατικών υποχρεώσεων του κράτους, εκ μέρους δηλαδή εκείνου του οφειλέτη που κατ’ εξοχήν έπρεπε να είναι φερέγγυος». Έτσι λοιπόν είχαν τα πράγματα τότε. Μα ενώ τα σχόλια περιττεύουν, το παλαιό ερώτημα παραμένει: ώς πότε μπορεί ν’ αντέξει μια πολιτική τάξη που, ενώ γδέρνει τους φτωχούς, επιτρέπει τη φοροδιαφυγή των πλουσίων; Ώς πότε μπορεί να βαστάξει ένα κράτος που επιμένει να εισπράττει εμπρόθεσμα ή με τόκο και πληρώνει πάντα εκπρόθεσμα και χωρίς τόκο;

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.