Η Γαλλία γιορτάζει φέτος τα 400 χρόνια από τη γέννηση του κηπουρού André Le Nôtre, ο οποίος επί ημερών Λουδοβίκου 14ου σχεδίασε τους κήπους των Βερσαλλιών αλλά και σημαντικά βουλεβάρτα και κήπους του Παρισιού.

Η Γαλλία γιορτάζει φέτος τα 400 χρόνια από τη γέννηση του κηπουρού André Le Nôtre, ο οποίος επί ημερών Λουδοβίκου 14ου σχεδίασε τους κήπους των Βερσαλλιών αλλά και σημαντικά βουλεβάρτα και κήπους του Παρισιού. Ανάμεσα στις εκδηλώσεις υπάρχει και η συμμετοχή μιας Ελληνίδας καλλιτέχνιδας, της Άννας Μαρίας Τσακάλη

Το Μουσείο Lambinet, που στεγάζεται στις Βερσαλλίες, οργάνωσε μια αναδρομική έκθεση της Ελληνίδας ζωγράφου Άννας Μαρίας Τσακάλη. Η έκθεση έχει τίτλο «Infini Végétale – Φυτικό Άπειρο» και αποτελείται από 60 έργα μεγάλων διαστάσεων από το 1995 μέχρι και σήμερα, με τα 15 από αυτά να εκθέτονται για πρώτη φορά. Ξεκίνησε στις 19 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 3 Δεκεμβρίου.
Η Τσακάλη, στης οποίας τα έργα κυριαρχούν τα άνθη, ξεκίνησε στα πρώτα της βήματα ζωγραφίζοντας πόλεις όπου απουσίαζαν παντελώς τα πρόσωπα και η ανθρώπινη κίνηση μόλις που υπονοούνταν. Σταδιακά συνειδητοποίησε ότι την ενδιέφερε η παρουσία ζωής, αλλά όχι απαραίτητα οι άνθρωποι. «Άρχισα να βλέπω τα άνθη σαν μια μεταφορά της ανθρώπινης κατάστασης», λέει. Και συνεχίζει: «Η ζωή και ο θάνατος περιέχουν τη φθορά και την ομορφιά, την ενέργεια, κι αυτό ακριβώς το στοιχείο του εύθραυστου που υπάρχει έντονο στα φυτά είναι που με έλκει σ’ αυτά. Κάτι ταυτόχρονα πάρα πολύ δυνατό, μια ομορφιά που πάλλεται. Παρατηρώ στα λουλούδια που παίρνω στο εργαστήριό μου για να ζωγραφίσω ότι μέχρι να μαραθούν κρατούν το χρώμα τους, σαν να παλεύουν να υπάρξουν. Τα κρατάω μέχρι να ξεραθούν και πολλές στιγμές τους φθοράς είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες εικαστικά. Με έλκει πάρα πολύ η εικόνα των τελευταίων ημερών τους».

Η ομορφιά είναι λαβύρινθος
Έτσι, στα έργα της, χρώματα, σχήματα, πυκνή βλάστηση, ανάκατα ολοζώντανα λουλούδια και νεκρά, προσφέρουν μια ηδονική εικαστική εμπειρία. «Είναι μια ομορφιά υπό κρίση, και πάντα σε έναν λαβύρινθο. Γιατί δεν αφήνομαι μόνο στα θετικά, αλλά λειτουργώ ως δίπολο που ενεργοποιεί πάρα πολύ τις ευαισθησίες. Υπάρχουν όμως έργα μου όπου μιλάω μόνο για τον λαβύρινθο της φύσης – πρόφαση για να αποτυπώσω τον δικό μου λαβύρινθο. Δηλαδή, ακόμα μια μεταφορά, οπότε δεν θα έλεγα ότι είμαι νατουραλίστρια. Αγαπάω την ομορφιά, πιστεύω στην ομορφιά, θεωρώ ότι είναι το αντίδοτο στις δυσκολίες μας, αλλά συγχρόνως επιδιώκω μια ένταση δίπλα στα πράγματα. Κι έτσι η ομορφιά, το έργο γίνεται για μένα η διαδρομή μου», εξηγεί.
Νιώθει ότι συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων δασκάλων της Αναγέννησης, του 18ου και 19ου αιώνα; «Σε μένα τα φυτά προέκυψαν δουλεύοντας μέσα από χαοτικές εικόνες χρωμάτων στις οποίες αναγνώρισα πράγματα οργανικά. Και ναι μεν μου δημιουργεί μεγάλη ηδονή να ζωγραφίζω εκ του φυσικού, αλλά από την άλλη, έχοντας κομμάτια που δεν τα ελέγχω, υπάρχει πολύ φανταστικό μέρος στα έργα μου, τα οποία θα ήταν ‘‘νατουραλιστικά’’ αν τα έκανα όλα ίδια. Αντιθέτως υπάρχει πάντα το φανταστικό που ξεδιπλώνεται. Κι εν τέλει το λουλούδι είναι σύμβολο χαράς και θλίψης. Στη φαντασία μου, το στοιχείο του θανάτου είναι εξίσου δυνατό με τη γιορτή», συμπληρώνει. Τέλος, ένα άλλο της στοιχείο είναι η σχέση της με τη γεωμετρία, που πάλι ως μεταφορά είναι η τάξη, η σχέση των ανθρώπων με την κοινωνία. Αν η έκθεση στις Βερσαλλίες είναι ένα homage στον André Le Nôtre, ο οποίος έβαλε τάξη στο φυτικό χάος και οργάνωσε το άναρχο περιβάλλον, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο γεωμετρικός γαλλικός κήπος όπως τον ξέρουμε, η Άννα Μαρία Τσακάλη μέσα από την αποτύπωση της φύσης είναι σαν να δίνει φόρμα στο ζωγραφικό χάος.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.