Απάντηση στο άρθρο του Γ. Σχίζα με τίτλο «Η επικινδυνότητα των Οικολόγων» που δημοσίευσε το «Π»

Απάντηση στο άρθρο του Γ. Σχίζα με τίτλο «Η επικινδυνότητα των Οικολόγων» που δημοσίευσε το «Π»

Του Γιάννη Παρασκευόπουλου

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αποτελούν το πρώτο – πλην ναζιστών – κόμμα που αξιώνεται ολοσέλιδο καταγγελτικό άρθρο εναντίον του στο «Ποντίκι», με ανάλογη μάλιστα εικονογράφηση.
Με τον Γ. Σχίζα, συντάκτη του άρθρου και στέλεχος σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε συναντηθεί σε πλήθος περιβαλλοντικές και κοινωνικές μάχες και ελπίζω να συναντηθούμε και σε άλλες. Με το αίτημά του όμως για πλήρη και πανευρωπαϊκό αφανισμό («delenda est!») των Πράσινων, δεν μπόρεσα να αποφύγω τη σκέψη ότι κάτι τέτοιο είχε να ακουστεί από τα χρόνια του Στάλιν, με το κυνήγι των τροτσκιστών. Τόσο ανανεωτικά, δηλαδή…
Στο άρθρο, η «επικινδυνότητα» των Οικολόγων Πράσινων τεκμηριώνεται διπλά:
• αν πάνε καλά, μπορεί και να μπουν στη Βουλή (όπως παραλίγο, τον Μάιο του 2012)
• αν δεν πάνε καλά, πάλι θα κόψουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφους, πιθανόν κρίσιμες.
Και, φυσικά, τους χρεώνονται τα πάντα: ουδετερότητα για τα μνημόνια, μετεγγραφές ΠΑΣΟΚων, ανάδειξη κάποιου «άσχετου» ως επικεφαλής τους για τις ευρωεκλογές, στήριξη σε επονείδιστους ξένους Πράσινους και συμπόρευση με τη Νέα Τάξη, άκριτη αποδοχή μιας ευρωπαϊκής μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας…
Επειδή δύσκολα μπορεί οι Οικολόγοι Πράσινοι να ενσαρκώνουν το απόλυτο κακό, θα περιοριστώ σε αποσπασματικές απαντήσεις.
• Το Μνημόνιο οι Οικολόγοι Πράσινοι το απέρριψαν κατηγορηματικά από την πρώτη στιγμή. Από το 2011 δηλώνουν αντίθετοι με την κυβερνητική φιλοσοφία της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ενώ τον Ιούλιο του 2013 επιβεβαίωσαν ότι δεν έχουν περιθώρια συμμετοχής σε κυβέρνηση που αποδέχεται τις δεσμεύσεις των Μνημονίων, που βγάζουν τη χώρα εκτός ευρωπαϊκής τροχιάς. Ως «ουδετερότητα» καταγγέλλεται λοιπόν η επισήμανσή μας ότι «δεν είναι ίδια όλα τα ΟΧΙ ούτε όλα τα ΝΑΙ», η εμμονή στην ανάγκη εναλλακτικού σχεδίου με τις αλλαγές που χρωστάμε στον εαυτό μας ως κοινωνία, αλλά και η άρνησή μας να υποταχθούμε στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.
• Για τις ευρωεκλογές, κεντρικό μήνυμα των Οικολόγων Πράσινων είναι ότι «η ώρα να αλλάξουμε την Ευρώπη είναι τώρα», σε δημοκρατική και κοινωνική κατεύθυνση που θα αναστρέφει τις σημερινές πολιτικές. Οι Πράσινοι είναι η κύρια δύναμη με συγκεκριμένες προτάσεις για ριζικές θεσμικές αλλαγές στην Ευρώπη και την ευρωζώνη: η πανευρωπαϊκή ενίσχυσή τους είναι ο μόνος δρόμος για να οικοδομηθεί μια νέα πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο, με αλλαγή στρατοπέδου για τους σοσιαλιστές και με έξοδο της Αριστεράς από τη σημερινή «λαμπρή» της αυτοαπομόνωση.
• Η εικόνα του Γ. Σχίζα για τους Πράσινους είναι το λιγότερο στρεβλή. Στην ψηφοφορία για τους πανευρωπαϊκούς επικεφαλής των Πράσινων στις ευρωεκλογές – ανοιχτή μέχρι 19.1 σε όλους τους πολίτες που συμπαθούν τις πράσινες ιδέες στο https://www.greenprimary.eu/ – φαβορί είναι ο Ζοζέ Μποβέ, επικεφαλής των Γάλλων αγροτών στα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, και η Ρεμπέκα Χαρμς, που είχε δηλώσει δημοσίως ότι η πολιτική της κ. Μέρκελ για την Ελλάδα την κάνει να ντρέπεται που είναι Γερμανίδα. Και, πάντως, κάθε πράσινο κόμμα έχει τη δική του ιδιαίτερη φυσιογνωμία.   
• Ο Βαγγέλης Πισσίας, εκλεγμένος επικεφαλής στην ευρωλίστα των Ο.Π., ήταν ο συντονιστής και η ψυχή του Πλοίου για τη Γάζα. Καθηγητής υδάτινων πόρων με προσωπική συμμετοχή σε εγχειρήματα βιώσιμης διαχείρισης νερών από την Άνδρο μέχρι τη Μαυριτανία, μαθητής του «πατέρα της οικολογίας» Ρενέ Ντιμόν, ενεργός στον διάλογο Ισλάμ-Δύσης, μέλος των πρώτων Πράσινων τη δεκαετία του ’80 στο Βέλγιο, συμμέτοχος σε πρωτοβουλίες των Οικολόγων Πράσινων από το 2003 και μέλος τους από τον Μάιο του 2012, μόνο για αστείο μπορεί να παρουσιάζεται ως «απολύτως άσχετος με την επιστημονική ή ακτιβιστική οικολογία» ή ως συνοδοιπόρος «της Νέας Τάξης».
• Οι Ο.Π. έχουν κι αυτοί νέα μέλη από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η όσμωσή τους με τις πράσινες αξίες απαιτεί χρόνο και παραμένει ανοικτό στοίχημα. Πυρήνας τους πάντως ήταν η ομάδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ που, στις πρώτες εκλογές του 2012, είχαν ζητήσει δημόσια να καταψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ και να υπερψηφιστεί η «ενωτική αριστερά»: άξιοι τότε για πρωτοσέλιδο στην ΑΥΓΗ, αλλά απόβλητοι όταν τελικά επέλεξαν τους Οικολόγους Πράσινους;
Αναμφίβολα, μετά το 0,88% οι Οικολόγοι Πράσινοι έχασαν για καιρό τον βηματισμό τους. Έστω κι έτσι, όμως, διατηρήθηκε καταλυτική η συνεισφορά τους στα θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν συστηματικά: κοινωνική οικονομία, εξορύξεις χρυσού, ιδιωτικοποίηση του νερού. Εξαιρετικά ουσιαστική και πολύτιμη, παρά την ελάχιστη δημοσιότητα, παραμένει και η θεσμική τους παρουσία στο ευρωκοινοβούλιο και τα περιφερειακά συμβούλια.
Για επίλογο, κάτι ακόμη για το Μνημόνιο: Το 2010 το ευρωκοινοβούλιο είχε ψηφίσει με συντριπτική πλειοψηφία εναλλακτική λύση, που όμως αποσιωπήθηκε από όλους πλην Ο.Π. (η εγχώρια αριστερά σιώπησε υποχρεωτικά, καθώς δεν την είχε καν ψηφίσει). Δεν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν οι Οικολόγοι Πράσινοι ήταν στη Βουλή και μπορούσε να ακουστεί δυνατά η φωνή τους;
Η ανάγκη για ταυτόχρονες απαντήσεις στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση της κρίσης είναι σήμερα επιτακτικότερη από ποτέ, καθώς η καταστροφή των συλλογικών αγαθών μάς κάνει ακόμη φτωχότερους. Την ίδια στιγμή, το πολιτικό σύστημα είναι πιο αναξιόπιστο από κάθε άλλη φορά. Ακόμη κι αν δεν υπήρχαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, θα χρειαζόταν πιθανότατα να τους δημιουργήσουμε.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.