Στις αρχές του Μάη, όταν και ανακοινώθηκαν τα συλλαλητήρια που πραγματοποιούνται σήμερα 11 Ιουνίου από το ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα (για την Αθήνα το ραντεβού είναι στην Ομόνοια, στις 7:30 μ.μ.), ενάντια «στη σύναψη νέας αντιλαϊκής συμφωνίας», ίσως να έμοιαζαν πολύ μακρινά ή ο χρόνος που θα γίνονταν ακόμα και άκαιρος…

Άλλωστε όταν δημοσιοποιήθηκε η απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου η συμφωνία φαινόταν πιο κοντά από ποτέ. Έναν σχεδόν μήνα μετά, οι συζητήσεις βρίσκονται – όπως συμβαίνει συνέχεια – στο… κρισιμότερό τους σημείο, με τάση να καταλήξουν σε συμφωνία, που όμως, σύμφωνα με το ΚΚΕ αλλά και το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, τίποτα αισιόδοξο για το μέλλον των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων δεν θα περιέχει.

Εξάλλου, όπως τονίζουν στον Περισσό, ακόμα και κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο να μην υπάρχει στη συμφωνία (αν αυτή επιτευχθεί), οι περισσότεροι από 400 εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων θα παραμείνουν ανέγγιχτοι, συμβάλλοντας στη βαρβαρότητα που βιώνουν εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα. 

 

 

Αυτήν ακριβώς την «κανονικότητα» και την αναμονή επιδιώκει να σπάσει η κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, αλλά και των μετωπικών σχημάτων των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και των φοιτητών, που δεν αφορά μονάχα την Αθήνα, αλλά ολόκληρη τη χώρα. Σε αυτό τον έναν μήνα που μεσολάβησε από την απόφαση για τα συλλαλητήρια μέχρι την πραγματοποίησή τους, οι αποφάσεις Ομοσπονδιών, Σωματείων και Ενώσεων ξεπερνούν τις 600 από όλη την Ελλάδα, ενώ συγκεντρώσεις θα γίνουν σε όλη τη χώρα. 

 

Αυτός ο ένας μήνας ήταν για τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ μήνας προετοιμασίας αυτής της κινητοποίησης αλλά και των επόμενων, που δεν αποκλείεται να είναι και απεργιακές. Τουλάχιστον γι’ αυτό θα πιέσουν στη ΓΣΕΕ οι δυνάμεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, από τη στιγμή που η συμφωνία θα οριστικοποιηθεί και θα μπει πλέον στη φάση… των υπογραφών. 

Αξίζει άλλωστε να σημειωθεί ότι στην ανακοίνωση που συνόδευε την απόφαση για τις σημερινές κινητοποιήσεις έμπαινε ξεκάθαρα ο στόχος για απεργιακή κλιμάκωση, με σκοπό να ανατραπεί η όποια συμφωνία. 

Το ΚΚΕ δείχνει και με αυτόν τον τρόπο πως θα βρεθεί απέναντι σε κάθε συμφωνία που θα συνάψει η ελληνική κυβέρνηση, από τη στιγμή που δεν θα ικανοποιεί το βασικό ζήτημα που έχει προτάξει από τον προεκλογικό του κιόλας αγώνα, και δεν είναι άλλο από την ανάκτηση των απωλειών που έφερε η καπιταλιστική κρίση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. 

Τον καιρό άλλωστε που διοργανώνονταν ακόμη συγκεντρώσεις στήριξης της κυβέρνησης για τις διαπραγματεύσεις, το ΚΚΕ πήρε τη δύσκολη απόφαση να πραγματοποιήσει συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, μια εβδομάδα μετά την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης (20 Φλεβάρη συμφωνία – 27 συγκέντρωση ΚΚΕ), και το ίδιο κάνει και τώρα.

 

Στην ίδια μάλιστα κατεύθυνση, ο Περισσός δεν έχει ξεχάσει τις προτάσεις νόμου που έχει καταθέσει και αφορούν την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Ίσα ίσα, θα τις επαναφέρει μέχρι αυτές να συζητηθούν στη Βουλή, ακριβώς γιατί θεωρεί ότι η κυβέρνηση τις αποφεύγει «όπως ο διάολος το λιβάνι», καθώς είναι πολύ πιθανό – σύμφωνα με τους ίδιους – να αφαιρέσουν το «αντιμνημονιακό προσωπείο» από μια συμμαχία που στηρίζεται πρώτα και κύρια σε αυτό.