Μπορεί η ειδησεογραφία να κινείται τις τελευταίες μέρες σε καλοκαιρινούς ρυθμούς και τα κομματικά επιτελεία να είναι ακόμα σε διακοπές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως στο παρασκήνιο δεν έχουν αρχίσει επαφές, σκέψεις και σενάρια για τις πολιτικές εξελίξεις στις επόμενες εβδομάδες. 

 

Στη Νέα Δημοκρατία η άμεση προσφυγή στις κάλπες δημιουργεί πολλούς προβληματισμούς με δεδομένο ότι το κόμμα θα ήθελε να εξαντληθεί η τετραετία για τον ΣΥΡΙΖΑ ή να αποφευχθούν οι κάλπες το επόμενο δωδεκάμηνο για μια σειρά λόγους, μεταξύ των οποίων:

 

◆ Βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης νέας ηγεσίας και σ’ αυτήν τη φάση υπάρχει μια αμήχανη εκλογική βάση, που δεν γνωρίζει αν ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης θα πρέπει να στηριχθεί ως υποψήφιος πρωθυπουργός ή όχι.

◆ Επιχειρεί να επανατοποθετηθεί ιδεολογικά και πολιτικά μετά και την τελευταία εκλογική ήττα και να επανασυσπειρώσει τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους.

◆ Είναι ακόμη πολύ νωπή η ήττα σε εκλογές και δημοψήφισμα, με συνέπεια να μην υπάρχουν δυνατά επιχειρήματα για να αντιπαρατεθεί σε μια εντελώς φρέσκια κυβέρνηση.

◆ Υπερψήφισε το τρίτο μνημόνιο δυσαρεστώντας ένα μείζον τμήμα της εκλογικής της βάσης, που είναι οι συντηρητικοί (στην πλειονότητά τους) αγρότες.

◆ Διαθέτει έναν κουρασμένο, γερασμένο και συμβιβασμένο κομματικό μηχανισμό, με αναφορές κυρίως στους απελθόντες προέδρους.

◆ Δεν έχει προλάβει να εισπράξει τη φθορά από την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως την εφαρμογή του μνημονίου.

◆ Οι αντίρροπες εσωκομματικές δυνάμεις, όσο δεν είναι καθαρό το θέμα της ηγεσίας, επιχειρούν επίδειξη δύναμης, δημιουργώντας συνθήκες εκκρεμούς στην προσωρινή ηγετική ομάδα.

◆ Η ηγεσία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, μέλος του οποίου είναι η Ν.Δ., πιέζει ασφυκτικά προκειμένου η παρούσα Βουλή να βρει κυβερνητική λύση και η αξιωματική αντιπολίτευση να συμβάλει γι’ αυτό. 

 

Μπορεί ο Μεϊμαράκης να έχει ζεσταθεί από την καρέκλα της εξουσίας, αντιλαμβάνεται ωστόσο ότι η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος δεν εξασφαλίζει τη δυνατότητα μιας ελπιδοφόρας εκλογικής μάχης. Ο ίδιος λειτουργεί σταθεροποιητικά και έχει τον δυναμισμό να επιβάλει ισορροπίες, γνωρίζει πως του πιστώνεται το γεγονός ότι τιθάσευσε τις σκληρές φωνές είτε για καταψήφιση είτε για «παρών» στο μνημόνιο χωρίς να υπάρξουν διαρροές, ωστόσο αντιλαμβάνεται ότι μόνο με την ανάδειξη ενός αρχηγού από τη βάση η Ν.Δ. θα μπει σε ήρεμα εσωκομματικά νερά. 

 

Στην παρούσα φάση ο ίδιος, παρότι δεν στερείται νομιμοποίησης και μάλιστα ευρείας, γνωρίζει ότι είναι όμηρος των δελφίνων, που τοποθετούνται ανάλογα με την προσωπική προοπτική τους, ακόμη κι αν βαφτίζουν κάθε δήλωσή τους ως… σωτήρια για τη χώρα. 

 

Είναι προφανές ότι αναγκάστηκε την περασμένη Παρασκευή το πρωί, από το βήμα της Βουλής, να δηλώσει ότι το κόμμα μέχρι εδώ θα στηρίξει την κυβέρνηση και τα μέτρα που φέρνει, καλώντας τον Τσίπρα να λύσει τα εσωκομματικά του προβλήματα. 

 

Η κίνηση αυτή του Μεϊμαράκη μόνο τυχαία δεν ήταν, αφού έκλεινε το μάτι στη σκληρή πτέρυγα του κόμματος, την οποία εκφράζουν οι Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, που πίεζαν και πιέζουν για να μπουν σκληροί όροι στην κυβέρνηση προκειμένου να βάλει πλάτη η Ν.Δ, όπως η αποτροπή των εκλογών με λύση από την υπάρχουσα Βουλή, συγκρότηση εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης ή εκ των προτέρων συγκατάθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για νομοσχέδια που θα περάσουν με τη δική της στήριξη και η παραίτηση της υπουργού για το Μεταναστευτικό Τασίας Χριστοδουλοπούλου.

Το τελευταίο μάλιστα το έθεσε και δημοσίως ο Μεϊμαράκης σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά» τη Δευτέρα. 

 

Ο Μεϊμαράκης όμως είχε να αντιμετωπίσει κι ένα σωρό βουλευτές που μέχρι τελευταία στιγμή απειλούσαν να μην ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο και εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για τους εφαρμοστικούς νόμους. Ο Δ. Κυριαζίδης, ο Χρ. Κέλας, ο Μ. Χαρακόπουλος, ο Μ. Βαρβιτσιώτης, ο Κ. Καραγκούνης και ο Ανδρ. Κατσανιώτης έθεσαν μια σειρά ζητήματα απειλώντας να καταψηφίσουν τη συμφωνία. 

 

Πολλούς απ’ αυτούς τους έπεισε ο Μεϊμαράκης με το επιχείρημα ότι η Ν.Δ. θα είναι αμείλικτη όχι μόνο στη διατύπωση των εφαρμοστικών νόμων που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην πορεία της διαπραγμάτευσης, ενώ υποσχέθηκε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να σχεδιάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη στήριξη του αγροτικού κόσμου και υποσχέθηκε να το επεξεργαστεί μέσα από μια σειρά επαφών του σε όλη την Ελλάδα με τους παράγοντες των αγροτών. 

 

Ο Μεϊμαράκης δεν ξεχνάει ακόμη ότι ο Αντώνης Σαμαράς χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο για το ότι έσπευσε να εισπράξει μόνος του την αποτυχία του «Ναι» στο δημοψήφισμα και δεν είχε υπομονή μιας εβδομάδας ώστε να δει να καταρρέει η συμμαχία του 61% του «Όχι» μετά την αποδοχή ενός τρίτου μνημονίου από τον Τσίπρα. Γνωρίζει ακόμη το παγκοίνως γνωστό: ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα μιας πολιτικής κοινοπραξίας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού πόλου που θα αντιπαρατεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. 

 

Τα σενάρια επανήλθαν μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, αν και υπονομεύθηκαν από την άρνηση του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ που συγκατανεύσουν σ’ αυτή την προοπτική. Οι δύο πρώην κυβερνητικοί εταίροι, που έμαθαν να συνεργάζονται, έχουν τακτικές παρασκηνιακές επαφές, αν και η προοπτική πολιτικής επανόδου τους αποτελεί ένα εφιαλτικό σενάριο που κανείς δεν συμμερίζεται. 

 

Ο Μεϊμαράκης, που ικανοποίησε μια σειρά δελφίνους, όπως την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Νίκο Δένδια, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με την κεντροδεξιά στροφή του, δεν ξεχνά ότι πρέπει συχνά πυκνά να τους συμβουλεύεται σε κάθε του κίνηση προκειμένου να έχει το κεφάλι του ήσυχο. 

 

Η πρόσφατη αναφορά του ότι στοχεύει στο 39% του «Ναι» είναι σαφές ότι δείχνει την τάση του για πολιτική επέκταση στον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, ώστε να δημιουργήσει πόλωση με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι στις επόμενες εκλογές, όσο σύντομη κι αν είναι η προεκλογική εκστρατεία, θα κινηθούν όλοι εναντίον όλων. 

 

Η προοπτική πολιτικού ανοίγματος της Ν.Δ. στο μεταρρυθμιστικό – εκσυγχρονιστικό Κέντρο επιχειρεί να ανακουφίσει τα ανήσυχα μέλη του κόμματος για τις πολιτικές δεξαμενές του, με δεδομένο ότι έχει σοβαρές απώλειες εδώ και μια πενταετία προς την εθνικιστική και την αντιμνημονιακή Δεξιά που μέχρι τώρα έχει βρει καταφύγιο στη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. 

 

Στον χώρο αυτόν επιχειρεί να ανακάμψει και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, που πλήρωσε ακριβό τίμημα για την υπερψήφιση του δεύτερου μνημονίου, ενώ προβάλλει και η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, που βιώνει εσχάτως μια δημοσκοπική εκτόξευση ανεβάζοντας τον αφοριστικό, καλυμμένα λαϊκιστικό, ισοπεδωτικό και συντηρητικό λόγο του, τον οποίο μοιάζει να φέρνει από το βαθύ περιθώριο της πολιτικής ζωής στα κοινοβουλευτικά σαλόνια.

 

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που έχουν καταπιεί… αμάσητο το τρίτο μνημόνιο, βρίσκονται σε πραγματικό πολιτικό αδιέξοδο. Τα περιθώρια που τους δίνει η νομή της εξουσίας για να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους είναι μηδαμινά, αφού στη βάση του κόμματος επικρατεί έκδηλη οργή για τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα του αρχηγού τους. 

 

Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι, σε περίπτωση άμεσης προσφυγής στις κάλπες, δύσκολα το κόμμα θα μπορέσει να περάσει τον κατώφλι του 3% για την είσοδό του στη Βουλή και ότι κινδυνεύει να ακολουθήσει τον δρόμο του ΛΑΟΣ. Το σενάριο να «απορροφηθούν», κοινοβουλευτικά τουλάχιστον, οι ΑΝΕΛ από τον ΣΥΡΙΖΑ το απορρίπτουν και οι δύο κομματικοί μηχανισμοί.

 

Ο Πάνος Καμμένος στην παρούσα φάση έχει αποσυρθεί από τη δημοσιότητα επιχειρώντας να επανασχεδιάσει τη στρατηγική του μετά το πέρας του αντιμνημονιακού αγώνα, αλλά και επειδή δεν θέλει να εμπλακεί στο τεράστιο εσωκομματικό πρόβλημα του κυβερνητικού του εταίρου. Είναι τόσο έκδηλη η αμηχανία του υπουργού Άμυνας, ώστε ούτε στις λοιδορίες της Ν.Δ. δεν έχει ακόμα απαντήσει…