Στις 25 Ιουνίου έλαβε χώρα το δισκογραφικό γεγονός της χρονιάς, τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται για τη ροκ μουσική.

Επανακυκλοφόρησε σε έκδοση πολυτελείας το περίφημο -ή διαβόητο, αναλόγως από το ποιος το λέει- «No Sleep ‘Til Hammersmith», ο live δίσκος του βρετανικού συγκροτήματος των Motorhead, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1981 και για πολλούς φανς της μουσικής αποτελούσε την κορωνίδα μιας εντυπωσιακής σειράς δίσκων και περιοδειών.

Deluxe επανακυκλοφορία

Κατ’ αρχάς, λίγα λόγια για την επανακυκλοφορία. Το «No Sleep ‘Til Hammersmith» πλέον κυκλοφορεί σε box set 4 CD, σε εκδοχή 2 CD και σε εκδοχή 2 LP. Περιλαμβάνει επίσης βιβλίο με λεπτομέρειες για την ιστορία του live άλμπουμ, όπως αποσπάσματα από αδημοσίευτες έως σήμερα συνεντεύξεις και καινούργιες συνεντεύξεις, φωτογραφίες που για πρώτη φορά έρχονται στο φως, σπάνια αναμνηστικά και άλλα πολλά.

Επίσης, περιλαμβάνει τρεις πλήρεις, ακυκλοφόρητες έως σήμερα, συναυλίες από την περιοδεία του 1981. Τη συναυλία της 28ης Μαρτίου στο Leeds Queens Hall στο Λιντς και τις συναυλίες της 29ης και 30ής Μαρτίου στο Newcastle City Hall στο Νιουκάστλ. Τέλος, περιλαμβάνει και sound check πριν από ηχογράφηση του «Stay Clean», ενός από τα τραγούδια που θα περιληφθούν στην επανέκδοση, προέρχεται από την τελευταία συναυλία και είναι ένα από τα τρία δοκιμαστικά ήχου που θα ακουστούν για πρώτη φορά στην επανέκδοση (τα άλλα δύο είναι για τα «Limb From Limb» και «Iron Horse»).

Όλα αυτά είναι πολύ ωραία και μια εξαιρετική ευκαιρία -για τα 40α γενέθλια του δίσκου– για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεώτεροι πόσο σπουδαίο συγκρότημα ήταν οι Motorhead και πόσο επιδραστικοί σε κάθε είδος της σύγχρονης σκληρής μουσικής, από το heavy metal και το speed/thrash metal μέχρι το hardcore punk. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος δίσκος έχει κι άλλη σημασία: ήταν η επιβράβευση πέντε χρόνων απίστευτου κόπου, στερήσεων και κούρασης, μέχρι το συγκρότημα να φθάσει στο σημείο να γεμίσει το ιστορικό Hammersmith Odeon για sold-out συναυλίες.

«Αν μετακομίζαμε δίπλα σου, θα πέθαινε ο κήπος σου»

Μόλις έξι χρόνια πριν, ο Ian Frazer «Lemmy» Kilmister, o ιδρυτής, μπασίστας, κύριος συνθέτης και τραγουδιστής των Motorhead, απολυόταν από τους ιστορικούς Hawkwind («επειδή έκανα τα λάθος ναρκωτικά», σύμφωνα με τον ίδιο…) και επέστρεφε στη Βρετανία με στόχο να φτιάξει ένα συγκρότημα το οποίο θα ήταν τόσο θορυβώδες και δυνατό που «αν μετακομίζαμε δίπλα σου, θα πέθαινε ο κήπος σου». Στην πρώτη τους εκδοχή, οι Motorhead αποτελούνταν από τον Lemmy, τον Larry Wallis στην κιθάρα και τον Lucas Fox στα ντραμς, σχήμα το οποίο έκανε κάποιες ηχογραφήσεις και μερικές συναυλίες πριν φανεί ότι η χημεία ήταν λάθος.

Σύντομα ο Fox αντικαταστάθηκε από τον Phil «Philthy Animal» Taylor ο οποίος πρότεινε για κιθαρίστα τον φίλο του, «Fast» Eddie Clarke και κάπως έτσι γεννήθηκε το κλασσικό line-up των Motorhead, το οποίο και ηχογράφησε τον πρώτο ομώνυμο δίσκο του συγκροτήματος το 1977, αφού παρά τρίχα να διαλυθούν, καθώς κυριολεκτικά ήταν πάμφτωχοι (ο Lemmy έχει αναφέρει ότι έπαιζαν με κλεμμένα όργανα και ενισχυτές…) και ζούσαν από εδώ και από εκεί, χωρίς χρήματα και χωρίς αναγνώριση. Ωστόσο, ο δίσκος αυτός, αν και πούλησε ελάχιστα όταν βγήκε, ήταν το πρώτο βήμα για μια μεγάλη καριέρα.

«Overkill» και «Bomber»

Κι αυτό γιατί τους άνοιξε την πόρτα για την εταιρεία Bronze, όπου κυκλοφόρησαν το σινγκλάκι «Louie Louie», το οποίο έκανε γκελ στον κόσμο. Έτσι, ακολούθησε το περίφημο «Overkill», ο δίσκος που έκανε τους Motorhead γνωστούς στο ευρύ κοινό χάρη στην ταχύτητα, τη δύναμη και τον θόρυβο των τραγουδιών τους, τα οποία, ωστόσο, παρότι φαινομενικά απλά, είχαν τεράστια hooks και έμεναν στο μυαλό των ακροατών. Το ενδιαφέρον είναι ότι η ήχος του συγκροτήματος έγινε αγαπητός τόσο στους οπαδούς του heavy metal -χάρη στις θορυβώδεις κιθάρες και την όλο… γρέζι φωνή του Lemmy-, όσο και στους πανκς της εποχής που λάτρεψαν την ταχύτητα, την απλότητα και το ύφος του συγκροτήματος.

Την ίδια χρονιά, μετά από μια επιτυχημένη περιοδεία, το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο και κυκλοφόρησε τον τρίτο δίσκο του, το «Bomber», με το ομώνυμο τραγούδι να είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Λεν Ντέιτον. Το «Bomber», αν και λιγότερο επιτυχημένο από το «Overkill», ουσιαστικά καθιέρωσε τους Motorhead ως ένα από τα κορυφαία ροκ συγκροτήματα της Βρετανίας και προετοίμασε την είσοδό τους στο πάνθεον των ροκ σταρ με τον επόμενο δίσκο, το ιστορικό «Ace of Spades».

«If you want to gamble…»

Ηχογραφημένο το 1980, το «Ace of Spades» είναι το αποτέλεσμα ενός συγκροτήματος που ωριμάζει και ενός παραγωγού, ο οποίος μπορεί να τιθασεύσει τρεις μάλλον ανεξέλεγκτες προσωπικότητες. Ο δίσκος μοιάζει να μετατρέπει όλα όσα είχαν υπονοηθεί στα προηγούμενα άλμπουμ σε ένα απίστευτο μείγμα βίας, θορύβου, αλλά όπου τα πάντα ακούγονται κανονικά από τον ακροατή. Αποτέλεσμα; Το «Ace of Spades» καρφώθηκε στο νούμερο 4 των άλμπουμ στα βρετανικά τσαρτ και έγινε πλατινένιο. Κι αυτό για ένα δίσκο που ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του για το κοινό λεγόταν «Love me like a reptile».

Με το συγκρότημα να είναι κυριολεκτικά «στη φωτιά», η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ήταν από τις πιο επιτυχημένες τους με τον κόσμο να τους λατρεύει όπου κι αν βρέθηκαν. Με τα φώτα σε σχήμα ενός βομβαρδιστικού, την τεράστια ταχύτητα, θόρυβο και βία των τραγουδιών τους, αλλά και την εντυπωσιακή εμπορικότητά τους, οι Motorhead έμοιαζαν ασταμάτητοι, όπως φάνηκε από την κυκλοφορία, στις 27 Ιουνίου του 1981 του ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου «No Sleep ‘Til Hammersmith», ο οποίος περιλάμβανε τραγούδια από τους τέσσερις στούντιο δίσκους και ηχογραφήσεις από το Λιντς και το Νιούκασλ. Το «No Sleep ‘Til Hammersmith» έφθασε στο νούμερο ένα των βρετανικών τσαρτ και παραμένει μέχρι σήμερα το πιο επιτυχημένο εμπορικά άλμπουμ των Motorhead.

Η κορύφωση

Οι κριτικές της εποχής ήταν διθυραμβικές, το συγκρότημα βρισκόταν στο ζενίθ του, και η live αποτύπωσή τους σε βινύλιο δεν μείωνε σε τίποτα την ισχύ τους. Ωστόσο, για τον Lemmy ήταν και η αρχή των προβλημάτων, καθώς, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, ήταν η κορύφωση και μετά ήταν δύσκολο να ακολουθήσει κάτι εξίσου ισχυρό. Σε ένα χρόνο ο Clarke θα αποχωρούσε, οι Motorhead θα άλλαζαν, θα συνέχιζαν μέχρι το 2015, όταν ο Lemmy πέθανε από επιπλοκές καρκίνου στον προστάτη, ωστόσο, το «No Sleep ‘Til Hammersmith» παραμένει ο… μονόλιθος ενός συγκροτήματος που, σύμφωνα με τον ιδρυτή του, ποτέ κανείς δεν κατάφερε να πουλήσει σωστά. Γιατί; Γιατί, όπως έλεγε πάντα στις συναυλίες, «είμαστε οι Motorhead και παίζουμε rock’n’roll».

Photo: Jessica Branstetter