Η Χιροσίμα «κέρδισε» την παγκόσμια φήμη της με τον πλέον επώδυνο τρόπο όταν  στις 6 Αυγούστου 1945, η πυρηνική βόμβα ουρανίου “Little Boy” (Αγοράκι) ρίφθηκε στο έδαφος της  από το πλήρωμα του αμερικανικού βομβαρδιστικού αεροπλάνου Enola Gay, σκοτώνοντας άμεσα περί τους 70.000 ανθρώπους. 

Το κακό δεν έμεινε εκεί.  Η καταστροφή επεκτάθηκε και στα κτίρια αλλά και στις αρρώστιες που ακολούθησαν και μεταφράστηκαν σε ένα εφιαλτικό αριθμό νέων θανάτων. Ήταν μια τραγωδία για την ανθρωπότητα και ένας σταθμός που έφερε την Ιαπωνία στην αγκαλιά της Δύσης. 

Το ηθικό – ανθρωπιστικό όσο και το πολεμικό – πολιτικό σκέλος αυτού του γεγονότος παραμένει ανοιχτό  προς συζήτηση. Γύρω από την ενέργεια αυτή της Αμερικής που ήρθε σαν απάντηση στην αναίτια επίθεση που δέχτηκε πρώτη στο Περλ Χάρμπορ, έχουν γραφτεί πολλά και εξακολουθούν να γράφονται εμπλουτίζοντας την σχετική βιβλιογραφία. Όλων, ωστόσο, η στερεή πεποίθηση μετά αυτή την φρικώδη εμπειρία συγκλίνει στην αποφυγή μιας παρόμοιας ενέργειας. Εκτός από τις ατομικές βόμβες υπάρχει και ο διάλογος. Το μάθημα κόστισε πολύ ακριβά για να μην το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.

Όπως είναι γνωστό μετά από μερικές μόλις ήμερες, στις 9 Αυγούστου,  βομβαρδίστηκε και το Ναγκασάκι. Οι δυο αυτοί πρωτόγνωροι για την ανθρωπότητα βομβαρδισμοί έγιναν με εντολή του πρόεδρου Χάρι  Τρούμαν καθώς αυτός ήταν ο τελευταίος που σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ θα λάμβανε την τελική απόφαση. Το αιτιολογικό για την ρίψη των ατομικών βομβών εδραζόταν σε μια λογική των αριθμών καθώς υπολόγιζαν, όχι αβάσιμα, ότι θα τερμάτιζαν τον πόλεμο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου.

Η αντίθετη άποψη έκανε λόγο για μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Προφανώς, η αλήθεια μπορεί να υπάρχει και στις δυο απόψεις ή σε έναν συγκερασμό τους καθώς η αμερικανική αιτιολογία ήταν πραγματιστική, όπως δεν σήμαινε ότι ήθελε ταυτόχρονα να στείλει και ένα μήνυμα προς την ΕΣΣΔ .

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ένα ιδιαίτερα βιβλίο που σχετίζεται με την αντίστροφη μέτρηση των 116 ήμερων πριν  για να ληφθεί η απόφαση που θα άλλαζε όχι μόνο τον κόσμο αλλά θα έδινε  μια νέα εφιαλτική βάση τις πολεμικές συγκρούσεις.

Δυο λόγια για το βιβλίο

Στις 12 Απριλίου 1945, ο Ρούζβελτ πεθαίνει. Ο Χάρι Τρούµαν, ο οποίος τον διαδέχεται, δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη του Σχεδίου Μανχάταν για την κατασκευή της πρώτης ατοµικής βόµβας.

Με ρυθµό κατασκοπικού θρίλερ, ξεδιπλώνεται η αποτύπωση µιας από τις πιο σηµαντικές στιγµές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο καταξιωµένος δηµοσιογράφος Chris Wallace δεν αρκείται στην περιγραφή των βοµβαρδισµών και του ολέθρου που προκάλεσαν, αλλά εστιάζει στις αντιπαραθέσεις και τους ενδοιασµούς της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, καθώς και στους προβληµατισµούς των επιστηµόνων. Ταυτόχρονα, φωτίζει τα γεγονότα από την οπτική γωνία όσων πρωταγωνίστησαν στη λήψη και την εκτέλεση της σχετικής απόφασης, ενώ µε αµεσότητα και ευαισθησία παρουσιάζει τη ζωή των Αµερικανών και Ιαπώνων πολιτών τον καιρό του πολέµου: από τα «Calutron girls» στο Όουκ Ριτζ του Τενεσί ως τη δεκάχρονη Χιντέκο Ταµούρα που επιζεί στη Χιροσίµα αλλά χάνει τη µητέρα της και αργότερα µεταναστεύει στις ΗΠΑ, και τους Αµερικανούς στρατιώτες που µάχονταν στον Ειρηνικό, περιµένοντας µε φόβο τη διαταγή για την εισβολή στην Ιαπωνία.

Chris Wallace με τον Mitch Weiss   

Χιροσίμα 1945

Η αντίστροφη μέτρηση: Οι 116 μέρες που άλλαξαν τον κόσμο

Μετάφραση: Ανδρέας Παππάς

Εκδόσεις: Μεταίχμιο                                                                                            

σ. 448

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Ο Τζίμης στην Κυψέλη

Βιβλίο: Η λογοτεχνία στα χαρακώματα – 5 + 1 εμβληματικά μυθιστορήματα για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Τα βιβλία που έγιναν σειρές και άφησαν εποχή! (Video)