Όταν το 2011 κατεβαίνοντας τα άθλια – παραμένουν εξίσου άθλια – πεζοδρόμια της Περικλέους για να αγοράσω κλωστές, φόδρες και φερμουάρ, άκουσα πίσω μου δύο κυρίες να λένε πως έκλεισε και ο «Μέντης», πολύ στεναχωρήθηκα.

Προχωρώντας, ξεδίπλωνα κομμάτια από τις παιδικές μου αναμνήσεις από τότε που με «έσερνε» η μαμά μου εκεί και ένιωθα Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων μέσα από κρόσσια, σιρίτια, φούντες και τρέσες. Ο «Μέντης» ήταν η αρχαιότερη εμπορική επιχείρηση στην Ελλάδα, από το 1967. Δεκάδες ιστορικές επιχειρήσεις πλήρωσαν τον εξαναγκασμό της χώρας σε μνημόνια αλλά από τότε έλεγα, λόγω βαθιάς γνώσης του ιστορικού κέντρου, πως δεν ήταν μόνο η οικονομική κρίση ο νεκροθάφτης αλλά και η διαχρονική αδιαφορία, η έλλειψη παιδείας και αγάπης για την ίδια την Αθήνα.

Κατηφορίζοντας σε όλα τα στενά, εκεί που χτύπαγε, αποκλειστικά, η εμπορική καρδιά, τα τελευταία χρόνια ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια «ορθάδικα» του καφέ, σχεδόν με τα ίδια ξύλινα σκαμπό πάνω στα πεζοδρόμια και ανάμεσα τους παρκαρισμένες δεκάδες μηχανές.

Αυτή την ψυχρή Αθήνα εδώ και 3-4 χρόνια άρχισαν δειλά στην αρχή να την φωτίζουν οι λαμπρές ανακαινίσεις εξαθλιωμένων νεοκλασικών, για τις ανάγκες ξενοδοχείων, mansions και χώρους εστίασης. Σταγόνα στον ωκεανό στην αρχή, αλλά η ραγδαία αλλαγή νοοτροπίας της Πολιτείας, της κυβέρνησης, αλλά και ιδιωτικών φορέων για όποιον παρατηρεί την καθημερινότητα, την νιώθει σαν τσουνάμι με όλες αυτές τις σκαλωσιές, τις περιφράξεις, τα συνεργεία.

Παρά την πανδημία, η παγκόσμια οικονομική ματιά διείδε την ανάκαμψη και επενδύει συνεχώς. Και μόλις χθες, διάβασα πως το νεκρό κτήριο «Πρώην ΦΩΚΑ» – μοναδικής αρχιτεκτονικής – δημοπρατήθηκε με μεγάλη επιτυχία από τον ΕΦΚΑ και μετατρέπεται από διεθνή όμιλο σε ξενοδοχείο.

Αισθάνθηκα πολύ ικανοποιημένη που η υπόσχεση που είχα λάβει σε Επίκαιρη Ερώτηση μου από τον Υφυπουργό Πάνο Τσακλόγλου, στις 29 Μαρτίου του 2021, πως ο ΕΦΚΑ δρομολογεί τάχιστα την αξιοποίηση της τεράστιας περιουσίας του, σε λίγους κιόλας μήνες γίνεται πραγματικότητα και όχι μόνο με το κτήριο ΦΩΚΑ.

Η εργώδης αναζωογόνηση του κέντρου της Αθήνας με έχει κινητοποιήσει, όχι τόσο ως βουλευτή της Α’ Αθηνών, αλλά κυρίως ως κάτοικο της περιοχής και δη «οδοιπορούσα», διότι ακόμα δεν είναι αρκετή η κρατική και η δημοτική ματιά για την προστασία της πιο ευάλωτης μειονότητας των Αθηναίων, τους πεζούς, τους ηλικιωμένους, τους αναπήρους, τους μικροεμπόρους, τους πείσμονες κατοίκους της περιοχής που έστησαν την αστική ιστορία της Αθήνας.

Σήμερα εξακολουθούν να είναι οι παρίες σε έναν αφιλόξενο και συχνά επικίνδυνο για τη σωματική τους ακεραιότητα χώρο όπου επικρατεί η ανομία του καθενός του «κάνω ό,τι γουστάρω».

Και δεν σας κρύβω την αγωνία μου, κοινή με την εταιρεία «F.O.T.A» – Φίλοι Τριγώνου Αθήνας, που είναι κυρίως έμποροι και τεχνίτες παλαιών δεξιοτήτων, που συνενώθηκαν και αγωνίζονται για την προστασία των μεικτών χρήσεων στο κέντρο της Αθήνας. Διότι, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος γκετοποίησης με αποκλειστική χρήση μόνο για τουρίστες και περιπλανώμενους από τη μονομερή ανάπτυξη.

Το ζητούμενο είναι, η επαναφορά και της κατοικίας με την εξασφάλιση των μίνιμουμ «υπηρεσιών», δηλαδή και τον φούρνο και το καθαριστήριο και το μανάβικο. Διότι για να ζωντανέψει μια γειτονιά, δεν χρειάζεται μόνο τα πολύχρωμα λαμπιόνια της νύχτας.

Η Φωτεινή Πιπιλή, είναι βουλευτής Α’ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας