Ξύπνησα γύρω στις 6, σκοτάδι στο δωμάτιο, κάτω από το στρώμα ο σκυλάκος μου ροχάλιζε μακάρια. Πόσο ανακουφισμένος νιώθω ακούγοντας το ροχαλητό του.

Τον χαϊδεύω στα τυφλά. Θα ξυπνήσει σε καμιάν ωρίτσα σκέφτομαι και ανοίγω το fb. Ήδη κυκλοφορούν οι πρώτες καλημέρες, ενισχυμένες σήμερα με τις ευχές για μια καλή χρονιά. Παντού γιορτινές αναρτήσεις. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να παίρνει τoις μετρητοίς τις ευχές. Τώρα, μπροστά στην οθόνη του κινητού, μέσα στην σκοτεινιά του δωματίου με τον Μπρούνο να ροχαλίζει, νιώθω μια περίεργη συγκίνηση, ένα είδος τρυφερότητας.

Μια φίλη από τις εκδόσεις έχει κι αυτή ξυπνήσει και με χαιρετά. Την αντιχαιρετώ από μιαν άλλη γειτονιά της Αθήνας. Ένας από Τήνο, κι αυτός πρωινός, μου στέλνει τις ευχές του. Στέλνω κι εγώ, μάλιστα, διανθίζω τις λέξεις με γιορτινά στολίδια. Θεσσαλονίκη, Καμπέρα (σε συγγενείς), Πάτρα, Κρήτη, Παρίσι, Γκάζι, Πράγα, Σύρος. Επικοινωνώ με όλο τον κόσμο, με ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι να τρελαίνεσαι. Με το που ανοίγεις τα μάτια σου, αρχίζουν τα όνειρα: αίφνης, δίχως καν να έχω νίφτει ακόμα, έχω φέρει μια βόλτα τον κόσμο ολόκληρο όχι σε ογδόντα μέρες, όχι ! Μόνο σε μερικά δευτερόλεπτα! Λέω καλημέρα σε ανθρώπους που ετοιμάζουν το πρωινό τους ή καληνύχτα σ’ εκείνους που θα ξαπλώσουν στην άλλη πλευρά της γης!

Ανταλλάσσω ευχές από το κρεβάτι μου, αναπαυτικά, με όλους τους ανθρώπους του πλανήτη γύρω μου. Ωσαννά ουρανοί! Αυτό κι αν είναι θαύμα! Αυτό κι αν είναι όνειρο! Αυτό κι αν ξεπέρνα την φαντασία! Αυτό κι αν είναι παραμύθι!

Τελικά, όμως, φαίνεται να είναι βαρετό να ζεις στα παραμύθια, να ζεις στα θαύματα, και στις ονειροφαντασίες. Είναι βαρετό γιατί είσαι άνθρωπος και με τίποτα δεν μένεις ευχαριστημένος, ότι κι αν πετύχεις, ότι κι αν καταφέρεις, όσα όνειρα κι αν κατακτήσεις. Πάντα θα υπάρχει λόγος, πάντα θα υπάρχει μια αφορμή. Τι κι αν ο σύγχρονος άνθρωπος δεν προλαβαίνει να χορτάσει, να απολαύσει τις επιτυχίες του, τα δικαιώματά του, τον χρόνο του – τρέχει, τρέχει δίχως φρένες, φρενιασμένος…

Αναρωτιέμαι μέσα στην σκοτεινιά του δωματίου μου, με τα μάτια κλειστά αλλά ξύπνιος, για την τυραννία της πανδημίας, για τα εμβόλια, για τους αντιεμβολιαστές, για τις ύαινες που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν τον θάνατο, για κείνους που τρέφονται από την μισαλλοδοξία, για τους κάλπικους σωτήρες της ζωής μας.

Αλήθεια, τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν εμβόλια; Τι θα λέγαμε αν υπήρχαν αλλά ήταν πανάκριβα και δεν μπορούσαν να τα προμηθευτούν οι περισσότεροι; Τότε θα ισχυρίζονταν ότι η ζωή αγοράζεται από τους πλούσιους και οι φτωχοί μένουν στην μοίρα τους. Μήπως δεν ήταν τα εμβόλια το θαύμα που μας χάρισε η επιστήμη και η τεχνολογία, μήπως δεν ήταν η εκπλήρωση όλων μας των ονείρων; Φαντάζεστε να ανακαλυπτόταν ένα φάρμακο που να θεράπευε τον καρκίνο και να το αρνιόμασταν; Οι άνθρωποι είναι περίεργα πλάσματα! Μερικοί τελικά δεν συμπαθούν τα θαύματα, δεν αγαπούν τα όνειρα, δεν εμπιστεύονται την φαντασία, δεν πιστεύουν στα παραμύθια και στον Αη Βασίλη!

Είναι όλοι αυτοί που δεν πιστεύουν στην Επιστήμη που κάνει θαύματα, που εκπληρώνει τα όνειρα, που κάνει την φαντασία πραγματικότητα. Είναι οι πάσης φύσεως αρνητές, που αρνούνται την πρόοδο, την ευτυχία, που αρνούνται το φανταστικό δώρο της ζωής!

Καλή χρονιά σε όλους !

Διαβάστε επίσης:

Η ελληνική οικονομία ισχυροποιείται

Ο φόβος (της Covid-19) φυλάει τα έρμα…

«Ανανέωση»: Η «Αλλαγή» στο ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής