Δεν πρόλαβε να μπει το 2022 και η εκλογολογία με την συνεπακόλουθη όξυνση, εντείνονται.

Καταρχάς, η συνέντευξη του πρωθυπουργού την περασμένη Πέμπτη έδωσε τροφή στα σενάρια για πρόωρες κάλπες στο βαθμό που ο πρωθυπουργός δεν εμφανίστηκε κατηγορηματικός στις διατυπώσεις του, προέβη σε εξαγγελία για αύξηση του κατώτατου μισθού τον Μάιο, χωρίς να την προσδιορίζει επακριβώς βέβαια – κάτι που ενδεχομένως προδίδει βιασύνη και σπασμωδικότητα –  και υποστήριξε ότι το 2021 συνολικά ήταν μια καλή χρονιά για την οικονομία, καλύτερη από το 2020, παρά τους 16.000 νεκρούς.

Για τους τελευταίους φάνηκε να αποδίδει ευθύνες, στους αργούς ρυθμούς του εμβολιασμού, δηλαδή στη λεγόμενη «ατομική ευθύνη».

Πολλοί θεωρούν ότι πίσω από τις γραμμές των λόγων και των κινήσεων Μητσοτάκη κρύβεται ανησυχία, αν όχι και πανικός, για την πτώση που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Τώρα, αν προετοιμάζεται καλού κακού για όποτε εμφανιστεί παράθυρο ευκαιρίας – οι κυβερνητικές εκτιμήσεις είναι άλλωστε ότι η πανδημία υποχωρεί στις αρχές της Άνοιξης – ή αν προσπαθεί να πετύχει δημοσκοπική ανάκαμψη ώστε να αποτρέψει την περαιτέρω κατακρακύλα, χωρίς απαραίτητα να έχει κάποιο ημερολογιακό σχεδιασμό, αλλά για να έχει σε κάθε περίπτωση μια καλή βάση εκκίνησης όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, είναι ένα ερώτημα, που θα απαντηθεί εν καιρώ.

Ταυτόχρονα εντείνεται η επιθετικότητα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, παρόλο που ο δεύτερος δεν φαίνεται να καταφέρνει να κλείσει την ψαλίδα και να ξεκολλάει από τα δημοσκοπικά ποσοστά του που σταθερά ξεπερνούν κατά πολύ τις 10 μονάδες κάτω από το εκλογικό ποσοστό.

Με αφορμή την υπόθεση της δίωξης Βαξεβάνη και το άρθρο υποστήριξης από τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και το περιστατικό σε ταβέρνα στο Μοσχάτο με πρωταγωνιστή τον Πολάκη η ΝΔ ανανέωσε το γνωστό αφήγημα ότι Τσίπρας, Πολάκης και Βαξεβάνης είναι ένα και το αυτό, αφενός, αφετέρου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση για «εκτροπή».

«Οι απόψεις του δεν ταιριάζουν με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιας φιλελεύθερης και δημοκρατικής χώρας και συνιστούν εκτροπή» (επιχειρώντας, ειρήσθω εν παρόδω, να προσδώσει στη χώρα, πέρα από τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, και ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά), ενώ όξυνε ακόμη περισσότερο την αναφορά του χαρακτηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ νοσταλγό «του γκαιμπελικού “θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει”».

Από τη μία δηλαδή μοιάζει να επιχειρεί να συσπειρώσει το σκληρό δεξιό της ακροατήριο στη βάση του επιχειρήματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντισυστημικός και «κομμουνιστικός» κίνδυνος, από την άλλη επιχειρεί να ταυτίσει τις συνήθεις αναφορές Πολάκη για την «δεύτερη φορά αριστερά», με τα λόγια του Γκέμπελς – κάτι που εκφεύγει από την λίγο τετριμμένη χρήση του όρου «γκεμπελίστικη προπαγάνδα» που αποτελεί και λίγο «καραμέλα» στην πολιτικοδημοσιογραφική αργκό.

Πιθανόν, αυτό το δεύτερο να ειπώθηκε στοχεύοντας σε ένα κεντρώο και κεντροδεξιό κοινό που «βδελύσσεται» τον λαϊκισμό, ο οποίος για κάποιους, από όλο το πολιτικό τοπίο έχει προσβάλει μόνο το σώμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ουχί της κυβέρνησης.

Και το ερώτημα είναι αν αυτό η κυβέρνηση και η ΝΔ το θεωρούν απόδειξη ψυχραιμίας. Κατ’ επέκταση τι παραπάνω μπορεί να εκστομίσει αν τη χάσει αυτή την ψυχραιμία.

Διαβάστε επίσης:

Η λαϊκή πάλη στο Καζακστάν μπορεί να διδάξει

Ποιοι ζουν ανάμεσά μας;

Ο κατά συρροήν Πολάκης