Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, πέραν της από θέση αρχής καταδίκης της ρωσικής εισβολής και της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, ορίζεται ουσιαστικά από το γεγονός ότι πλέον αποτελεί κόμμα εξουσίας και μάλιστα με πρόσφατη κυβερνητική θητεία. Θητεία κατά την οποία όχι μόνο «συμφιλιώθηκε» με την ένταξη της χώρας στην αμερικανική – ΝΑΤΟϊκή σφαίρα επιρροής, αλλά έδωσε και το πράσινο φως για την εμβάθυνση της ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συνεργασίας με την ανανέωση κι επέκταση της στρατηγικής συμφωνίας για τις βάσεις, που εξασφάλισε την αναβαθμισμένη παρουσία του αμερικανικού παράγοντα στην περιοχή.

Ως εκ τούτου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απορρίπτει τις συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση της χώρας στο διεθνές πλαίσιο, εν τούτοις – με βάση και τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή – φαίνεται να προτάσσει τον στόχο της επιστροφής στη διπλωματία και της κατά το δυνατότερο μικρότερης στρατιωτικής εμπλοκής. Εξ ου και συνθήματα όπως το «καμία εμπλοκή στον πόλεμο» που προέταξαν τα αριστερά κόμματα της αντιπολίτευσης (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25) δεν κατέστη προμετωπίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όχι κεντρικά. Από την άλλη, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ξεδιπλώθηκε στη Βουλή από τον Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί μια προσπάθεια ισορροπίας μεταξύ πραγματικότητας, αρχών και πολιτικών συντεταγμένων.

Πατώντας, λοιπόν, από τη μία πάνω στους περιορισμούς της πραγματικότητας και από την άλλη στις θέσεις αρχής και το πολιτικό – ιδεολογικό στίγμα, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στη Βουλή πιο ψύχραιμος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και πιο «εθνικός», υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό να ρίξει τους τόνους στη δευτερολογία του, φοβούμενος ότι ο αντίπαλός του κερδίζει τις εντυπώσεις ως πιο «υπεύθυνος» και «σοβαρός».

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για την ανάγκη να υπάρξουν κάποιοι κοινοί στόχοι αυτή τη στιγμή, «με γνώμονα το πατριωτικό και εθνικό συμφέρον», τους οποίους και προσδιόρισε: ταχύτερη αποκατάσταση της ειρήνης, προστασία των εθνικών μας συμφερόντων και αλληλεγγύη και στήριξη σε όσους κινδυνεύουν σε κάθε πόλη και χωριό της Ουκρανίας με αποστολή υγειονομικής βοήθειας, υποδοχή προσφύγων κ.λπ.

Από εκεί και πέρα είπε ότι αρχίζουν οι διαφωνίες με πρώτη και κύρια τη στάση του πρωθυπουργού, τον οποίο μάλλον κατηγόρησε για έλλειψη σύνεσης και μικροπολιτικά παιχνίδια (π.χ. του απέδωσε προσπάθεια πολιτικής κερδοσκοπίας για την επίκληση των εξοπλισμών).

Ειδικότερα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέκρινε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το γεγονός ότι θέλησε να είναι μεταξύ των πρωτοστατούντων στην αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, πέραν των εν λόγω συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, τις οποίες ωστόσο είπε πως «κατανοεί» πλήρως, και συντάχθηκε με ορισμένες χώρες της Ε.Ε., οι οποίες «προέτρεξαν σε διμερές πλαίσιο, αλλά όχι στο πλαίσιο των συλλογικών αποφάσεων, να προχωρήσουν στην αποστολή στρατιωτικού υλικού».

Εμμέσως πλην σαφώς ο Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι είναι «βασιλικότερος του βασιλέως», υπονοώντας παραπέρα ότι η στάση του είναι επικίνδυνη και χωρίς σύνεση, διότι έχει ιδεολογικά ελατήρια και δεν βασίζεται ούτε στις συμβατικές υποχρεώσεις προς τους διακρατικούς οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει η χώρα ούτε στο «ζύγισμα» για το ποιες είναι οι προσφορότερες ενέργειες σε σχέση με το εθνικό συμφέρον αυτή τη στιγμή.

Εξ ου και προέβη σε μερικές ακόμη σχετικές επισημάνσεις:

-Ότι η Ελλάδα από παράγοντας προώθησης της ειρήνης μετατρέπεται «σε εμπλεκόμενη στον πόλεμο» και ότι αυτό είναι μια επιπόλαιη κίνηση του πρωθυπουργού, την οποία υπονόησε πως θα χρεωθεί ο ίδιος, καθώς αποφάσισε μόνος του, χωρίς να ενημερώσει ή συζητήσει με τα κόμματα, ακόμα και χωρίς εισήγηση ή συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ. Σε άλλο σημείο, αμέσως πριν, αναρωτήθηκε (υπογραμμίζοντας ουσιαστικά τη διαχωριστική ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ.) αν η χώρα «πρέπει να επιμείνει στον παραδοσιακό της ρόλο ως γέφυρα ειρήνης και συνεννόησης των χωρών και των λαών της περιοχής ή πρέπει να αλλάξει το δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής και να είναι (…) το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης απέναντι στην Ανατολή; Πρέπει η Ελλάδα σε αυτή την παγκόσμια αστάθεια να συνεχίσει να επιδιώκει να είναι διαρκώς μέρος της λύσης ή να γίνει μέρος της κρίσης, μέρος του πολέμου αντί για μέρος της ειρήνης;».

-Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαλέγει ούτε εναντιώνεται σε κάποια πλευρά από τις δύο ουσιαστικά αντιμαχόμενες πλευρές ΗΠΑ – Ρωσία, αλλά τάσσεται με την Ελλάδα και το εθνικό συμφέρον αλλά και το ευρύτερο πολιτισμικό – νομικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει, την Ευρώπη: «Δεν είμαστε ούτε φιλορώσοι ούτε αντιρώσοι, δεν είμαστε ούτε φιλοαμερικάνοι ούτε αντιαμερικάνοι. Είμαστε Έλληνες, είμαστε Ευρωπαίοι, είμαστε με το διεθνές δίκαιο, είμαστε με την ειρήνη και θα είμαστε δίπλα στον ουκρανικό λαό», είπε, με κατακλείδα το σύνθημα που έκανε γνωστό ο Ανδρέας Παπανδρέου «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» απέναντι στο καραμανλικό δόγμα του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» που επικαλέστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Πάντως, καλού κακού, τόσο για να αντικρούσει τις κατηγορίες περί ίσων αποστάσεων ή και φιλορωσισμού όσο και για να καταδείξει την ασυνέπεια στη στάση της Ν.Δ., υπενθύμισε τη Συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ άλλων με την οποία, πέραν των άλλων, βοήθησε να προχωρήσει η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αναφέρθηκε επίσης στο επεισόδιο της απέλασης των Ρώσων διπλωματών το 2018.

Πέραν των παραπάνω, δεν απέφυγε να μιλήσει για ευθύνες και δυο μέτρα και σταθμά της Δύσης (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.), που στο παρελθόν παραβίασε το διεθνές δίκαιο το οποίο σήμερα επικαλείται. Και, τέλος, σημείωσε με νόημα ότι η κλιμάκωση της κρίσης δεν ωφελεί την Ευρώπη, που – όπως είπε – θα έπρεπε να έχει ρόλο γεφυροποιού, αλλά ούτε και τη Ρωσία. «Γεωπολιτικά επωφελούνται τρίτοι και οικονομικά ζημιώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση», δείχνοντας όχι μόνο την πλευρά των ΗΠΑ αλλά και της Κίνας, δηλαδή προς την προοπτική της ανάδυσης ενός νέου διπολικού κόσμου.

Διαβάστε επίσης:

Γυναικοκτονίες: Η μαύρη λίστα της απόγνωσης

Πολλές ώρες δουλειά με χαμηλές αμοιβές

Ο Προκόπης Παυλόπουλος για τα εθνικά και το Κυπριακό