Σε αυτόν τον καθόλα αναχρονιστικό πόλεμο που διεξάγεται στην Ευρώπη με αποκλειστική ευθύνη του δικτάτορα Πούτιν και του ρωσικού μεγαλοϊδεατισμού που βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στο εσωτερικό της Ρωσίας, κανείς δεν περίμενε  ότι μια χώρα σαν την Ουκρανία θα μπορούσε να αντέξει πάνω από μια εβδομάδα, άντε δέκα μέρες…  Ωστόσο, με την σημαντική -δεν πρέπει να παραβλέπεται αυτό- βοήθεια της Δύσης, η Ουκρανία δείχνει πρωτοφανή  ηρωισμό και αναδεικνύεται μέσα στις πλέον φρικτές συνθήκες ως ένας λαός αξιοπρεπής και απίστευτα γενναίος. Ταυτόχρονα, μέσα από αυτόν τον επώδυνο πόλεμο σφυρηλατεί  την εθνική της ταυτότητα, αποκτά ξεκάθαρη εθνική  συνείδηση  με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το άσβεστο μίσος εναντίον της Ρωσίας. Πλέον αυτοί οι δυο λαοί αποξενώθηκαν οριστικά καθώς θα τους χωρίζει ένας μακρύς κατάλογος εγκλημάτων πολέμου .

Γι’ αυτόν τον πόλεμο, ακόμα κι αν ο Πούτιν καταφέρει να επιτύχει  τους στόχους του, η χώρα του θα κληθεί να πληρώσει πολλαπλάσιο κόστος από αυτό που θα εισπράξει. Η Ρωσία πλέον θα περιοριστεί ως μια περιφερική δύναμη  και ως μια αναξιόπιστη χώρα-παρίας. Το τεράστιο γερμανικό λάθος το οποίο εκμεταλλεύτηκε ο Ρώσος δικτάτορας, ο Στάλιν του 21^ου αιώνα, διορθώνεται και η απεξάρτηση της Ευρώπης θα είναι μόνιμη απέναντι στην πρώην αυτοκρατορία που δεν κατάφερε να ξεφύγει από το αυταρχικό ασιατικό της παρελθόν. Η Ρωσία θα πληρώσει τα εγκλήματα του Πούτιν με βαρύτατο τίμημα. Η Κίνα, αντίθετα, είναι εκείνη που αναδεικνύεται ως η αντίπαλη υπερδύναμη.

Όσον αφορά τώρα στην ελληνική σχέση με τον πόλεμο: Πριν από όλα, η έντονη ρωσοφιλία που μας κατατάσσει στους πλέον καθυστερημένους λαούς της Ευρώπης, αυτό το ανιστόρητο ασυνάρτητο στίγμα, έλκει την καταγωγή της από το βαθύ σκοταδιστικό βυζαντινό παπαδίστικο μίσος ενάντια στην Δύση που ενώνεται με την αναρχική κομμουνιστική ρωσόφιλη πολιτική που γαλουχήθηκε επίσης από το μίσος εναντίον του δυτικού κόσμου και υπέρ του σοβιετικού σταλινικού μοντέλου και των αναρχοαυτόνομων παραφυάδων του. Δεν είναι τυχαίο ότι το ρωσόφιλο κοινό της χώρας συνθέτουν αντιμνημονιακοί, ακροαριστεροδέξιοι, ριζοσπάστες αριστεροί, άνθρωποι του Αγίου Όρους και του βορειοελλαδίτικου Σαββιδικού κατεστημένου, αντιεμβολιαστές και γενικά «αντισυστημικές» ομάδες που συναρπάζονται από τον Νετσάγιεφ και το «Θεός και κράτος» του Μπακούνιν, μέχρι την επιστολογραφία του Χριστού που κατέχει ο Βελόπουλος και τον «Αγώνα μου» του Αδόλφου Χίτλερ. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον συνονθύλευμα σύγκλισης θεωριών και απόψεων…  Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Ελλάδα είναι μια δυτική χώρα, ότι ανήκει στη Δύση και κυρίως ότι όσες φορές απέκλινε από τον δυτικό κόσμο, υπέστη μεγάλες καταστροφές.

Τέλος, εντυπωσιακή υπήρξε και  η απαράδεκτη διπλωματική αγένεια που επέδειξε η ρωσική πρεσβεία αλλά και η κυβερνητική εκπρόσωπος της Ρωσίας κριτικάροντας έντονα την στάση της χώρας μας για την ταύτισή της με τον δυτικό κόσμο. Η  απαράδεκτη, εθνικά προσβλητική και ευθέως απειλητική ρωσική αντίδραση πέρασε απαρατήρητη από το κατά τα άλλα ευαίσθητο αντισυστημικό κοινό  το οποίο δείχνει θαυμάσια αντιαμερικανικά αντανακλαστικά ακόμα και στις πιο ευεργετικές παρεμβάσεις υπέρ της χώρας μας. 

Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική όσον αφορά στον δοκιμαζόμενο ελληνισμό της Μαριούπολης δεν υπήρξε αντάξια των προσδοκιών των ομογενών μας ούτε σώζεται με το καθόλα αξιοθαύμαστο γεγονός ότι ο πρόξενος της Μαριούπολης ήταν ο τελευταίος που εγκατέλειψε την μαρτυρική πόλη. Θα περίμενε κανείς, εκτός από επικοινωνιακές επιδείξεις, να υπάρχει μια πιο συγκροτημένη αντίδραση. Η ιστορική παρουσία του ελληνισμού στη μαρτυρική Μαριούπολη εδώ και χιλιετίες μάς υποχρεώνει σε μια πιο στιβαρή και σοβαρή αντίδραση ενάντια στον αφανισμό του ελληνισμού .  Αντ’ αυτού, η  πουτινική  Ρωσία μας απειλεί!

Διαβάστε επίσης:

Κυβέρνηση της μετατόπισης των ευθυνών, της ατολμίας και της αδράνειας

Αντώνης Συκάρης – Ένας ήρωας χωρίς χάπι εντ…

Ο Μητσοτάκης κυβερνά ως θεατής και αντιπολιτευόμενος τον ΣΥΡΙΖΑ