Δεν ήταν μικρός, ήταν 60 χρόνων, είχε εγγόνι, ήταν επιχειρηματίας και αποφασισμένος να ανέβει σε όλες τις κορυφές της «στέγης του κόσμου» – στα 14 σημεία που βρίσκονταν πάνω από 8.000 μέτρα.

Η Πολιτική Αεροπορία έδινε τα 14.000 πόδια (περίπου 4.700 μέτρα) ως το υψόμετρο πέρα από το οποίο κάποιος έπρεπε να προσλαμβάνει οξυγόνο με συσκευή, ενώ η κατασκήνωση βάσης στο Έβερεστ ήταν στα 5.000 μέτρα, πέρα από τα οποία άρχιζε ένας πραγματικός Γολγοθάς: Το Έβερεστ ήταν το πιο κοντινό σημείο της γης στην «τροπόπαυση», που χαρακτηρίζει το τέλος της τροπόσφαιρας.

Γι αυτό το συγκεκριμένο βουνό έλεγε ο ορειβάτης Εντ Βίστουρς: «Το Έβερεστ δεν το κατακτάς – σέρνεσαι στα τέσσερα μέχρι εκεί πάνω βλαστημώντας την ώρα που γεννήθηκες». Πάντως και η κορυφή Dhaulagiri, που είχε τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά με το Έβερεστ, αν και μικρότερη σε ύψος (8.127 μέτρα), είχε ανάλογες δυσκολίες και πολλές φορές έκανε τον ορειβάτη να βρίζει την ώρα και τη στιγμή…

Για την Ιστορία θα πούμε ότι το Έβερεστ προκάλεσε 18 θανάτους ορειβατών μέχρι να πατηθεί από τον Έντμουντ Χίλαρυ, ενώ ένα επίσης αποτυχημένο εγχείρημα του 1924 από τους Τζωρτζ Μάλορυ και Άντριου Ιρβάιν θα αφήσει σαν άλυτο αίνιγμα το εάν οι ορειβάτες βρήκαν τον θάνατο ανεβαίνοντας προς την κορυφή – δηλαδή προηγούμενοι του Έντμουντ Χίλαρυ – ή κατεβαίνοντας από αυτήν!

Κι όμως, υπήρξαν άνθρωποι που ανέβηκαν εκεί πάνω χωρίς τη βοήθεια της παραμικρής συσκευής οξυγόνου: Ήταν το 1978 όταν ο Ιταλός Ράινχολτ Μέσνερ με τον σχοινοσύντροφό του Πήτερ Χάμπελετ πέτυχαν αυτό το απίστευτο ρεκόρ αντοχής, το οποίο θα επαναληφθεί από τον Μέσνερ τον επόμενο χρόνο!

Παραπλήσιο ρεκόρ είχε επιτύχει και ο Σέρπα (φυλή της περιοχής, εξειδικευμένη στις ορειβατικές εξορμήσεις) Babu Chiri, που διανυκτέρευσε στην κορυφή του κόσμου μέσα σε αντίσκηνο χωρίς οξυγόνο, αλλά που στάθηκε άτυχος και σκοτώθηκε σε μια φωτογράφηση!

Ο Αντώνης Συκάρης είχε αφιερώσει το επίτευγμά του στους Νίκο Παπανδρέου και Μπάμπη Τσουπρά, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ίδιο βουνό, όμως δεν ήξερε ότι η μοίρα του τού είχε στήσει την ίδια παγίδα. Σε μήνυμά του ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στους στίχους του Παλαμά που έδειχναν το όριο της ορειβασίας:

«Όσα βουνά κι αν ανεβείτε / απ’ τις κορφές τους θα αγναντεύετε / άλλες κορφές ψηλότερες, / μιαν άλλη πλάση ξελογιάστρα. / Και στην κορυφή να φτάσετε την κατάψηλη, πάλι θα καταλάβετε πως βρίσκεστε / σαν πρώτα κάτω απ’ όλα τ’ άστρα»

Σαν τον ποιητή Πετράρχη, που με την ανάβαση στο όρος Ventoux το σωτήριο έτος 1336 έδωσε το παράδειγμα, ο Παλαμάς διάνθιζε την ποίησή του με στοιχεία ορειβασίας: «Και ο ποιητής είναι ορειβάτης. Ένα τραχύ σκαρφάλωμα προς τα ύψη – και η ποιητική ενέργεια είναι».

Το υπόδειγμα του Αντώνη Συκάρη απομένει να κριθεί διαχρονικά, για το αν ήταν ένα εγχείρημα δημιουργίας ρεκόρ Γκίνες ή αν ήταν κάτι βαθύτερο, μπροστά στο οποίο άξιζε κανείς να παίξει και να θυσιάσει τη ζωή του.

Πάντως ο ηρωισμός του, ακόμη κι αν ήταν ένα παροδικό βεγγαλικό, καταδικασμένο να ξεπεραστεί μέσα από τη διαδοχή των επιδόσεων, είναι σίγουρο ότι επέβαλε την ιδέα πως μπορούν διάφοροι να μιμηθούν το παράδειγμά του σε άλλες αποστολές. Στην Ελλάδα έχουμε ανάγκη από ήρωες…

* Ο Γιάννης Σχίζας είναι συγγραφέας

Διαβάστε επίσης:

Κυβέρνηση της μετατόπισης των ευθυνών, της ατολμίας και της αδράνειας

Δολοφονίες και εγκλήματα: Δεν γίναμε τώρα «έτσι», πάντα έτσι ήμασταν

Γιατί η Ελλάδα θέλει Μακρόν