Ζούμε κορυφαία ιστορικά γεγονότα σε συνθήκες επικαιρότητας. Το δίχως άλλο, μοιάζει να είμαστε θεατές σ’ έναν άγριο, φονικό και ξεπερασμένης μορφής για τον 21^ο αιώνα, πόλεμο που υπονομεύει ότι πολύτιμο κερδήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όπου πρωταγωνίστησαν οι μεγάλες χώρες, που πλήρωσαν το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, σε καταστροφές, σε χρήμα, σε πολιτισμό, σε επιστήμες, χώρες που τίμησαν τον ηγεμονικό τους ρόλο όταν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν το τέρας του Ναζισμού, χώρες που ανταποκρίθηκαν πλήρως στο ιστορικό τους καθήκον υπερασπιζόμενες την δημοκρατία και μας κληροδότησαν τον ζηλευτό ελεύθερο κόσμο που ζούμε!

Έτσι και σήμερα, ενάντια στον ρωσικό επεκτατισμό συντάσσεται όλη η πολιτισμένη ανθρωπότητα, με δυο λόγια όλες οι δημοκρατικές κοινωνίες των οποίων οι κατακτήσεις υπονομεύονται από τον ολοκληρωτισμό.

Είναι ενδεικτικό να κοιτάξει κανείς ποιες χώρες συντάσσονται ή μένουν «ουδέτερες» δηλαδή ανέχονται κανονικά και με το νόμο τη ρωσική εισβολή σε μια κυρίαρχη χώρα. Εκτός από την Κίνα η οποία παίζει το δικό της παιχνίδι και την Ινδία η οποία προσπαθεί να παίξει πιο ενεργό ρόλο, είναι και η φίλη και γείτονας Τουρκία η οποία ζητά από την Ελλάδα ότι ακριβώς ο Πούτιν από την Ουκρανία. Άλλες χώρες είναι η Συρία, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα που έχουν δηλώσει επισήμως ότι στηρίζουν τη Μόσχα, με την Δαμασκό μάλιστα να είναι πρόθυμη να  προχωρήσει σε αναγνώριση των κρατιδίων που θα προκύψουν από το πλιάτσικο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Την στήριξή τους επίσης εκφράζουν η Κούβα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν.

Αναρωτιέμαι αν χρειάζεται περαιτέρω επιχειρηματολογία για να αποδείξει κανείς ότι η χώρα μας -για μιαν ακόμα φορά- επέλεξε σωστά σε μια δύσκολη ιστορική στιγμή τις συμμαχίες της. Αν και θα ήταν αδιανόητο να πράξει κάτι διαφορετικό. Το ενδιαφέρον στα καθ ημάς είναι ότι η ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα περιλαμβάνει χουντικούς και χρυσαυγίτες, κομμουνιστές και αναρχικούς, ακραίους Ορθόδοξους παλαιοημερολογίτες και ήπιους ευλαβείς Ορθόδοξους, πράγμα που δείχνει την σύγχυση και τον βαθύ σκοταδισμό όλων αυτών των κοινωνικών ομάδων που φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς την πραγματικότητα.   

Πρέπει να καταστεί αντιληπτό απ’ όλους όσους ζουν σ’ αυτή τη χώρα και απολαμβάνουν όλα τα πλεονεκτήματα των δημοκρατικών κοινωνιών, ότι δεν μπορεί να ανήκουν στη Δύση και να υπερασπίζονται την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας που σφραγίζει στις πολυκατοικίες τους πολίτες της ή την Ρωσία όπου φυλακίζεται η αντιπολίτευση και δηλητηριάζονται  οι διαφωνούντες. Ούτε η υποκρισία και η κουτοπονηριά της ουδετερότητας που κυκλοφορεί, μπορεί να ξεγελάσει κανέναν καθώς αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στον Πούτιν και κάλυψη των εγκλημάτων του. Δηλαδή, αν ήμασταν σε συνθήκες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, θα λέγαμε στους Ναζί (που μια χαρά αναβιώνει ο Πούτιν με τον στρατό του) ότι είμαστε με τον «άνθρωπο»; Ούτε επιτρέπεται να ήμαστε τόσο γελοίοι ώστε  να προτείνουμε την αποστολή «σταφίδων» ως βοήθεια στους συμμάχους, στους οποίους οφείλουμε τα πάντα.

Ζούμε την αρχή μιας μεγάλης πολεμικής περιπέτειας την οποία δύσκολα μπορούμε να αποφύγουμε. Ο πόλεμος σπάνια περιορίζεται όταν λάβει διαστάσεις, όπως φαίνεται να συμβαίνει στην Ουκρανία. Η Δύση δεν μπορεί να δεχτεί μια νίκη του Πούτιν. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό.

Ήδη ο Πούτιν κατάλαβε ότι η υπόθεση της Ουκρανίας δεν ήταν όπως την φανταζόταν. Τίποτα δεν ήταν όπως το φανταζόταν. Απλώς, η καταστροφική απόφασή του κατέταξε τη χώρα του στους παρίες της Ιστορίας και ο ίδιος θα καταγραφεί ως ένας αδίστακτος σφαγέας που το όνομά του θα μνημονεύεται δίπλα στους μεγάλους εγκληματίες της ανθρωπότητας, Χίτλερ, Στάλιν, Μάο.

Στην Ελλάδα έχουμε το ιστορικό ουδετερότητας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που μας οδήγησε στον καταστροφικό εθνικό διχασμό και τα τραγικά αποτελέσματά του. Αμάθεια, πείσμα, φανατισμός, σκοταδισμός και απόλυτη τυφλότητα ήταν οι αιτίες εκείνης της τεράστιας παλινωδίας που τόσο μας στοίχησε. Σήμερα, η Ελλάδα, έναν και πλέον αιώνα μετά, είναι αλλιώς. Ευτυχώς δεν επαναλαμβάνει τον κακό της εαυτό!  Ωστόσο, δεν έχει ξεφύγει τελείως από αυτόν…

Διαβάστε επίσης:

Μία «αύξηση» που σημαίνει μείωση και μία νίκη που γεννά ελπίδα…

Πού και πώς θα πουλήσει ενέργεια ο Πούτιν;

Ο Μητσοτάκης στις ΗΠΑ και οι τουρκικές υπερπτήσεις